به گزارش«کمال مهر»، الوند دوست و همکار شهید «سیدجعفر صفایی» اظهار داشت: من و همکاران آخرین نسلی بودیم که در کنار سید جعفر تجربه کسب کردیم. من در پادگان امام علی (ع) بودم، خیلی دوست داشتم که نزد سیدجعفر بروم. چند مرتبه از فرمانده خواستم تا من را به پادگانی که شهید صفایی در آن فعالیت داشت منتقل کند اما نپذیرفت. مدتی بعد یکی از دوستانم با ناراحتی نزدم آمد و گفت که بالاخره به خواسته‌ات رسیدی. گروه جا به جا شد. آن‌ها به دلیل این که محل کارشان از محل سکونت‌شان فاصله می‌گرفت، ناراضی بودند.

وی افزود: سپاه تجهیزات لازم را آن زمان هنوز محیا نکرده بود. سیدجعفر یک دستگاه تراشکاری خریده بود تا کارها با سرعت بیشتری پیش برود. روزی یکی از برادران برای زدن برچسب کالا وارد کارگاه شد. او یک برچسب اموال هم بر روی دستگاه تراشکاری زد. من و دیگر کارکنان مخالفت کردیم. در این حین سیدجعفر وارد کارگاه شد. او اجازه داد که بر چسب اموال بر روی دستگاه تراشکاری بزنند. من از این کار تعجب کردم. گفتم سید چرا اجازه دادید که برچسب نصب کند؟ او پاسخ داد: می‌گویند یک گروهی در راه خدا مال می‌دهند ولی جان نه. گروه دیگر جان می‌دهند ولی مال نه. اما گروه سوم هم جان می‌دهند هم مال. گفتم، «شما مال دادید.» با لبخند ادامه داد، «ان شالله جان هم می‌دهیم».

الوند با بیان این که سردار قاسم سلیمانی به شهید صفایی لقب دانشمند فرهیخته را داده است،گفت: او در اوج گمنامی کارهای بزرگی انجام داد. فلسطین، لبنان و جبهه مقاومت مدیون شهید صفایی است. تمام بزرگان حزب الله لبنان که در تخریب کار می‌کنند، با افتخار می‌گویند که شاگرد سید جعفر بوده‌اند. در همایشی که رفته بودم، بزرگان حزب الله لبنان تصویر شهید صفایی را نشان دادند و گفتند که این شهید بزرگوار موسس تخریب در لبنان است.

همکار شهید صفایی خاطرنشان کرد: سیدجعفر بسیار رازدار بود. کم پیش می‌آمد تا از فعالیت‌هایش بگوید. روزی از او پرسیدم که چرا در لبنان برای شما احترام خاصی قائل هستند. او پاسخ داد، «زبان مادری ام عربی است. روزی سیدنصرالله از من خواست تا به آن‌ها کمک کنم. من هم ماندم و کمک‌شان کردم.» سیدجعفر متواضعانه هرگز نگفت که من یکی از پایه‌گذاران حزب الله لبنان بودم.

براساس این گزارش، شهید سیدجعفر صفایی در یکم فروردین ماه ۱۳۳۱ در تهران متولد شد و در سال ۸۳ حین انجام پژوهش‌های تسلیحاتی به درجه رفیع شهادت نائل آمد. وی که دارای روحیه‌ای فعال و پویا بود، در زمان نسل‌کشی صرب‌ها در بوسنی و هرزگوین به یاری مسلمانان این کشور رفت.