به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «کمال مهر»؛ این روز‌ها مخاطبان با تماشای سریال نوروزی و ماه رمضانی، با رویداد‌هایی روبه‌رو شده‌اند که شاید در جامعه سیاسی و امنیتی واقعیت داشته باشد؛ سریالی که بار محتوای مثبت و منفی را در کنار یکدیگر بر دوش می‌کشد.
«هفت‌سر اژدها» به کارگردانی ابوالقاسم طالبی از ۲۲ اسفندماه بر روی آنتن تلویزیون رفته و تا امروز ادامه دارد. بنا بر گفته کارگردان و عوامل تولید این سریال، تولید «هفت‌سر اژدها» ۴ تا ۵ سال طول کشیده و میلیارد‌ها ریال هزینه صرف آن شده است.
«هفت‌سر اژدها» موضوعات امنیت کشور و مفاسد اقتصادی و سیاسی بحث‌برانگیزی را شرح می‌دهد. این اثر در قالب درام توأم با سیاست و مسائل امنیتی شکل‌گرفته است و شخصی با هنروری مجید واشقانی به‌عنوان نقش اصلی و پرمدعای فیلم را دربرگرفته است.
«هفت‌سر اژدها» همان مفاسدی را بیان می‌کند که در جامعه کنونی وجود دارد و به‌عنوان دغدغه اصلی جامعه شناخته شده است، جامعه‌ای که هر روز با موضوع جدید گرانی و مفاسد مختلف در تمام عرصه‌ها روبه‌رو می‌شود؛ و به گرانی ملزومات زندگی تا بالارفتن نجومی قیمت ارز و دلار پرداخته است.
نکته حائز اهمیت فیلم به‌روز بودن آن است، چراکه این فیلم نه در چند ماه قبل سیر می‌کند و نه پیش‌بینی آینده را می‌کند؛ بلکه حال و هوای جامعه امروزمان را تشریح می‌کند. سریال «هفت‌سر اژدها» واکنش‌های منفی فراوانی را از ارگان‌های مختلف به همراه داشته و مورد نقد و تحلیل‌های عجولانه قرار گرفته است؛ اما نکته مهم این فیلم با نگه‌داشتن انتقادات منفی این است که این سریال به قسمتی از سخنان رهبر معظم انقلاب اسلامی در ۱۹ بهمن ۱۳۹۶ در دیدار با فرماندهان و کارکنان نیروی هوایی ارتش اشاره داشته است.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در این نشست تأکید داشتند که «عدالت لازم است. باید با فساد و ظلم مبارزه شود، البته خیلی سخت است. فساد مثل اژدهای هفت‌سر افسانه‌هاست. یک‌سرش را که می‌زنی با شش سر دیگر حرکت می‌کند. از بین بردنش آسان نیست. آن کسانی که منتفع از فساد هستند برخورد با این‌ها کار بسیار سختی است؛ اما حتماً باید انجام بگیرد.» به همین منظور‌ایده و عامل اصلی تولید این فیلم از سوی کارگردان نشان از سخنان مقام معظم رهبری را داشته است. به نظر می‌رسد وی با تمام تلاش خود سعی بر این داشته که ریشه مفاسد جامعه اسلامی را به تصویر بکشد تا مخاطب با علت و معلول‌های موجود در شکل‌گیری این عوامل آشنا شود.
پیوند خُرده‌داستان‌ها در ارتباط با داستان اصلی رویکرد جدیدی را به‌عنوان ساختار در سریال ایجاد کرده است
اما از دیگر مواردی که می‌توان در این سریال کوتاه و خلاصه بیان کرد، گذرگاهی از کمدین نه چنان واضح اما به طریقی تغییر ژانر یا به سخره گرفتن برخی از روایات کاملاً مشهود است. اتفاقات این‌چنینی شاید قابل‌انتظار برای مخاطب در تماشای فیلم سیاسی و امنیتی نباشد؛ اما گه‌گداری برای بیان واقعیت‌ها لازم به نشان‌دادن این ژانر‌ها است.
از نظر ساختار سینمایی این اتفاق طبیعتاً در فیلم‌هایی این‌چنینی عادی به نظر می‌رسد و نباید نقدی از روی نگاه منفی به آن داشت، چراکه بهای یک فیلم با تلفیق ژانر‌ها در کنار یکدیگر درخشان‌تر به نظر می‌رسد تا یک‌بعدی بودن آن. به همین منظور انتقاد‌هایی که از سوی منتقدان یا مخاطبان در این موضوع بیان شده بی‌پروا باید گفت بدون اطلاع و شناخت ساختار سینمایی بیان شده است؛ بنابراین نباید به آن توجهی شود و باید تأکید کرد که این فیلم یک پیرنگ جدا و کاملی را به دلیل خُرده‌قصه‌هایی که وجود دارد، ندارد؛ بلکه از پیرنگ‌های کوتاه به کوتاه و جزءبه‌جزء تشکیل شده است که برای هر پلان و سکانس تعریفی جدا می‌توان داشت.
نکته مهم سریال هفت‌سر اژدها زندگی تشریفاتی است که شاید مروج سبک زندگی غرب‌گرایان باشد. این نکته قطعاً در ذهن مخاطب می‌گنجد و طبیعتاً آن را تحلیل می‌کند؛ اما همان‌طور که گفته شد قصه فیلم از مفاسدی می‌گوید که سیاست‌گذاران و آقازاده‌های جامعه را در برمی‌گیرد؛ بنابراین طبیعی است که زندگی تجملاتی را به تصویر بکشاند چراکه این سبک و نوع زندگی، حقیقتی تلخ و تأسف‌بار در جامعه ما است.
این که ما بخواهیم سریال هفت‌سر اژدها را نقد یا تحلیل کنیم شاید همانند تولید فیلم نیاز به پژوهش و بررسی باشد و درصد کمی از آن را بتوان در این یادداشت بیان کرد؛ اما در حد خلاصه باید گفت که این فیلم بنا بر واقعیت‌های پنهان شده در جامعه‌ای تولید شده است که شواهد آن را می‌توان در جامعه اقتصادی و سیاسی دید؛ بنابراین با تمام نقاط ضعف و قوت آن نکته مهمی که کارگردان به آن اشاره داشته، مفاسدی است که جامعه در آن غوطه‌ور است و این را تنها مسئولان، آقازاده‌ها و سیاسیونی می‌دانند که دستی بر آن داشته‌اند.
در آخر با توجه به تجربه‌های ابوالقاسم طالبی در تولید فیلم‌های سیاسی از جمله «قلاده‌های طلا» و دیگر آثار وی باید گفت که کیفیت نوع کار وی در این سریال نسبت به تولیدات پیشین افت بسزایی داشته است، از جمله در موارد تکنیک‌های تصویربرداری و استفاده نکردن از جلوه‌های به‌روز ویژه و نوع کادربندی‌هایی که هنرپیشگان در آن قرار داشته و همچنین موارد این‌چنینی…؛ اما قصه فیلمنامه به علت گیرایی و جذابیتی که داشته کمتر به این موارد نگاه شده است؛ بنابراین نمی‌توان گفت این سریال صد در صد است؛ اما قصه روز و جذاب آن را می‌توان جزو سریال‌هایی مثال زد که به‌عنوان بحران در این سال‌ها ذکر شده است.
مهدیه سادات نقیبی – الهه ملاحسینی – تیتر یک
انتهای خبر/