«کمال مهر»؛ مرد ۲۷ ساله ای که از همسرش به دلیل عدم تمکین شاکی بود، به کارشناس اجتماعی کلانتری احمدآباد مشهد گفت: همسرم در حالی این جملات را بر زبان می راند که ۸ سال از آغاز زندگی مشترکمان می گذرد.
«سهیلا» ۱۵ سال بیشتر نداشت که با من ازدواج کرد. در روستای محل سکونت ما مرسوم است که دختران و پسران خیلی زود ازدواج کنند. من نیز همانند دیگر اهالی روستا و به پیشنهاد مادرم با «سهیلا» ازدواج کردم.
این در حالی بود که من سر زمین های کشاورزی دیگران کار می کردم ولی همسرم دوست داشت به تحصیلش ادامه بدهد.
من هم مخالفتی با این موضوع نداشتم. وقتی سهیلا دیپلمش را گرفت خداوند فرزندی به ما عنایت کرد اما او به خاطر مشکلات تنفسی و بیماری های دیگر در ۲ سالگی جان خود را از دست داد.
مرگ فرزندم ضربه روحی شدیدی به خانواده ما وارد کرد تا این که همسرم پیشنهاد کرد برای این که از این شرایط بیرون بیاید در کنکور سراسری دانشگاه ثبت نام کند.
این گونه بود که همسرم خانم مهندس شد و عنوان کرد که باید برای یافتن شغل به مشهد مهاجرت کنیم اما من در روستا کار می کردم و نمی توانستم با تحصیلات اندکم شغلی در مشهد داشته باشم.
این موضوع موجب بروز مشاجره و اختلافات خانوادگی بین ما شد. شدت این جروبحث ها به حدی رسید که سهیلا با قهر منزل را ترک کرد و به خانه پدرش رفت.
من هم که فکر می کردم او مدتی بعد به خانه و زندگی اش بازمی‌گردد واکنشی نشان ندادم و طوری وانمود کردم که من نیز با او قهرم.
چند ماه از این ماجرا گذشت تا این که متوجه شدم همسرم بدون اجازه من به مشهد آمده و در این جا مشغول به کار شده است. چند بار به محل کارش رفتم و از او خواستم به زندگی ساده و بی آلایش خودمان بازگردد اما هر بار پس از یک مشاجره لفظی، ناامیدانه به روستا بازمی‌گشتم.
منبع: رکنا