به گزارش «کمال مهر»؛به نقل از چشم برخوار، واژه «مدافع حرم» را هر انسان آزاده‌ای که می شنود به یاد دوران دفاع مقدس و دلاوریها و شجاعت های مردان قوی نفس می‌افتد.
شکست و عقب‌نشینی های پی در پی تکفیری‌ها در گرو شهادت‌طلبی مدافعان حرم است، سربازانی که برای دفاع از حریم اهل‌بیت جان خود را فدا می‌کنند، در مظلومیت و گمنامی می‌جنگند و با مظلومیت به شهادت می‌رسند.
رهبر انقلاب درباره مدافعان حرم فرمودند: «حقیقتاً هـم شـهدای شـما، هـم خانواده هـا، پـدران، مـادران و فرزنـدان آنـان، حـق بزرگی بر گـردن همـه ی ملت ایـران دارند. ایـن شـهدا امتیازاتـی دارند:
یکـی ایـن اسـت کـه اینهـا از حریـم اهل بیـت در عـراق و سـوریه دفـاع کردنـد و در ایـن راه بـه شـهادت رسـیدند.
امتیـاز دوم ایـن شـهدای شـما ایـن اسـت کـه اینهـا رفتنـد بـا دشـمنی مبـارزه کردنـد کـه اگـر اینهـا مبـارزه نمی کردنـد ایـن دشـمن می آمـد داخـل کشـور… اگـرجلویش گرفتـه نمی شـد مـا باید اینجـا در کرمانشاه و همـدان و بقیه اسـتانها بـا اینهـا می جنگیدیم و جلـوی اینهـا را می گرفتیم. در واقع ایـن شهدای عزیـز ما جـان خودشان را در راه دفاع از کشـور، ملت، دیـن، انقلاب اسلامی فـدا کردند.
امتیـاز سـوم هـم این اسـت کـه اینهـا در غربـت بـه شهادت رسیدند. ایـن هـم یـک امتیـاز بزرگـی اسـت. این هـم پیش خـدای متعـال فرامـوش نمی شـود.»
اما هسته اولیه شکل‌گیری تیپ و لشگر فاطمیون، تعدادی از بچه‌های افغانستانی بودند که به آنها سپاه محمد (ص) می‌گفتند. این گروه در افغانستان علیه شوروی می‌جنگیدند و نیروهایی بودند که از انقلاب اسلامی ایران نیز حمایت می‌کردند و به نوعی نیروهای امام خمینی (ره) محسوب می‌شدند و در جنگ با طالبان نیز حضور داشتند.
رزمندگان افغانستانی در دوران دفاع مقدس در یگان‌های مختلفی از جمله لشکر ۵ نصر خراسان، ۲۱ امام رضا (ع) و ۱۷ علی بن ابیطالب (ع) حضور داشتند، همچنین در سال ۶۴ یگانی به نام تیپ ابوذر شکل گرفت که رزمندگان این تیپ از مجاهدان افغانستانی بودند.
دو هزار شهید افغانستانی دوران دفاع مقدس، عدد کمی نیست که از آن غافل مانده‌ایم. نه اسمی، نه نشانی و نه یادبودی از آنان است و نه کسی برای ما گفت که شیرمردان هراتی و قندهاری و مزارشریفی جانشان را بر کف دستشان گذاشتند و در جبهه‌های غرب و جنوب در دفاع مقدس جنگیدند و هرگاه هم که یک افغانستانی در کشورمان دیدیم به نگاه حقارت به آنها نظر افکندیم.
آن روز در دفاع مقدس دو هزار شهید تقدیم کردند و امروز همان‌ها و فرزندانشان در جبهه‌ی مقاومت در قالب لشکر فاطمیون در حال جنگیدن با تکفیری‌ها در سوریه هستند.
زمانی هم که بحث جنگ سوریه و داعش پیش آمد تقاضا کردند که در جنگ شرکت کنند، این تقاضا را حجت الاسلام علوی و شهید ابوحامد (فرمانده تیپ فاطمیون) مطرح کرد و انقلاب اسلامی ایران هم که همیشه و همه‌جا حامی گروه‌های مقاومت است، از تشکیل گروه فاطمیون حمایت کرد.
