آنطور که مسئولان دخانیات می گویند قرار است سال ۹۳ نیز ۲۸ میلیارد نخ سیگار در کشور تولید شود. این در حالی است که برآورد کلی از میزان مصرف داخلی رقمی بالغ بر ۶۵ میلیارد نخ است که از این رقم هفت میلیارد نخ از سوی عاملیت‌های صنعتی و بیش از هشت میلیارد نخ از مبادی رسمی وارد کشور می شود.
با تحلیل این ارقام می توان نتیجه گرفت حدود ۲۵ درصد نیاز کشور در این حوزه از طریق قاچاق تامین می شود. اما در میان سیگارهایی که به صورت رسمی و با برچسب های هشدار دهنده به بازار عرضه می شود نابسامانی ها و سوداگری های عجیبی رخ داده است.
برخی عرضه کنندگان سیگارهای خارجی در کشور با استفاده از ترفندی جدید به سودهای کلان می اندیشند. آنها سیگارهایی که در انبار مانده و به لحاظ کیفی به سطح نازلی رسیده است پس از چند سال دوباره به بازار عرضه می‌کنند و با این بهانه که برچسب هشدار ندارد و یا طرح هشدار چاپ شده روی آنها قدیمی است قیمت فروش را تا دو برابر افزایش می دهند.
سیگارهایی که بیش از سه سال در انبار مانده و باید نابود شود حالا منبع درآمد جدیدی برای عاملان واردات برخی برندها شده است.
اگرچه سیگار کالایی است که هیچ کس نمی خواهد درباره سطح کیفی تولید و عرضه اش اظهارنظر جدی بکند اما به هر روی مصرف سرانه ایرانیان ۸۰۰ نخ در سال است که همین نشان از فراگیر بودن مصرف این کالای مضر است. حال همین کالای مضر با سوداگری هایی که ذکر آن رفت با کیفیتی نازل تر و قیمتی بالاتر به فروش می رسد.
اگرچه مصرف کنندگان سیگار به آسیب‌هایی که به خود می زنند واقف هستند اما این نافی وظایف سازمان حمایت از مصرف کنندگان و تعزیرات نیست. تخلف در هر حوزه ای که باشد باید متوقف شود.