به گزارش «کمال مهر»؛ به نقل از آناج،بقیع به عنوان یک مکان مقدس و ملجأ قلوب پاکباخته‌ی شیعیان که آبروی عالم امکان را به آغوش کشیده و فخر ائمه ی اطهار(ع) (حضر زهرا(س)، امام حسن(ع)، امام سجاد(ع) و امام باقر(ع) و امام صادق(ع) ) را به خود دارد، به روایت تاریخ تا کنون دو بار به طور گسترده در اثر غیض اهل کین و عناد تخریب و با خاک یکسان شده است.
نخستین تخریب قبور مطهر ائمه بقیع به دست وهابیون سعودی در سال ۱۲۲۰ هجری یعنی زمان سقوط دولت اول سعودی‌‌ها توسط حکومت عثمانی روی داد، پس از این واقعه تاریخی – اسلامی با سرمایه‌گذاری مسلمانان شیعه و به کار بردن امکانات ویژه‌ای، مراقد تخریب شده به زیباترین شکل بازسازی شد و با ساخت گنبد و مسجد، بقیع به یکی از زیباترین مراقد زیارتی و در واقع مکان زیارتی – سیاحتی مسلمانان تبدیل شد.
دومین و در واقع دردناک‌ترین حادثه تاریخی – اسلامی معاصر به هشتم شوال سال ۱۳۴۴ و پس از روی کار آمدن سومین حکومت وهابی عربستان مربوط می‌شود؛ سالی که وهابیون به فتوای سران خود مبنی بر اهانت و تحقیر مقدسات شیعه، مراقد مطهر ائمه و اهل‌بیت پیامبر(ص) را مورد دومین هجوم وحشیانه خود قراردادند و بقیع را به مقبره‌‌ای ویران شده و در واقع مهجور و ناشناخته تبدیل کردند.
علت این اقدام این است که ابن‌تیمیه و وهابیون معتقدند سفر به قصد زیارت مرقد پیامبر و هر مرقد دیگری حرام است و آن را نوعى تقرب به غیرخدا و شرک به حساب مى‌آورند و می‌گویند کلیه روایات وارده در این موضوع نیز جعلی است.
در حال حاضر نیز تحت سلطه‌ی وهابیون بر عربستان سعودی که علاوه بر ممانعت از احیای بارگاه ائمه‌ی اطهار(ع) زیارت قبر غربت گرفته‌ی ایشان در بقیع نیز ممنوع است و تمام غیض و عناد شکل گرفته نسبت به این امر تنها بر اساس یک روایت کذب است که می گوید:
ابی الهیاج اسدی گفت: مولا علی به من فرمود: آیا دوست داری تو را به کاری برانگیزم که پیامبر مرا به آن دستور داد؟! پس از کنار هیچ تصویری مگذر مگر آنکه آن را محو کنی و از کنار قبری مگذر مگر آنکه آن را صاف کنی.
وهابیان به قسمت دوم این روایت استدلال کردند که باید قبور و گنبد و بارگاه را تخریب کرد، اما یک استدلال از میان چند استدلال رد این روایت کذاب بودن راویان آن است.
یعنی همانطور که در متن آمد مسلم این روایت را به واسطه‌ی پنج نفر از پیامبر نقل کرده که هر پنج نفر از دیدگاه رجال شناسان مهم اهل تسنن دارای مشکلاتی هستند.
نفر اول که وکیع است احمد بن حنبل حدیث شناس بزرگ اهل تسنن معتقد است او در ۵۰۰ حدیث خطا کرده و آشنایی کامل با حدیث نداشته.( ابن حجر در تهذیب التهذیب جلد ۱۱ صفحه ی ۱۲۵).
نفر دوم سفیان ثوریست که ابن حجر، رجالی مشهور اهل تسنن او را مدلس – دزد حدیث- میداند و از ابن مبارک نقل کرده که او حدیث نقل میکرد من که رسیدم دیدم او در نقل خود تدلیس میکند همین که مرا دید از کار خود خجالت کشید. (تهذیب التهذیب جلد ۴ صفحه ی ۱۱۵).
نفر سوم حبیب ابن ابی ثابت است که ابن حبان از عطا نقل میکند که او در حدیث تدلیس – دزدی – میکرد و از احادیث او پیروی نمیشود. (تهذیب التهذیب جلد ۲ صفحه ی ۱۷۸).
چهارم ابو وایل است که نام او شقیق بن سلمه‌ی اسدی کوفیست و با علی بن ابیطالب سر سنگین بوده است. (تهذیب التهذیب جلد ۴ صفحه ی ۳۶۲).
پنجم ابی الهیاج اسدی است که نام او حیان بن حصین است؛ هرچند تضعیفی درباره‌ی او نیست ولی ترمذی صاحب سنن از نقل احادیث او خودداری کرده و در مجموع صحاح سته جز این یک حدیث از او نقل نشده است. (تهذیب التهذیب جلد ۳ صفحه ی ۶۷)
حال آنکه در بسیاری از منابع روایی و احادیث از جمله اصول کافی احادیثی متعدد در خصوص اهمیت و پاداش زیارت قبر مومنین و ائمه(ع) وارد شده است؛ برای نمونه در جلد سوم و پنجم اصول کافی آمده است که امام علی علیه‌السلام می‌فرماید:
«بر سر قبر حق‌داران بروید و آن‌ها را زیارت کنید و کنار آن قبرها از خدا روزى بطلبید، مردگان به دیدار شما خرسند می‌شوند»
«به زیارت مردگان‌تان بروید که آن‌ها با زیارت شما خوشحال می‌شوند. انسان، در نزد قبر پدر و مادرش، پس از آنکه برای‌شان دعا کرد، حاجتش را بخواهد»
پیامبر(ص) نیز فرمودند: « هرکس حج به جا آورد و پس از وفات من قبر مرا زیارت کند، همچون کسی است که در حال حیاتم مرا دیدار کرده است»
و نیز در جلد چهارم وسائل الشیعه آمده است که امام صادق (ع)فرمودند: هرکسی که خداوند خیرش را بخواهد، حب امام حسین علیه السلام و حب زیارتش را در قلب او می‌اندازد و هر که را خداوند بدیش را بخواهد، بغض نسبت به امام حسین علیه السلام و بغض زیارت آن حضرت را در قلب او می اندازد.
***
و چون از پشت این میله‌ها که قبرستان را محصور نموده می‌نگرم با خود می اندیشم که آیا می تواند وسعت زهرا «س» را پنهان کند و بزرگی او را از یاد ببرد و آیا می توان با این حصارها غم عظیم حیدر کرار را پنهان کرد و صدای گریه و غم و اندوه زینب «س» را نشنید؟!.
انتهای پیام/م