یکی از نامهای روز قیامت یوم الفزع است. چرا قیامت را فزع اکبر نامیده اند.
فزع یعنی روزی که هر کس در آسمان‏ها و زمین است به هراس می ‏افتد: «و یوم یُنفَخُ فی الصّور فَفزِع من فی السَّموات و مَن فی الأرض إلّا من شاء الله و کلٌّ أتوه داخِرین»[۱] [و روزی که در صور دمیده شود، پس هر که در آسمان‏ها و زمین است به هراس افتد مگر کسی که خدا بخواهد و جملگی با زبونی رو به سوی او آورند].

اما بهترین دلیل برای نام گذاری قیامت به این اسم (فزع اکبر) که همان وحشت بزرگ در روز قیامت است، آیات سوره تکویر می باشد که در احوالات و وقایع روز قیامت آمده. البته آیاتی که در مورد روز قیامت بیان شده بسیار است که فقط به فرمایشات خداوند تبارک و تعالی در سوره تکویر بسنده می کنیم:
در آن هنگام که خورشید در هم پیچیده شود، (۱)
و در آن هنگام که ستارگان بی‏فروغ شوند، (۲)
و در آن هنگام که کوه‏ها به حرکت درآیند، (۳)
و در آن هنگام که با ارزش‏ترین اموال به دست فراموشی سپرده شود، (۴)
و در آن هنگام که وحوش جمع شوند، (۵)
و در آن هنگام که دریاها برافروخته شوند، (۶)
و در آن هنگام که هر کس با همسان خود قرین گردد، (۷)
و در آن هنگام که از دختران زنده به گور شده سؤال شود: (۸)
به کدامین گناه کشته شدند؟! (۹)
و در آن هنگام که نامه ‏های اعمال گشوده شود، (۱۰)
و در آن هنگام که پرده از روی آسمان برگرفته شود، (۱۱)
و در آن هنگام که دوزخ شعله‏ ور گردد، (۱۲)
این وقایع و اتفاقاتی که در روز قیامت رخ می دهد همه باعث وحشت و فزع انسانها می گردد و این وحشت و فزع است که باعث شده روز قیامت را به فزع اکبر نام گذاری کنند.
در این میان انسان‏های کامل، هراس و اندوهی ندارند: «لا یحزنهم الفزع الأکبر»[۲] [دلهره بزرگ، آنان را غمگین نمی‏کند].

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «إنّ علیّاً و شیعته یوم القیامه علی کثبان المسک الأوفر، یفزع النّاس و لا یفزعون و یحزن النّاس و لا یحزنون و هو قول الله عزّوجلّ: «لا یحزنهم الفزع الأکبر» [۳] [به حقیقت، علی و پیروانش در روز قیامت بر تپه ‏ای از مشک که بوی خوشش فضا را عطرآگین می‏کند قرار دارند. مردم فزع می‏کنند و آن‏ها هراسی ندارند. مردم اندوهگین ‏اند و آنان اندوهی ندارند و این معنای قول پروردگار عزّوجلّ است که فرمود: «لا یحزنهم»[۴].
[۱] . نمل/ ۸۷.

[۲] . انبیاء/ ۱۰۳.

[۳] . تفسیر برهان ۳/ ۷۴.

[۴] . برگرفته از سایت پاسخگو وابسته به نهاد مقام معظم رهبری.