به گزارش کمال مهر، «افشاگری‌ها و تجربیات زندانیان»، خط خبری و تبلیغاتی جدیدی است که این روزها از سوی رسانه‌های معاندِ ملت ایران به راه افتاده و با طرح ادعاهایی غیر قابل اثبات، سعی می‌کند ضمن تشویش اذهان عمومی، کشور را زیر فشارهای حقوق بشری قرار دهد.
محور اصلی این سناریوی جدید را ادعاهای زنانی تشکیل می‌دهد که گفته می‌شود در زندان‌های ایران هستند و هر یک به طریقی تجربیات خود از داخل زندان را به بیرون منتقل کرده‌اند.
طی ماه‌های گذشته نیز این رسانه‌ها ادعاهای دیگری را در همین راستا به تناوب طرح کرده بودند که هر بار با افشاء دروغ بودن ادعاهایشان، با حاشیه‌سازی‌های جدید و فرار به جلو سعی کرده بودند خود را از رسوایی به وجود آمده خلاص کنند!
ادعاها و کلیدوژه‌هایی چون «اعتصاب غذا در وضعیت بیماری و شکنجه»، «تعرض و تجاوز جنسی برای اعتراف‌گیری»، «نبود مراقبت‌های بهداشتی با وجود بیماری زمینه‌ای» و… از جمله سوژه‌هایی است که محور این خبرسازی‌ها را تشکیل می‌دهند.
رفتار این رسانه‌ها نشان می‌دهد که آنها از تمام مرزهای اخلاقی و حرفه‌ای رسانه‌ای عبور کرده و با وقاحت تمام، هیچ درک و شعوری برای مخاطبان خود قائل نیستند، یا به عبارت دقیق‌تر؛ آن چنان از مسخ مخاطبان خود مطمئن‌اند که در دروغ گفتن هیچ تردیدی به خود راه نمی‌دهند!
منطق تداوم این رفتار در قالب سناریوهای جدید را البته باید در تقلای این روزهای غرب برای پرونده‌سازی‌های جدید علیه ایران در عرصه جهانی جستجو کرد، به ویژه آنکه هر دو هدف «آشوب و براندازی در داخل» و «انزوای ایران در خارج» با شکست مواجه شده است.
«هوش‌مندی و اقتدار نظام در مواجهه با پروژه براندازی» در کنار «حضور همه‌جانبه مردم در عرصه حمایت از نظام و کشور» از یک‌سو و «دیپلماسی فعال دولت به ویژه در خصوص همسایگان» در کنار «بازگشت کشورهای منطقه و فرامنطقه به ریل هم‌گرایی با ایران» از سوی دیگر، چهار ضلع معادله‌ای است که موجبات شکست مفتضحانه دشمنان را فراهم آورد.
بر همین اساس؛ غرب همچنان در پی درگیرسازی ایران در پرونده‌های جدید است تا بلکه از این رهگذر بتواند به بخشی از اهداف تعیین شده قبلی دست یابد.
جنجال‌سازی‌های فرانسه و آمریکا درباره آزمایش موشک خرمشهر ۴، تکرار دروغ‌پردازی‌ها و توهمات زلنسکی درباره نقش پهپادهای ایرانی در جنگ اوکراین، ادعاهای رسانه‌ای درباره فعالیت‌های هسته‌ای ایران، تلاش برای ایجاد درگیری میان ایران با طالبان و آذربایجان و… در کنار پرونده‌سازی‌های حقوق بشری در همین چارچوب قابل ارزیابی است.
سوژه «توزیع دارو در میان زندانیان» را نیز باید بُعد جدید این داستان‌سازی‌ها برای نگارش پرونده جدید حقوق بشری علیه ایران دانست که این رسانه‌ها ماموریت دارند با تمرکز بر آن صفحات گزارش جدید ضد ایرانی را تکمیل کنند تا شاید کمی از عصبانیت اربابانشان از شکست‌های ماه‌های اخیر در برابر ایران کاسته شود.
از طرفی؛ غربی‌ها که همواره مدعی حمایت کامل از مهره‌های خود هستند، طی هفته‌های اخیر در برابر استقلال و اراده دستگاه قضایی ایران با شکست مواجه شده و تقلاهای رسانه‌ای آنان برای نجات تروریست‌هایی همچون «حبیب اسیود»، قاچاقچیان مواد مخدر و قاتلان و بر هم زنندگان امنیت ایران، نتیجه‌ای نداشته است.
با توجه به این مسئله می‌توان گفت که رسانه‌های معاند با داستان‌سرایی‌های جدید درباره زندان‌های ایران به دنبال به حاشیه راندن این شکست‌ها و قوت قلب دادن به مهره‌های خود هستند.
نکته قابل توجه دیگر تقارن داستان‌سرایی‌های رسانه‌های معاند درباره وضعیت زندان‌های ایران با حقایقی است که اخیرا درباره وضعیت فاجعه‌بار زندان‌ها و حتی بیمارستان‌های کشورهای غربی بر ملا شده است.
اخیرا روزنامه «گاردین» در گزارش جدیدی عنوان کرد: «از سال ۲۰۱۰ میلادی تاکنون نزدیک به ۱۰۰۰ مورد تجاوز در زندان‌های انگلیس و ولز رخ داده است. طبق یک گزارش دولتی همچنین از سپتامبر سال گذشته میلادی (۲۰۲۲)، ۵۲ درصد از زندان‌های انگلیس و ولز با معضل ازدحام جمعیت زندانیان روبرو هستند. در همین کارشناسان هشدار داده‌اند که سالانه بیش از ۱۰۰ مورد تجاوز و خشونت جنسی و رفتار نادرست در بیمارستان‌های سرویس ملی بهداشت (NHS) انگلیس ثبت می‌شود که بررسی نمی‌شوند!»
شرایط زندان‌های آمریکا نیز بهتر از انگلیس نیست، چنانچه اخیرا «جاشوا مک لمور» شهروند آمریکایی که از بیماری روانی رنج می‌برد و پلیس او را ۲۰ روز در زندان انفرادی حبس کرده بود، به دلیل نخوردن آب و غذا و عدم توجه مسئولان زندان جان خود را از دست داد.
مورد دیگری هم که خبرش ده‌ها میلیون بار در شبکه‌های اجتماعی سراسر دنیا دست به دست شد، خورده شدن بدن تامپسون زندانی آمریکایی در سلول انفرادی توسط ساس‌ها بود که نهایتا به مرگ او انجامید.
شهید «خضر عدنان»، اسیر فلسطینی در بند رژیم صهیونیستی، مورد دیگری است که اخیرا پس از ۹۶ روز اعتصاب غذا در زندان‌های این رژیم جان خود را از دست داد حال آنکه بر اساس قوانین چهارگانه ژنو و حقوق بشردوستانه، او اسیر جنگی بود و تل‌آویو مسئول جان او بود.
منبع: نورنیوز