کمال مهر– اخیرا در یکی از شبکه های اجتماعی، گذری از سر تصادف داشتم به صفحه ای که متعلق بود به «سید مهدی دستواره» تنها فرزندِ به یادگار مانده از شهید «سید محمدرضا دستواره»، از بنیان گذاران لشکر ۲۷ محمدرسول الله(صلوات الله علیه). در این صفحه، «آقا مهدی» فرزندِ نورسیده خود (یعنی اولین نوه‌ی سید محمد رضا دستواره) را بر سر مزار پدر برده و عکسی به یادگار گرفته بود. اسم این کوچولو، به یاد پدربزرگش، «رضا» است.
با دیدن این تصویر، حال خوشی پیدا کردم. در این نما، می توان سه نسل را در یک قاب دید. این سیدِ کوچولو که پدر و مادر «شهیدانِ دستواره» در زمان حیات خود، او را ندیدند، تنها وارثِ مذکر یک خانواده‌ی انقلابی تهرانی است که سه پسر خود را تقدیم «نهضت روح الله» کرد. امروز، رضا دستواره‌ی کوچک، در سایه الطاف حضرت حق، در کمال سلامت و جمال، چشم به جهانی گشوده است، که به همتِ پدربزرگ و عموهای پدرش و زجرها و تنهایی های جَد و جُده اش، در مسیرِ عزت و جلالِ حسینی، قرار دارد و انشاءالله، روزی که این آقازاده‌ی نورسیده، با فرزند خود، بر سر مزار پدربزرگش، عکسی به یادگار بگیرد، پرچمِ اسلام ناب محمدی(صلوات الله علیه) بر بام جهان در اهتزاز خواهد بود.
«سید محمدرضا دستواره» به سال ۱۳۳۸ هجری شمسی در جنوب تهران متولد شد. وی بیست سال بعد در کردستان به جمع پاسداران تحت امر حاج احمد متوسلیان پیوست و از آن پس از شاگزدان و نیروهای پا به کار آن سردار دشمن‌شکن درآمد. ایشان به تاریخ ۱۳/۴/۱۳۶۵ طی عملیات  «کربلای ۱» ، در حالی که جانشینی فرماندهی لشکر ۲۷ را بر عهده داشت به شهادت رسید. او دومین شهید از فرزندانِ مرحوم «سید نقی دستواره» بود و مدت کوتاهی پس از شهادتش، سومین برادر نیز، بال در بال ملائک گشود.