تصویر ظریف در دوران دانشجویی / روش طی کردن راه صد ساله در یک شب /«ملاله» دختر مُدل حامی حقوق بشر در پاکستان / بومرنگ حماقت!

قضیه از اینجا شروع می شود که چند سال پیش طالبان با تسلط بر ایالت سوات پاکستان، دختران این منطقه را از تحصیل ممنوع کرد و همه مدارس دخترانه با تهدید و حملات پی در پی طالبان مجبور به تعطیلی شدند. در این بین دختری به نام ملاله که پدرش مدیر یکی از مدارس ان منطقه بود در اعتراض به این شرایط مقالاتی را در روزنامه های محلی و بین المللی چاپ می کند و خیلی زود صدایش شنیده می شود . همین تلاش های ملاله باعث شد که همراه با کاهش طالبان بر منطقه سوات، مدارس دخترانه نیز کم کم کارشان را از نو شروع کنند. اما این تمام ماجرا نیست، قضیه از انجا شروع می شود  که در ۱۸ مهرماه سال ۹۱، طالبان که ملاله را مسئول برگرداندن این وضعیت می دانستند با حمله به مدرسه محل تحصیل ش، او را جلوی همکلاسی هایش مورد اصابت گلوله قرار می دهند.

ملاله که به شدت اسیب دیده بود به سرعت به بیمارستان منتقل می شود. ملاله به هوش می آید و اولین سوالی که می پرسد این است که من در چه کشوری هستم؟ با بهبودی ملاله او به بیمارستان سلطنتی ملکه در بیرمنگام انگلستان منتقل می شود و در مدت زمان بستری اش هزاران پیام و دسته گل از سوی طرفداران او از سراسر جهان به او ارسال می شود و گروه‌های طرفدار صلح و حقوق بشر به‌ یاد او شبها جلوی بیمارستان شمع روشن می ‌کنندحالا او تبدیل شده است به یکی از پرطرفدارترین سوژه های رسانه ای!سخنان ملاله در سازمان ملل از شبکه های بین المللی پخش می شود و آن روز برای رسانه های دنیا روز ملاله است و عکس روی جلد اکثر مجلات اصلی هم شده است ملاله یوسف زی! و امروز ملاله برنده جایزه ۵۰ هزار یورویی ساخاروف اروپا شده است! و از دست دیوید بکهام فوتبالیست تندیس شجاعت دریافت می کند!این شرح خیلی کوتاهی از وضعیت ملاله یوسف زی است که تمام رسانه ها از او بعنوان مدافع حقوق بشر یاد می کنند!

ظاهر قضیه هیچ جای اشکالی ندارد. ملاله می آید و امریکا آن را بولد می کند و اروپا جایزه اش را می دهد!

اما سوال اساسی اینجاست، جای دیگران کودکان پاکستانی که قربانی حملات هوایی هواپیماهای بدون سرنشین در پاکستان شده اند کجاست؟

چند سال قبل هم هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی به یک مدرسه در پاکستان حمله می کنند و بیش از ۸۰ کودک ۸ تا ۱۷ ساله کشته می شوند! هم زمان با اتفاقی که برای ملاله افتاد، طی یک عملیات نظامی و با هواپیمای بدون سرنشین چند کودک دیگر کشته می شوند!

در حالی که رسانه های آمریکایی غرق در ماجرای ملاله هستند و خود را حامی مدافعان حقوق بشر معرفی می کنند کسی از اسامی کودکان قربانی شده توسط هواپیماهای بدون سرنشین امریکایی سخنی به میان نمی اورد، و در هیچ جای دنبا کسی برای آن ها شمع روشن نمی کند و یا اصلا ان ها به خاک می سپارند؟

آمریکای هایی که سربازان شان را با وجود قتل عام هایی که انجام می دهند قهرمان می نامند، الان در حال به ارمغان آوردن صلح و آزادی برای جهان سومی ها هستند!

انصاف و عدالت امریکایی این است که برای ضاربین ملاله جایزه تعیین کنند و بلافاصله به بیمارستان سلطنتی انگلستان منتقل ش کنند و بعد هم بعنوان مدافع حقوق بشر بزرگترین جایزه را به او دهند، اما اسمی از دیگر کودکان پاکستانی که قربانی وحشی گری های جنگی شان شده اند اورده نشود.

در این بازی رسانه ها شدند پیام آور صلح و دوستی امریکایی ها برای جهان سومی ها، که ما امریکایی ها مدافع کودکان پاکستانیم، اما کودکان پاکستان یعنی فقط ملاله! نه کسانی که در حملات هوایی شان کشته می شوند…منبع: http://goldokhtar.ir/archive/79

بومرنگ حماقت!