هسته اولیه تیپ فاطمیون با ۲۵ نفر شکل گرفت و این‌ها اولین نیروهایی بودند که به سوریه رفتند. اوایل با گروه‌های عراقی کتائب سیدالشهدا و دیگر گروه‌ها کار می‌کردند و به عنوان دسته کوچکی در کنار آنها قرار می‌گرفتند، کم‌کم راه باز شد و هر بار که شهیدی از بچه‌های افغانستانی را برای تشییع به ایران و افغانستان می‌آوردند، موجی از شیعیان افغانستان برای دفاع از حرم حضرت زینب (س) به سوریه رفتند.
دلیل نامگذاری لشکر فاطمیون
نام «فاطمیون» به این دلیل انتخاب شد که این تیپ در ایام شهادت حضرت زهرا (س) شکل گرفت. همچنین رزمندگان افغانستانی می‌گفتند چون حضرت زهرا (س) غریب بود و در غربت شهید شد و ما هم در سوریه غریب هستیم، نام فاطمیون برازنده است. همه رزمنده‌های این تیپ، افغانستانی هستند؛ عده‌ای از خود افغانستان و عده‌ای هم از افغانستانی‌های مقیم سوریه هستند. افغانستانی‌های مقیم سوریه در همان اطراف زینبیه زندگی می‌کردند و جمعیتی در حدود ۱۵ تا ۱۶ هزار نفر داشتند که بعد از حمله تکفیری‌ها، چیزی حدود پنج هزار نفر ماندند و از حرم دفاع کردند.
ملی‌گرایی، اصلی ترین دلیل مظلومیت شهدای افغانی است
مدافعان حرم، مدافعان امنیت ایران اسلامی و همه مظلومان هستند، اما خودشان مظلومند و شهدایشان مظلوم‌تر؛ در صحنه دفاع از حرم اهل بیت (ع) مدافعان افغانی بسیاری در کنار مدافعان ایرانی جانفشانی کرده و به شهادت رسیده اند ولی متأسفانه پیکر های پاک این شهدا غریبانه در گلزار شهداهای کشور، مانند گلزار شهدای امامزاده ابراهیم بن موسی بن جعفر علیه السلام (امامزاده نرمی) دفن شده اند؛ به طوری که شاید خیلی از مردم و دوستداران شهدا هم از وجودشان در گلزار شهدا، نا آگاهند و در زیارت مزار شهدا حتی یادی از ایشان نکنند.
جوانانی که زیرسایه خورشید به شهادت رسیده‌اند؛ نباید فراموش شوند، آنهایی که مردانه در برابر خونخوارترین تروریست‌های روی زمین سینه سپر کردند؛ آنهایی نتوانستند غربت حریم حضرت زینب سلام الله را ببینند؛ نباید احساس غربت کنند، نباید غریبانه تشییع شوند. آنها زیر سایه خورشید بودند تا به خورشید رسیدند پس حرمت دارند.
فرقی ندارد که شهدای اسلام کجا به شهادت رسیده باشند، هر جا ظلم و ستمی باشد، باید برای مقابله با دشمنان اسلام شتافت و شهدای مدافع حرم ایرانی و افغانستانی نزد خداوند یکسانند. همانگونه که امام حسین (ع) در جنگ با ظالمان به شهادت رسیدند، رزمندگان اسلام نیز هر جا ستمی بر مردم مسلمان ببینند، علیه ظلمو ظالم قیام می‌کنند؛ چرا که الگوی شهدای اسلام، امام حسین (ع) و یارانشان هستند…..
تصاویر تشییع اولین شهید مدافع حرم افغانستانی (محمدجمعه رسولی) در برخوار
مردم شهرستان برخوار بارها ارادت خویش را به ساحت اهل‌بیت علیهم السلام، یاران و محبینشان اثبات کرده‌اند، در صورتی که رسانه‌ها و نهادهای فرهنگی در خصوص تشییع جنازه پیکر شهدا به وظیفه خویش عمل کنند هیچ‌گاه شاهد تشییع جنازه‌های غریبانه برای این مردان آسمانی نخواهیم بود.
مراسم تشییع و خاکسپاری شهید سید هادی حسینی جمعه ۲۵ تیرماه بعد از نماز جمعه از مسجد امام صادق (ع) مصلی برگزاری نماز جمعه شهر حبیب آباد، به طرف امامزاده عبدالمومن و گلزار شهدای شهر حبیب‌آباد برگزار می‌شود.
امید است شهروندان برخواری همچون گذشته پر شورتر از هر زمان دیگر، شهید مدافع حرم سید هادی حسینی را به بهشت بدرقه کنند و اجازه ندهند این مدافع حرم افغانستانی در کشور و شهر ما غریبانه تشییع و تدفین شود.
انتهای پیام/