زنان کارگر خارجی در قطر مجبورند تا ۱۰۰ ساعت در هفته کار کنند. کار اجباری، خشونت‌فیزیکی و خشونت جنسی بخشی از مصایبی است که زنان کارگر خارجی در قطر به شکل مداوم با آن مواجه‌اند.
بیشتر این زنان با وعده‌های دروغین کار خوب و حقوق مکفی رهسپار قطر شد‌اند. آنها هفت روز هفته مجبور به کار طاقت‌فرسا هستند و مواجه با خشونت‌اند.
بسیاری از این زنان کارگر حق ترک منزل کارفرما را ندارند. اگر هم جرات کنند و به کارفرما بگویند که می‌خواهند از خانه بروند، یا کتک می‌خورند یا تهدید به خشونت فیزیکی می‌شوند. وضعیت این زنان با “برده” فرق چندانی ندارد. آنها اگر از خانه‌ی کارفرما بروند، به عنوان “فراری” به پلیس گزارش شده و بازداشت و روانه‌ی زندان می‌شوند. کارگران بدون اجازه‌ی کارفرما حق ترک کشور و بازگشت به وطن خود را هم ندارند.
در یکی از این موارد زن کارگر وقتی که کارفرما قصد تجاوز به او داشت سعی داشت خود را از پنجره‌ی خانه به بیرون پرتاب و فرار کند. دو پای این زن بعد از این‌که خود را از پنجره به بیرون پرتاب کرد شکست. اما کارفرما در همان حال به او تجاوز کرد و بعد از تجاوز تازه با بیمارستان تماس گرفت تا آمبولانسی به محل بفرستند.
وقتی پژوهشگران این تحقیق شش ماه بعد با این زن دوباره دیدار کردند، او هنوز روی ویلچر بود. دادستان دادگاه پرونده شکایت او را به دلیل “کمبود شواهد” مختومه اعلام کرد و کارفرمای او هرگز به دلیل تجاوز و خشونت محاکمه نشد.
اگر زن کارگری جرات کند و از خشونت جنسی کارفرما به دادگاه شکایت کند، در بسیاری از موارد خود به اتهام “رابطه نامشروع” متهم نیز می‌شود. در این صورت زنی که به او تجاوز شده خود به یک سال حبس محکوم شده و بعد نیز از کشور اخراج می‌شود.
قطر برای آماده‌سازی و ساخت ساختمان‌های لازم برای برگزاری جام‌جهانی دست‌کم یک میلیون کارگر خارجی وارد کشور کرده است.
فقط در بازه زمانی ژوئن تا اوت ۲۰۱۳ دست‌کم ۴۴ کارگر بر اثر سکته قلبی و سوانح ناشی از کار سخت در قطر جان خود را از دست دادند.
گزارش‌های نهادهای حقوق بشری می‌گوید کارگران خارجی مجبورند حتی در دمای پنجاه درجه سانتیگراد نیز کار کنند و گاه حتی آب آشامیدنی نیز در اختیار آنها قرار نمی‌گیرد.
محل اسکان کارگران در اغلب موارد غیربهداشتی است و بسیار بیش از گنجایش آن پر می‌شود. گاردین در مقاله‌ای وضعیت کارگر خارجی در قطر را “بردگی مدرن” توصیف کرد.
بسیاری از کارگران خارجی از نپال به قطر می‌روند. سفیر نپال در قطر این کشور را “زندانی با درهای باز” توصیف کرده و از وضعیت کارگران خارجی به شدت انتقاد کرد.
سازمان‌های مدافع حقوق بشر و فعالان مدنی بارها از فیفا انتقاد کرده‌اند که پذیرفته تا جام جهانی در قطر و در شرایطی برگزار شود که که حقوق صدها هزار کارگر نقض می‌شود.
انتهای پیام/