به گزارش کمال مهر، حجاب و پوشش بانوان در کشور ایران پیشینه ای طولانی و تاریخی دارد به طوری که در کتیبه ها و آثار باستانی به جای مانده از زمانهای گذشته هیچ کس عریان و یا حتی نیمه عریان نیست.

نکته قابل توجه دیگر لباسهای باستانی در مقایسه با البسه امروزی بلندی و راحتی آنها بود. این نوع لباس‌ها که پوشش کامل را دارا بود و راحتی را هم به همراه داشت علاوه بر ایران در سرزمین های عرب نشین، در کشورهای هند، افغانستان، پاکستان،مراکش و یمن و حتی مردمان بومی آفریقا دیده می‌شد که همه اینها وجهه اشتراکی برای مردمان این سرزمین ها بود.

در هفدهم دی ماه ۱۳۱۴ که یادآور خاطره تلخ کشف حجاب اجباری توسط رضاخان بود به دلیل خفقان حاکم بر آن زمان و حکومت دیکتاتوری، رعایت حجاب توسط بانوان اصیل و معتقد به صورت پنهانی و در خفا انجام می‌شد؛ حتی این بانوان برای عبور و مرور در محله ها نقشه هایی را پی ریزی کرده تا ضمن حفظ جان خود، دین خود را نیز حفظ کنند.

البته جای شکر باقی است که روند کشف حجاب به مرور زمان رو به زوال گذاشت و در نهایت با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران و رعایت مسئله حجاب به عنوان یک اصل به کلی فراموش شد؛به طوریکه از انقلاب اسلامی ایران با نام انقلاب حجاب یاد می‌کنند.

به هر صورت می توان گفت مسئله حجاب در ایران به جز محدوده  زمانی سالهای ۱۳۱۴ تا ۱۳۵۷ که دچار “بی حجابی” شده بود، همیشه به شکل اسلامی و کامل رعایت شده و همیشه به عنوان یک اصل برای خانم ها برقرار بوده،اصلی که نه به عنوان محدودیت بلکه به عنوان یک رمز،یک سمبل و یک شعار است و در نهایت مصونیت زن را درپی دارد.

مقدمه بالا آشنایی مختصری بود با چگونگی حجاب در زمان باستان و زمان معاصر کشور ایران و مقدمه ای بود برای اینکه دریابیم چرا وضعیت حجاب این روزهای کشور دچار بیماری بدحجابی شده؟! حجاب زنان مسلمان ایران از کجا آمده؟در کجا قرار گرفته؟ و به کجا میرود؟

فراموش نکنیم که “بدحجابی” با “بی حجابی” زمین تا آسمان تفاوت دارد! نوع پوشش در غرب و یا در دوره رضاخان که با نام بی حجابی یا آزادی حجاب شناخته می‌شود،جای هیچ بحثی ندارد؛ به دلیل اینکه قانون بر آزادی حجاب و نداشتن آن است در نتیجه خود به خود ایراد به بی حجابی و رعایت حجاب اسلامی از بین میرود.

اما در سوی دیگر،جامعه ای اسلامی وجود دارد که در آن قانون و اصل بر این است که حجاب به صورت کامل رعایت شود. پس در چنین جامعه ای مسئله بی‌حجابی از بین می‌رود و اصلا وجود خارجی ندارد؛ ولی آنچه تیشه به ریشه این جامعه و دین آن میزند مسئله بدحجابی است که صد برابر از بی حجابی خطرناک تر و زیان بار تر است.

متأسفانه حال و روز حجاب این روزهای کشور زیاد خوب نیست و اسیر بدحجابی شده که برای یک مملکت اسلامی یک آفت اجتماعی محسوب میشود و نوعی تمسخر و توهین به حجاب است.

هرچه از زمان انقلاب به زمان حال نزدیک می‌شویم سیر صعودی بدحجابی را شاهد هستیم که متأسفانه از جانب هیچ نهادی درمان خاصی برای آن درنظرگرفته نمی‌شود.تنها برخورد و درمانی که با این آفت اجتماعی شده،برپایی نهاد گشت ارشاد بوده است؛که نه تنها یک درمان مقطعی است بلکه عارضه ی تشدید بدحجابی را هم در پی دارد.

به کثرت دیده شده فردی که توسط گشت ارشاد مورد برخورد قرار میگیرد نه تنها بهبودی در وضع حجابش ایجاد نمی‌شود بلکه بدتر هم می‌شود.

نکته ای که باید به آن توجه داشت این است که مسئله  بدحجابی که به مرور زمان ایجاد شده، باید با کارهای زیر ساختی فرهنگی به مرور زمان درمان و ریشه کن شود و از برخوردهای گازانبری پرهیز شود؛ البته لازم به ذکر است در مقاطع زمانی و مکانی خاص، مانند نیمه شعبان  یا چهارشنبه سوری و … که بدحجابی در آن فوران می‌کند، این نوع برخوردها که مسئولین محترم گشت ارشاد وظیفه ی آن را عهده دار هستند خیلی هم به جاست؛ البته نباید فراموش کرد که کار فرهنگی و ریشه ای همیشه در اولویت باشد.

ماهواره هایی که آتش به حجاب زد

یکی از عواملی که باعث رواج بدحجابی شد، زیاد شدن ماهواره در منازل بود که در سایه ی غفلت نهادهای نظارتی همانند سرطان به جان خانواده ها افتاد. سرپرستان خانواده ها هم خیلی راحت آن را پذیرفتند غافل از اینکه این بشقاب سربه هوا،الگوی فرزندان آنها میشود و آنها را هم سربه هوا و بی قید و شرط خواهد کرد.

 ورود ماهواره به منازل می‌تواند معلول بی کیفیت و بی محتوا شدن تلویزیون داخلی باشد،رفته رفته فشن های خیابانی به راه افتاد و دانشگاه ها و مناسبت های خاص،مکانی مناسب شد برای گسترش بدحجابی؛البته هنرمندان هنرمند ایرانی هم بیکار نبودند و با گذشت زمان آنها هم نوع دیگری از فشن بدحجابی را در سینما و تلویزیون به راه انداختند تا خوراک جوانان مشتاق مد جور شود.

مسئولین مربوطه رسانه ملی هم هیچ واکنشی به رواج بدحجابی نشان ندادند و مجوز پشت مجوز بود که برای فیلم ها و سریال ها صادر می‌شد.

لزوم نظارت بر تولیدی ها برای بهبود وضعیت حجاب

همانطور که در ابتدا گفتیم در ایران باستان لباس هایی که دوخته و تولید می‌شد، هم پوشش کامل را داشت و هم راحت بود اما در دهه اخیر تولیدی های لباس انگار در یک کشور غربی و غیراسلامی مشغول فعالیت هستند.

 به گزارش دانا، آزادی عمل تولیدی‌های لباس که هیچ فیلتر اسلامی را در دستور کار ندارند بسیار تعجب برانگیز است؛ تولید انواع و اقسام ساپورت ها،مانتوها و شلوارهایی که در شأن زن و دختر ایرانی نیست و هیچ مصونیتی را هم در پی ندارد، از جمله هنرهایی است که از این تولیدی های آزاد و منشوری خلق می شود. البته از زحمات مغازه هایی که این آثار هنری را پشت ویترین مغازها و در دسترس مدگراها قرار می‌دهند باید تشکر فراوان کرد و آزادی عمل آنها را باید تحسین کرد.

انتهای پیام/