مادران و پدران روزه‌دار را با یک لبخند تکریم کنیم/صله رحم؛ شرط رمضانی شدن

امروز ششمین روزیست که بتول خانم تدارک یک سفره افطاری ساده اما مادرانه را برای خانواده پسرش می‌بیند و چشم انتظار آنهاست. برای اینکه از چشم انتظاری خارجش کنم، می‌گویم: اگر پسرت قصد آمدن به خانه تو را داشته باشد،حتما قبلش تلفن می زند. در جوابم می گوید: خانه خودشان است، چه لزومی به تلفن زدن! باید سفره ام آماده باشد.! چشمانش به نم نشسته است؛ تا اذان مغرب هنوز کور سویی از امید را می توان در آن چشمان کم سو دید.