به گزارش گروه سیاسی «کمال مهر»؛،«لایحه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به پروتکل اختیاری کنوانسیون حقوق کودک در مورد به کارگیری کودکان در منازعه مسلحانه» نقشه خطرناکی است که مستقیماً بسیج دانشآموزی را نشانه گرفته است تا «تحت حاکمیت سازمان ملل متحد»! خود را با دست خود از داشتن بسیج و از آموزش دانشآموزان بسیجی و فرهنگ جهادی محروم کنیم و از این پس حتی گذشته پر افتخار و حماسی خود را که بخشی از آن حماسههای نوجوانان و جوانان زیر ۱۸ سال دفاع مقدس است، «غیرقانونی» و لابد غیرقابل بحث و اشاره و افتخار بدانیم !
این لایحه که در ۲۳ تیر ماه امسال از سوی رئیسجمهور برای طی تشریفات قانونی به مجلس فرستاده شد، درحالی که ۲۴ مرداد ماه با نظر مخالف مرکز پژوهشهای مجلس مواجه شد، در ۲۵ مرداد در کمیسیون حقوقی مجلس تصویب شده است و قرار است هفته آینه برای رأیگیری به صحن علنی مجلس بیاید. در نظر کارشناسی مرکز پژوهشها ضمن پیشنهاد رد کلیات این لایحه با توجه به ایرادات حقوق بشری علیه کشورمان پس از تصویب کنوانسیون حقوق کودک، دغدغه آوردن نام بسیج به عنوان کودکان مسلح برجسته شده بود اما موافقان لایحه بیشتر به این خیال، خوشند که بسیج یک نیروی مسلح نیست بلکه یک نیروی انقلابی با اهداف فرهنگی و اجتماعی است و یا اینکه ایران این پروتکل را با «حق شرط» میپذیرد دولت حقوقدان ما ظاهراً از کنار این حقیقت به سادگی میگذرد که پس از پیوستن به این پروتکل اختیاری، اختیار تعریف محل حضور کودکان و آموزشهایی که به آنان داده میشود، دیگر با ما نیست.
در «پروتکل اختیاری کنوانسیون حقوق کودک در مورد به کارگیری کودکان در منازعه مسلحانه» سن ۱۸ سال برای کودک در نظر گرفته شده که با سن بلوغ شرعی و عرف جامعه ما تناسبی ندارد و این نکته در نظر قانونگذاران ظاهراً اهمیتی نداشته که چنین لایحهای را برای تصویب در صحن علنی مجلس آماده کردهاند!
دولتمردان ما و برخی نمایندگان ظاهراً در عجله برای پیوستن به این پروتکل فقط به این موضوع امیدوارند که بسیج یک نیروی نظامی به حساب نمیآید و به تصمیمات نظام جمهوری اسلامی اشاره میکنند که بنایی برای استفاده از نیروی زیر ۱۸ سال در منازعات نظامی ندارد، اما پاسخی برای این پرسش اصولی ندارند که یک پروتکل اختیاری تا چه حد و به چه دلیل برای آنان حکم پروتکل اجباری را پیدا کرده است؟ پروتکلی که در صورت پیوستن به آن، حاکمیت سازمان ملل و امریکا را در تعریف نیروی نظامی بر خود تحمیل کردهایم که البته شکی نیست آنان از بسیج دانشآموزی ما و آموزش فرهنگ جهاد و شهادت در بسیج، تعریف خودشان را خواهند داشت و چیزی به نام جهاد و شهادت، قابلیت ترجمه برای فهم در سازمان ملل را ندارد و آنها توضیح شیرین عبادی و مسئله نفوذ در ایران و تضعیف ایران به هر شکل ممکن را بهتر میفهمند.
نکته دیگر اینکه ایران پیشتر در سال ۸۶ به پروتکل اختیاری کنوانسیون حقوق کودک درخصوص فروش، فحشا و هرزه نگاری کودکان ملحق شده است و حالا شاید دولتمردان این پروتکل جدید را ادامه همان پروتکل قبلی بدانند، چنانکه در مقدمه توجیهی لایحه ارسالی دولت به مجلس این نکته اشاره شده است. اما آیا اینکه ما برای جلوگیری از سوءاستفاده جهانی از کودکان ایرانی و سوءاستفادههای داخلی به پروتکل حقوق کودک در فروش و فحشا بپیوندیم، با پروتکلی که ما را به احتمال قوی از هر گونه آموزش حتی ابتدایی در حوزه بسیج منع کند، یکی است؟ آیا این تصمیم یک دولت حقوقدان است؟! و آیا تجربه برجام و تعاریف متفاوتی که امریکا از یک قرارداد معین میکند و بدعهدی که در آن دارد، برای دولتمردان ما تجربهای کافی نبوده است؟!
انتهای پیام/