از ۴۷ برنده قبل ۳۱ نفر مرد و ۱۶ نفر زن بودند. ۱۰ نفر از آنها سیاه پوست، آسیایی بوده اند و دو نفر از آنها دومین سال پیاپی ای است که برنده این جایزه می شوند. بیشترین این برنده ها تحصیل کرده اند برای مثال ۹ نفر از آنها در دانشگاه آکسفورد و ۴ نفر از آنها در دانشگاه کمبریج فارغ التحصیل شده اند اما ۴ نفر از آنها حتی به دانشگاه هم نرفته اند!
میانگین سنی برندگان جایزه بهترین نویسنده ۴۸.۹ سال است و معمولا با هفتمین کتاب خود برنده این رقابت می شوند. میانگین تعداد صفحه کتاب آنها ۳۷۸ بوده است. البته بیش تر این کتاب ها در گذشته نوشته شده اند. در ۱۰ سال گذشته، چهار نفر از برندگان کتاب هایشان را قبل از سال ۱۹۵۰ نوشته اند. نکته جالب این جاست، کتاب هایی که در هند و ایرلند منتشر شده اند فرصتی عالی برای جلب توجه دارند.
ولی چرا نویسندگان بریتانیایی نمی توانند جوایز بزرگ ایالت متحده را ببرند، ولی آمریکایی ها می توانند برنده مسابقه بوکر شوند؟
نکته کلیدی دیگری برای نویسندگانی که می خواهند برنده شوند، وجود دارد. این که ثابت کنید شخصیتی مردانه دارید چون از سال ۲۰۰۷ به بعد هنوز هیچ زنی پیشکسوتی برنده این جایزه نشده است.
امسال علی اسمیتو جورج ساندرس در بخش ناشر کتاب جوایز را بردند. اما در گذشته می توانستیم حساب کنیم چه کسی برنده امسال رقابت هاست؟
۳ زن و ۲ مرد آمریکایی دیگر با کتابی بیش از ۱۰۰۰ صفحه برنده این رقابت شدند. یکی از این برندگان محسن حمید بود که ملیتی بریتانیایی پاکستانی دارد. او درباره مکان تولد و زندگی خود برای گاردین توضیحاتی داد. اگر قضات تصمیم بگیرند که اکثریات افراد قبلی را دنبال نکنند و یک برنده زن انتخاب کنند باید دو رمان نویس «فیونا موسلی و امیلی فریدلند» را انتخاب کنند یا اینکه رمان نویسی بریتانیایی یا آمرکایی و یا علی اسمیت را به عنوان برنده انتخاب کنند. پاییز رمان علی اسمیت است که ۲۷۲ صفحه دارد. این هشتمین رمان این رمان نویس اسکاتلندی است.
و تنها چیزی که باقی می ماند این است که امسال هیچ کدام از برندگان سفیدپوست، انگلیسی و دهه چهلی نبودند!
مترجم: رضا ملاحسینی پورشکری
منبع:گاردین/ ۱۸ اکتبر