این فیلم برشی از زندگی سه مرد را که در یک خوابگاه زندگی می‌کنند در مقطع قبل از شب عید، روایت کرده است.
“محسن استادعلی” با بیان این موضوع که تحقیق این فیلم زمان زیادی از از او گرفته است گفت: «این مدل کارها پژوهش‌های کتابخانه‌ای ندارند و بیشتر سینمای مشاهده‌گر هستند، به همین دلیل باید به این آدم‌ها نزدیک شوی از این رو مقطع پژوهش، زمان زیادی برد وگرنه فیلمبرداری این کار ۲۱ جلسه زمان برد.»
او با بیان این موضوع که در کارهایش روایت اهمیت زیادی دارد، درباره جزییات بیشتر این فیلم توضیح داد: «هر آدمی که در این فیلم هست، یک ویژگی داشت که در پایان می توانستی بگویی که همه یکی هستند.»
این کارگردان درباره انتخاب این افراد تاکید کرد که هر کدام از آنها بخشی جالب توجه داشتند که باعث شد که انتخاب شوند و اعتقاد دارد که اگر قرار بود که سراغ یک آدم برود کارش جامع نمی‌شد.
او بر این باور است که در چند سال اخیر فضای خوبی برای سینمای مستند مهیا نبوده در تایید گفته هایش توضیح داد: « برای همین فیلم، طرحش را دو جا دادم و جواب مثبت دادند ولی نشد، اما من چون درگیر کار شده بودم، تصمیم گرفتم با سرمایه خصوصی کار را بسازم. می دانیم که سنیمای مستند سینمای ارزانی نیست، چیزی که در اقتصاد کلی جامعه اتفاق افتاده است در سینما هم وجود دارد و نمی‌شود تولید ارزان کرد.»
استادعلی در پایان گفت: «ابتدا که شنیدم فیلم ها در خانه هنرمندان نمایش داده می‌شود، ناراحت بودم چرا فیلم‌ها در میلاد نمایش داده نمی‌شوند، ولی حالا اتفاق بسیار خوبی افتاده که بخشی از فیلم ها در میلاد هم نمایش داده می شود. برخلاف این که می‌گویند فیلم مستند در حاشیه هست، به نظرم این گونه نیست و شأن این سینما باید رعایت شود، بخش زیادی از افتخارات سینمای ایران را بخش مستند کسب کرده است.
انتهای پیام/ اس