به گزارش کمال مهر ،خانم شکوفه بشیری یکی از شیر زنان سلماسی است که با کم ترین امکانات شروع به کار آفرینی کرده است و هیچ وقت از ادامه راهش مایوس نشده و همواره با برخورد با مشکلات همت و توکل خودش را بالاتر برده است.
غربت تریکو بافی بیشتر از این بوده است که حتی لباس های تن من از محصولات این صنعت بوده و من دنبال تعریفی از آن میگشتم و این سوال را از ایشان پرسیدم و ایشان با تعجب این جواب را دادند! و در ادامه افزودند که در صنعت پوشاک اکثر بافتنی ها مربوط به تریکو است و دایره وسیعی را شامل میشود.
از آغاز کار وی سوال کردم و این جرقه ای بود بر اینکه از مشکلات آغازین راهش به ما بگوید. وی گفت که در سال ۱۳۸۵ خواستم کارگاه را راه بیاندازم ولی هیچ گونه توان مالی را نداشتم و از طرفی علاوه بر بانکها و مؤسسات مالی هیچ مسئولی نیز حاضر نبود به یک زن در شهری با محیط سنتی و بدون پشتوانه مالی کمک کند. در این بین تنها شهید حاج علیرضا طالعی بود که با روشنفکری خاص خود و بلند نظری که داشتند به من اعتماد کرده توانستند وامی به مبلغ ۳ میلیون تومان را برایم فراهم کنند که کمک بسیار خوبی بود.
او در ادامه افزود؛ دیری نپایید که این کارگاه نو پا در سالهای ۸۶ ، ۸۷ و ۸۸ بعنوان واحد نمونه کار آفرین استان معرفی شد ولی با ورود کالاهای بونجول چینی در این ۳ سال تا مرز ورشکستگی هم پیش رفتیم. این موج مخرب صنعت کشور که از طرفی ورود کالای نامرغوب چینی ، از طرفی قاچاق لباس خسارات کمرشکنی را به ما وارد کرد ولی در مقابل همه این ها ایستاده و خواهم ایستاد تا همه مردم بدانند که باید تولید داخلی بخرند.
او در پاسخ به سوالی در مورد کیفیت محصولات تولید شده در کارگاهش گفت: کیفیت تریکو به چند عامل بستگی دارد ، یکی کیفیت مواد اولیه مانند نخ و کلاف و… ، یکی تکنولوژی دستگاههای بافنده و دیگری نوع کار و دقت عملی است که در کارگاهها باید به خرج داده شود. با اینکه مواد اولیه مرغوبی در بازار موجود نیست و نیز تولید کنندگان این مواد هم انگیزه ای برای افزایش کیفیت مواد خود ندارد و نیز بدلایل مشکلات گمرکی توانایی وارد کردن دستگاه های بافنده جدید و کامپیوتری را نداریم اما با نهایت دقت و وجدان کاری محصولات این کارگاه در کیفیتی قابل رقابت با سایر تولید کنندگان عرضه میگردد و علاوه بر سلماس ، ارومیه ، تبریز ، تهران ، اصفهان و مشهد گستره توزیع محصولات ما را شامل میگردد.
خانم بشیری در ادامه صحبت هایش افزود که ایران یک کشور غنی و ثروتمندی است و علاوه برمنابع معدنی و خدادادی بسیار دارای منابع انسانی وسیعی است که این ظرفیت مهم با مسایلی چون افزایش سن مردم و کاهش جمعیت در حال تهدید می باشد و کلید حل این معضل با تکیه بر توان داخلی و اشتغال زایی جوانان ما براحتی قابل حل است.
من دوست دارم پسرم و دخترم را یک مدیر و تولید کننده موفقی ببینم تا اینکه یک کارمند یا پشت میز نشین بدرد نخور باشد ، مشکل اصلی ما فرهنگ ماست! چون اگر فرهنگ حمایت از تولید ملّی و کارآفرینی های خلاقانه و تولیدی در جامعه نهادینه شود و به نقش زنان بعنوان یک مدیر و کارگردان تولید موفق علی خصوص در صنایعی که میتوانند بهتر خدمت کنند جلوه داده شود ، مشکلات آن چنانی نخواهیم داشت.
