“کلاس زاف” یک میلیونر آلمانی بود اما اعتقادی به ثروت و پول نداشت و تمام دارایی خود را در راه کمک به افراد نیازمند خرج می کرد. او اعتقاد داشت که از میان میلیون ها دلار درآمد ماهانه تنها به ۵۰۰ دلار آن نیاز دارد.

این مردم ۶۲ ساله صاحب یکی از بهترین شرکت های حمل و نقل در غرب برلین بود و از او به عنوان بهترین شرکت یاد می کردند به طوری که خودروهای حمل و نقل این شرکت در خیابان ها کاملا مشخص بودند و همه آن ها را می شناختند. این محبوبیت باعث شده بود تا درآمد شرکت بسیار بالا باشد و ماهانه چندین میلیون دلار سودرسانی کند.

او با توجه به ثروتی که داشت تصمیم گرفت تا در یکی از خانه های کوچک وسط شهر زندگی کند و تنها حقوقی را دریافت می کرد که برای هزینه روزانه و خرج خوراکش هم کم بود اما این زندگی را شرافتمندانه می دانست.

او حتی گواهینامه رانندگی نداشت چرا که نمیخواست هیچ زمان خودرویی برای خود بخرد. زاف اعتقاد داشت زندگی کردن به سبک اشراف می تواند باعث فاصله طبقاتی شود و شاید کارگران را از داشتن زندگی خوش محروم کند.