احمدرضا عابدزاده: (دربی ۴۹ – استقلال ۲-پرسپولیس ۲- ۹ دی ماه ۱۳۷۹)
احمدرضا عابدزاده آخرین سال حضورش در میادین فوتبال را پشت سر می گذاشت و چندان قبراق و سرحال به نظر نمی رسید اما این دربی با همه بازی های عمرش تفاوت داشت. مهدی هاشمی نسب از پرسپولیس به استقلال رفته بود تا جنجالی ترین انتقال فوتبال ایران صورت گیرد. پرسپولیس نباید بازی را می باخت و حتما باید برنده از زمین بازی بیرون می آمد اما عابدزاده سرحال نبود. استقلالی ها روی یک ضربه کاشته و به طرز شگفت آوری به گل رسیدند، عابدزاده درست در کنج دروازه اش نتوانست توپ را بیرون بکشد تا شوت نوازی مستقیما وارد دروازه اش شود. عابدزاده البته در گل دوم استقلال که شاید مشهورترین گل سال های اخیر این باشگاه بود نیز اشتباه کرد تا مهدی هاشمی نسب از غفلت گلر دوست داشتنی پرسپولیس سود برده و توپ را در قعر دروازه سرخپوشان جای دهد. آن روز و آن دربی، اصلا با عابدزاده همراه نبود. دو اشتباه، دو گل خورده.
نیما نکسیا: (جام جهانی ۹۸ فرانسه-یوگسلاوی یک – ایران صفر- ۲۴ خرداد ۱۳۷۷)
اصلا قرار نبود نیما در آن دیدار به میدان برود اما مصدومیت احمدرضا عابدزاده آن قدر طولانی شد که جلال طالبی با نگرانی های همیشگی اش، به این دروازه بان جوان اعتماد کرد. تا دقیقه ۷۷ همه چیز طبق دستورات تاکتیکی سرمربی قبلی تیم ملی یعنی ایویچ فقید پیش می رفت ولی در آن دقیقه، سیریشا میهایلویچ روی یک ضربه کاشته مستقیم و مرگبار، دروازه ایران را باز کرد. مهدی مهدوی کیا بعدا برای مان تعریف کرد که ایویچ گفته بود همه راه ها را بر روی گلزنی یوگسلاوی بسته ام اما آنها فقط یک مدل می توانند به گل برسند؛ ضربه کاشته و البته همین اتفاق هم افتاد. نیما در عرض چند صدم ثانیه دچار اشتباه محاسباتی شد و گل خورد.
ابراهیم میرزاپور(جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان – مکزیک ۳- ایران یک – ۲۱ خرداد ۱۳۸۵)
ابراهیم میرزاپور با ۷۵ بازی ملی، همواره مورد انتقاد کارشناسان فوتبال ورسانه قرار داشت آن هم در سال هایی که دروازه تیم ملی بعد از احمدرضا عابدزاده همواره تهدید می شد. میرزاپور در اولین دیدار جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان، در همان بازی که توقعات مردمی بیش از اندازه از تیم ملی بالا بود،در همان زمانی که فکر می کردیم به راحتی آب خوردن می توانیم از گروهی که پرتغال، مکزیک و آنگولا در آن حضور دارند، به مرحله بعدی صعود کنیم و… یک اشتباه عجیب انجام داد. تا دقیقه ۲۸ تیم ملی توانست حریفش را کنترل کند اما شروع مجدد میرزاپور که مهم ترین نقطه ضعفش بود، کار دست تیم ملی داد. توپ به پشت یحیی گل محمدی برگشت و مقابل پای براوو، مهاجم تیزچنگ مکزیکی افتاد آن هم در شرایطی که خط دفاعی مان شوکه شده بودند. براوو به راحتی توانست آن توپ را وارد دروازه ایران کند.
