این تصویر هابل ابرنواختر ۲۰۱۴ J SN را در کهکشان M۸۲ را نشان می‌دهد. اعتبار تصویر: NASA / ESA / دانشگاه استکهلم /میراث هابل
منجمان دانشگاه کالیفرنیا در برکلی دریافته‌اند SN ۲۰۱۴J دارای مشخصه‌های عجیبی است، زیرا سریع‌تر از آنچه برای یک ابرنواختر نوع Ia انتظار می‌رود، درخشان می‌شود و این موضوع در مورد ابرنواختر SN ۲۰۱۳dy که سال گذشته کشف شد، نیز صادق است. این موضوع می‌تواند سرنخ‌هایی را درباره ابرنواخترهای نوع Ia در اختیار دانشمندان بگذارد و ممکن است رفتار عجیب آن‌ها نزد خودشان رفتاری معمول و نرمال باشد.
به گفتهٔ محققان ابرنواختر SN ۲۰۱۴J در “کهکشان سیگار” (M۸۲) و در فاصله ۱۱. ۴ میلیون سال نوری از زمین واقع شده است؛ این جسم آسمانی توسط دانشمندان انگلیسی در تاریخ ۲۱ ژانویه کشف شد و هنوز هم توسط تلسکوپ‌های کوچک قابل‌رویت است.
اختر‌شناسان ابرنواخترهای نوع Ia، در واقع، ستارگان در حال انفجاری هستند که برای اندازهگیری فواصل کیهانی به کار می‌روند. یک ابرنواختر جدید نیز سریع‌تر از آنچه انتظار می‌رود، درخشان می‌شود و این موضوع از حاکم‌بودن فیزیک نوینی بر این ستارگان در حال انفجار حکایت دارد. ابرنواختر شفاف جدید که فقط شش هفته پیش کشف شد، معماهای تازه‌ای را در خصوص این ستارگان مطرح می‌کند که دانشمندان از آن‌ها به عنوان پیمانه‌ای برای اندازهگیری کیهان استفاده می‌کنند.
این نوع خاص از ابرنواختر‌ها که تحت عنوان “شمع‌های استاندارد” لقب گرفته‌اند، شاخصی برای اندازهگیری وسعت کهکشان‌ها هستند. دانشمندان و محققان اروپایی با تجزیه و تحلیل این ابرنواختر به الگوی جدیدی برای تعیین سطوح انرژی کیهانی پی برده‌اند. این نوع از ابرنواختر‌ها با فروپاشی هسته عظیم یک ستاره متولد نمی‌شوند. جزئیات این مطالعه در مجله The Astrophysical Journal Letters منتشر شد.
انتهای پیام/