وی در ادامه افزود حدود ۲۷ سال است که در این صنعت کار میکنم و حتی همکارانی در شهر های تبریز و اصفهان دارم که میگوند کاش حالا اینجا بودی و در اینجا به کار مشغول میشدی! اما من شهرم را دوست دارم و میخواهم شهرم به یک قطب در این زمینه تبدیل شود.
پیام من به تمام بانوان این شهر این است که بجای باز کردن مغازه های فروش البسه های قاچاقی و بی کیفیت که تاناکورا یا ارزان سرا میگویند ، به اندازه همان سرمایه اولیه یک تولیدی در این زمینه بزنند چون برایم ثابت شده از هر دستگاه بافندگی ۶ نفر نان آور خانه میشوند.
در این ۸ سال که کارگاه من تاسیس شده تا بحال یک مسئولی به اینجا سر نزده است اما روزی شده است که کار تولید را رها کرده ام و به چند اداره در یک روز برای جلب حمایت سرزده ام. ولی از اینگونه رفتار مسئولین ناراحت نیستم چون سیاست های کلی اقتصادی ما مقوله تولید و کارآفرینی را ریسک پذیر انگاشته و هیچ مسئولی حاضر نیست این چنین ریسکی را بکند و هیچ مسئولی هم شهید طالعی نمی شود! اما وقتی میبینم یک مسئولی لباس مارک دار خارجی می پوشد دلم میشکند ، خیلی ناراحت میشوم ، چون آن مسئول باید یک الگو باید برای مردم باشد و از پوشیدن اینگونه لباس ها باید خجالت کشیده و شرمسار گردد.
تنها آرزوی من این است که خانم ها فرهنگ تولید و کار آفرینی را یاد بگیرند ، چون این زنان و دختران ، مادران نسل های آینده ما خواهند بود ، مادری که خودش آداب دخل و خرج را بلد نباشد چگونه خواهد توانست کودکانی قانع و اقتصادی را تربیت کند؟ وقتی میبینم خانمی بدون هیچ فکری ول خرجی میکند دلم میخواهد او را به کارگاه بیاورم و از صبح تا شب بدون وقفه و استراحت از او کار بکشم و شب وقتی مزد او را میدهم بگویم برو با این پول هم مثل دیروز ولخرجی کن!
در کلام آخر میگویم ، باید دید و فرهنگ جامعه نسبت به کار زنان عوض شود ، زیرا زنان یکی از تاثیر گذار ترین قوای محرکه این جامعه هستند و زنان کاری ، کودکان کاری و جامعه زنان فعال نسل و آینده ای فعال و کوشا تربیت خواهند کرد و این هیچ خللی در نقش زن در خانواده وارد نمیکند و مثال زنده آن خانواده خودم هست که با شش نفر از اعضای خانواده ام این کارگاه را میگردانیم و هر خانواده ای میتواند اینگونه باشد ، فقط باید نقش زن در جامعه نهادینه گردد و مثال عکس این نیز صادق است که اگر مادر خانواده کاری نباشد ، امکان این هست که فرزندان آن خانواده هم تنبل و لوس به بار بیایند و تا حال کسی را ندیده ام که معتاد و یا درگیر سایر مفاسد بوده باشد مگر اینکه در خانواده اش تنبل و تن پرور به بار آمده است.
در آینده این نوید را میدهم که این کارگاه توسعه خواهد یافت و مکانی در شهرک صنعتی سلماس خریداری کرده ایم که انشالله با کار و تلاش بیشتر و افزایش دستگاهها و نیروهای کاری بتوانیم رشد و توسعه شهر و اشتغال جوانان را زمینه سازی کنیم.
انتهای پیام/