دانیال داوری (دیدار تدارکاتی تیم ملی – ایران یک – گینه ۲ – ۱۴ اسفند ۱۳۹۲)
دانیال یا دانیل مطمئن بود می تواند یک گلر ششدانگ برای تیم ملی باشد. او این اعتماد به نفس را از بوندس لیگای آلمان و به خاطر نمرات درخشانی که رسانه های آلمانی به او می دادند،با خودش به تهران آورده بود. گلر ایرانی- آلمانی کشورمان که به درخواست کارلوس کروش به اردو زده بود، فکر می کرد اولین دیدارش با پیراهن تیم ملی ایران “در ورزشگاه آزادی تهران” می تواند جذاب ترین خاطرات را برایش به ارمغان بیاورد اما این هم از ساده دلی اش بود. گینه ای ها در همان نیمه اول با دو شوت مستقیم و غیر قابل مهار، به او آموختند هنوز زمان زیادی برای پخته شدن نیاز دارد! البته برخی از تماشاگران نیز آن روز به خاطر گل های بدی که دانیال دریافت کرد، او را مورد شماتت قرار دادند و همه این اتفاقات در اولین بازی دانیال داوری درون دروازه تیم ملی ایران در تهران رقم خورد. دو گل بد، دو گل عجیب.
مهدی رحمتی (انتخابی جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل- لبنان یک – ایران صفر – ۲۱ شهریور ۱۳۹۱)
تیم ملی مسافر لبنان شد تا در ورزشگاه سیتی اسپورت بیروت و در مرحله انتخابی جام جهانی ۲۰۱۴ در منطقه آسیا مقابل لبنانی ها قرار بگیرد. بازیکنان تیم ملی به خاطر تمجید مطبوعات و رسانه های وطنی از قهرمانان المپیکی، بیانیه نوشته و از انجام مصاحبه با رسانه ها امتناع کردند. بماند که سه بازیکن همیشه مدعی، پشت پرده امضای این بیانیه بود. آنها خیال شان راحت بود که لبنان، ضعیف ترین تیم گروه را شکست داده و به تهران برمی گردند اما در درون زمین، یک اتفاق تلخ رخ داد. رضا عنتر مهاجم پابه سن گذاشته لبنانی ها روی یک ارسال ضربه کاشته جلو آمد و توپ ساده ای که مهدی رحمتی می توانست آن را دفع کند را به سادگی نوشیدن یک لیوان آب، درون دروازه تیم ملی قرار داد. این گل هم در داخل منطقه شش قدم رقم خورد، جایی که رحمتی در آن ضعف دارد. البته در سال ۹۲، رحمتی دو، سه گل بد دیگر هم دریافت کرد اما آن بازی ها در سطح بالای بین المللی برگزار نمی شد. بدترین گلی که رحمتی در سال ۹۲ دریافت کرد، گلی بود که در قطر و مقابل الریان وارد دروازه اش شد و رحمتی را مقصر شکست تلخ آبی پوشان کرد.
نیلسون کوره آ جونیور (لیگ دوازدهم- پرسپولیس ۳- گهر دورود۲- ۲۵ بهمن ۱۳۹۱)
نیلسون کوره آ جونیور شاید بهترین گلر پرسپولیس پس از خداحافظی احمدرضا عابدزاده از فوتبال باشد اما چند اشتباه عجیب درون دروازه پرسپولیس داشت. مثلا گلی که همین فصل مقابل گسترش فولاد در تبریز دریافت کرد یا گل ثانیه ۳۰ فصل گذشته مقابل نفت تهران که وارد دروازه اش شد اما از این دو گل بدتر، بازی برگشت مقابل گهر در فصل گذشته بود. گهری ها روی یک ارسال بلند، توپ را در گوشه محوطه جریمه به مجید خمیسی رساندند. خمیسی جوان بدون اینکه نگاهی به دروازه بیندازد، توپ را شوت کرد که در عین تعجب همگان، این توپ از سمت چپ نیلسون به آرامی حرکت کرد و از خط دروازه گذشت!
