کمال مهر: هر دارویی حداقل سه نام مختلف دارد که شامل نام شیمیایی، نام عمومی (ژنریک) و نام تجاری دارو می شود. نام شیمیایی یک دارو در واقع جنبه انتخابی ندارد بلکه با توجه به ساختار مولکولی آن از پیش مشخص است. به عبارت دیگر، نام شیمیایی یک دارو در واقع ارائه دهنده تصویری واضح از مولکول دارو است و یک شیمی دان ورزیده می تواند با استفاده از آن، ساختار مولکولی دارو را ترسیم کند.
با توجه به اینکه اغلب داروها مولکول های بزرگ و پیچیده هستند، معمولا نمی توان از نام شیمیایی آنها به راحتی استفاده کرد به همین دلیل به هر داروی جدید تحت مجموعه ای از قوانین بین المللی مشخص، یک نام عمومی (ژنریک) داده می شود که بسیار کوتاه تر است. با توجه به نام ژنریک، اغلب می توان دریافت که دارو به کدام گروه دارویی تعلق دارد. برای مثال پسوند AZEPAM تعلق دارو را به گروه داروهای آرامبخش بنزودیازپینی می رساند یا پسوند vir نشاندهنده ساختار آنتی ویروسی بودن دارو است.
علاوه بر این دو نام، به دلیل آنکه مراحل تحقیقات و پژوهش برای ساخت یک داروی جدید بسیار زمانبر و پرهزینه است، بسیاری از کارخانه ها و شرکت های داریی معمولا حق انحصاری دارو را برای مدتی معلوم به خود اختصاص می دهند. شرکت داروسازی برای اینکه پس از پایان این دوره باز هم بتواند ترکیب دارویی خود را از بین محصول سایر شرکت ها متمایز کند، نام تملیکی خاصی را برای محصول خود برمی گزیندو در تبلیغات دارویی نیز معمولا نام تجارتی آن را با حروف بزرگتر می نویسند. برای مثال داروی پروپرانولول (برای کاهش فشار خون و تنظیم ضربان قلب) هم اکنون با 60 نام مختلف در بازار مصرف یافت می شود اما یک نام تجاری آن از همه معروف تر است: ایندرال.
