«علی» پسرِ ارشدِ «حاج نصرت» هم در آخرین عملیاتِ جنگ، بال در بال ملائک گشود و زمانی که بعضی ها برای پایان جنگ، دست افشانی می کردند، مراسم اربعینِ «علی» در «امام‌زاده هادی بیدگل» برگزار می شد.
«حاج نصرت» می گوید:«برای هیچ یک از پسرانم حتی قطره ای اشک نریختم. آن ها امانت های خدا بودند. مال خود خدا بودند و باید برمی گرداندیم به خدا.»
امام صادق(صلوات الله علیه و آله) می فرمایند: «یک فرزند که پیش از پدر در گذرد، بهتر از هفتاد پسرى است که پس از او بمانند و به سعادت رکاب حضرت قائم (عجل الله فرجه) رسند.»
حالا تو با همین عقل دنیایی حساب کن، سه فرزندی که به عشق حضرت قائم (عجل الله فرجه) و در رکاب نایب او، در معرکه‌ی جهاد فی سبیل‌الله، در خون خویش غلطیده باشند و پدر، بر مصیبتِ آنان صبوری کند، چه ثروت کلانی برای خود اندوخته است.
صد البته که کلامِ قاصر قبرستان نشینانِ عادات سخیف انسانی، از وصف آن چه بر حاج نصرت الله گذشته و آن چه در انتظار او است، قاصر است.
سلام بر «حاج نصرت الله اربابی بیدگلی»
در زمانی که زاده شد
و در زمانی به دیدار فرزندانش خواهد شتافت
و در زمانی که دیگر بار، زنده برانگیخته خواهد شد

«حاج نصرت الله اربابی بیدگلی» در کنار شهید «حاج احمد کاظمی» فرمانده ی وقت «لشکر ۸ نجف اشرف»

«حاج نصرت الله اربابی بیدگلی» در کنار دومین پسرش، شهید «علی محمد»