به همت رسانه‌های خارجی، تداخل و تهاجم فرهنگی هر روز در ایران پررنگ‌تر می‌شود.

جشن طلاق، که به عنوان سوغات جدید غربی‌ها از آن یاد می‌شود جشنی است برای کاهش افسردگی و اضطراب بعد از طلاق!

کیفیت این جشن مانند جشن عروسی است با دو تفاوت عمده، در عروسی کیک را با چاقو برش می‌دهند و از سر خوشحالی درونی لبخند می‌زنند اما در جشن طلاق با چکشی که سرش مانند قورباغه است (قورباغه در ژاپن نماد غییر و تحول است) حلقه خود می‌کنند و لبخندی از سر تظاهر به شادی می‌زنند.

انسان‌هایی بیگانه با آداب و سنن ایرانی، مرفه‌های بی‌درد و انسان‌هایی با اعتماد دینی کم سراغ این‌گونه شادی‌های پوچ می‌روند به گفته‌ی مصطفی فروتن، محقق علوم رفتاری “در کشورهای آسیای شرقی کسانی که می‌خواهند اعلام جدایی کنند در یک مهمانی حلقه‌هایشان را می‌شکنند و مهمانان مانند هر مهمانی دیگر پذیرایی می‌شوند اما جشن طلاق به صورتی که در ایران دیده می‌شود، وجود ندارد.
وی ادامه داد: بنیاد موضوع جشن طلاق چیز دیگری است و در ایران به لدیل افراط و تفریط، طور دیگری اجرا می‌شود.”

بعضی از برگزار کننده‌ها در واکنش به این انتقاد که فرهنگ ایران با غرب متفاوت است، می‌گویند: من فرقی بین انسان‌ها نمی‌بینم.

خانواده‌ها معتقدند با گرفتن جشن می‌توانند افسردگی و شکست عاطفی بعد از طلاق را کاهش دهند در صورتی که فروتن می‌گوید: “مضرات این جشن بسیار بیشتر از سودی است که خانواده‌ها دنبالش هستند و در درجه اول برای رهایی از افسردگی باید خانواده درمانی را با مراجعه تخصصی شروع کرد.”

طبق فرمایش رهبر: “فرهنگ از اقتصاد مهمتر است” در نتیجه برای مواجهه با فرهنگ غلط و تداخل و تهاجم فرهنگی باید فرهنگ سازی درست انجام شود این در حالی است که بخش نامه یا نامه‌های از سوی اتحادیه و وزارت ارشاد مبنی بر ممنوعیت برگزاری جشن‌های طلاق در تالارهای عروسی ابلاغ نشده و تنها برخی از علما این عمل را محکوم کردند.

وقتی مردم در حال خندیدن به بخش جشن طلاق در سریال قهوه تلخ بودند کسی به از بین رفتن قبح طلاق و افزایش فساد اجتماعی فکر نمی‌کرد و این یعنی شادی برای یک اتفاق بد!

انتهای پیام/