وحید طالب لو (لیگ هفتم – استقلال یک – پگاه گیلان ۴ – ۱۴آبان ۱۳۸۷)
پسر خوب و آرام استقلالی ها که حالا مدتی است از خانه اش دور شده، در فصل هفتم، روزهای پردردسر و ناخوشایندی را همراه با آبی پوشان پشت سر می گذاشت. بدترین آن، دیدار با پگاه گیلان بود،همان بازی مشهوری که طالب لو ۴ بار دروازه اش را باز شده دید. گل دومی که دریافت کرد، بسیار عجیب و زننده بود. افشین چاووشی مهاجم داماش از پشت محوطه جریمه توپ را شلیک کرد و طالب لو با یک شیرجه سریع، به توپ رسید اما در حالی که به نظر می رسید توپ را در آغوش گرفته، این توپ از دستش رها شد و به تور دروازه آبی ها برخورد کرد. صحنه این گل، هرگز از یاد هواداران استقلال نمی رود، دقیقه ۴۷ بازی با پگاه در فصل هفتم!
حسن رودباریان (جام ملت های آسیا ۲۰۰۷- چین ۲- ایران ۲- ۲۵ دی ۱۳۸۵)
حالا که ابراهیم میرزاپور بعد از جام جهانی ۲۰۰۶ از تیم ملی دور شده بود، بهترین فرصت برای حسن رودباریان به وجود آمد تا خودش را به کادر فنی تیم ملی (امیر قلعه نویی و همکارانش) اثبات کند تا برای مدت ها، سنگربان اول تیم ملی باشد اما چه سود که گل های عجیبی دریافت کرد و از این عنوان دور شد. در بازی با چین، رودباریان دو گل بد وارد دروازه اش شد. در دقیقه ۶ بازی، ضربه کاشته هافبک چینی ها پس از برخورد با دست رودباریان به سمت دروازه هدایت شد. در دقیقه ۳۶ بازی نیز باز هم این چینی ها بودند که روی یک ارسال ساده و یک شوت زمینی به گل رسیدند. بعدها این شایعه مطرح شد که شاید بینایی رودباریان دچار مشکل بود اما این شایعه توسط همین دروازه بان تکذیب شد.
رحمان احمدی (تدارکاتی تیم ملی – عمان ۳ – ایران یک – اول خرداد ۱۳۹۲)
شاید خیلی ها رحمان احمدی را هنوز هم گلر یک تیم ملی ندانند اما او با عملکرد درخشانش در سه بازی آخر تیم ملی در انتخابی جام جهانی، ما را سربلند کرد. البته رحمان در هر فصل لیگ برتر، گل های عجیب و غریب زیادی دریافت می کند اما در تیم ملی، کمتر این اتفاق برایش رخ می دهد. یکی از آن معدود دفعات، تقابل با عمان در یک دیدار دوستانه و پس از کنار گذاشته شدن مهدی رحمتی از تیم ملی بود. در آن روز تلخ،ما با حساب ۳ بر یک به عمان بازی را واگذار کردیم اما تلخ تر از آن، عملکرد ضعیف رحمان احمدی بود. او سه گل عجیب و غیرقابل باور دریافت کرد که روی هر سه گل نیز مقصر اصلی بود. البته رحمان همین اواخر و در دیدار سپاهان – الهلال، یک گل از روی ضربه کرنر وارد دروازه اش شد که در کارنامه این گلر، یک نقطه تاریک و یک ضعف اساسی است.
علیرضا حقیقی (دربی ۶۹-استقلال یک – پرسپولیس صفر- ۲۳مهر ۱۳۸۹)
بازی تا دقیقه ۱+۹۰ مساوی بود. پرسپولیسی ها یک گل سالم خود را توسط کمک داور بازی آفساید و مردود دیدند و حسابی عصبانی شدند. از آن طرف، استقلالی ها هم شرایط روحی و روانی مناسبی نداشتند اما اتفاق مهم بازی بالاخره در این دقیقه رخ داد. مجتبی جباری با یک پاس بی نقص، فرهاد مجیدی را به راه انداخت. پاس به قدری زیبا بود که مجیدی توانست پشت سر شیث رضایی برسد و شیث که چند سالی از مجیدی کوچک تر بود، توانایی مهار شماره ۷ محبوب آبی ها را نداشت. مجیدی وقتی به گلر پرسپولیس یعنی حقیقی رسید، تقریبا در موقعیت تک به تک قرار داشت و به همین دلیل، توپ را از بین پاهای حقیقی عبور داد تا یک گل استثنایی به ثمر برساند. حقیقی هم در خروج و هم در بستن به موقع پاهایش دچار اشتباه وحشتناکی شد.