دیرینه شناسان بقایای اولین دایناسور فسیل شده با پوست را یافتند که احتمال داده می‌شود مربوط به ۳۰۰ میلیون سال پیش باشد. دانشمندان بر این باورند که پس از یافتن یکی از بهترین فسیل های دایناسور که تا به حال حفظ شده بود، اکنون با یک مومیایی از دایناسور مواجه هستند.
بر اساس گزارشی که هفته گذشته توسط دانشگاه ریدینگ در بریتانیا منتشر شد، محققان این فسیل دایناسور را در دل سنگی کشف کردند که در دامنه یک تپه مستقر شده بود.
در کانادا، باستان‌شناسان معتقدند که این فسیل دایناسور یک یافته نادر است. یکی از غنی‌ترین مکان‌های فسیلی دایناسورهای جهان، پارک استانی دایناسور در آلبرتا، کانادا، حاوی فسیل یک دایناسور بزرگ و گیاه‌خوار به نام هادروسور است. کشف این فسیل دایناسور با پوست کامل ممکن است بتواند به دانشمندان کمک کند تا تشخیص دهند هادروسورها واقعاً چه شکلی هستند.
بخش وسیعی از دم و پای راست در این فسیل حفظ شده است و ساختار فسیل نشان می‌دهد که کل اسکلت به صورت دست نخورده در داخل تپه جای گرفته است. یافتن اسکلت دایناسور به طور کامل رویداد بسیار نادری است، بنابراین این فسیل دایناسور استثنایی محسوب می‌شود و می‌تواند جزئیات مهمی را در مورد ظاهر و آناتومی کلی این جاندار نشان دهد.
این فسیل در حین جستجو توسط دانش‌آموزان مدرسه صحرایی کشف شد. در سال ۲۰۲۱، دکتر برایان پیکلز از دانشگاه ریدینگ و تیم پژوهشی او طی یک سفر در مدرسه صحرایی با این فسیل دایناسور برخورد کردند. این کشف در واقع زمانی رخ داد که یکی از خدمه داوطلب به نام تری کاسکی متوجه تکه کوچکی از اسکلت شد که از دامنه تپه بیرون زده بود.
اولین مدرسه بین‌المللی رشته دیرینه‌شناسی با حضور دانشگاهیان و دانشجویان دانشگاه ریدینگ و دانشگاه نیوانگلند استرالیا، امسال آغاز می‌شود. اعضای تیم با همکاری موزه سلطنتی تایرل در کانادا، برای محافظت از قسمت‌های مختلف فسیل دایناسور که در معرض دید قرار دارد، در حین حفاری اسکلت در تلاش هستند. دکتر پیکلز در بیانیه خود گفت که اکتشافات هیجان‌انگیزی وجود دارد که باید انجام شود و ما امیدواریم که حفاری را در دو فصل آینده تکمیل کنیم.
بر اساس اندازه کوچک دم و پا، دکتر پیکلز معتقد است که این احتمالا فسیل یک دایناسور جوان باشد. شواهد فسیلی زیادی برای دایناسورهای بالغ با منقار اردکی شکل وجود دارد، اما کشف فسیل دایناسور های جوان‌تر رواج کمتری دارد. در نتیجه، این یافته می‌تواند به دیرینه شناسان در درک چگونگی توسعه و رشد هادروسارها کمک شایانی کند.
به گفته دکتر کالب براون از موزه سلطنتی تایرل، کشف فسیل های هادروسور در این منطقه نسبتاً رایج است. با این حال، این یافته به دلیل پوست فسیل شده‌ای که بخش‌های زیادی از اسکلت در معرض دید را پوشانده است، بسیار منحصربه‌فرد محسوب می‌شود.
محققان پیشنهاد می‌کنند که اگر قسمت‌هایی بیشتر از پوست حفظ شده در داخل سنگ وجود داشته باشد، می‌توانیم بینش کامل‌تر و دقیق‌تری در مورد ظاهر هادروسورها به دست آوریم. پس از اتمام پروژه اکتشافی، فسیل دایناسور به آزمایشگاه آماده‌سازی موزه سلطنتی تایرل منتقل می‌شود، جایی که تکنسین‌های آموزش دیده بر روی ساختار فسیل مطالعات دقیق انجام خواهند داد.
آماده‌سازی شامل تعیین میزان حفظ اسکلت جاندار، سالم بودن آن و مقدار باقی مانده از پوست می‌شود. شناخت دقیق دایناسورهای منقار اردکی تنها در صورت یافتن جمجمه قابل انجام است. این نمونه با توجه به اندازه و نگهداری آن ممکن است چندین سال طول بکشد تا به طور کامل برای تحقیق و نمایش آماده شود.
بر اساس گزارشی که هفته گذشته توسط دانشگاه ریدینگ در بریتانیا منتشر شد، محققان این فسیل دایناسور را در دل سنگی کشف کردند که در دامنه یک تپه مستقر شده بود.
در کانادا، باستان‌شناسان معتقدند که این فسیل دایناسور یک یافته نادر است. یکی از غنی‌ترین مکان‌های فسیلی دایناسورهای جهان، پارک استانی دایناسور در آلبرتا، کانادا، حاوی فسیل یک دایناسور بزرگ و گیاه‌خوار به نام هادروسور است. کشف این فسیل دایناسور با پوست کامل ممکن است بتواند به دانشمندان کمک کند تا تشخیص دهند هادروسورها واقعاً چه شکلی هستند.
بخش وسیعی از دم و پای راست در این فسیل حفظ شده است و ساختار فسیل نشان می‌دهد که کل اسکلت به صورت دست نخورده در داخل تپه جای گرفته است. یافتن اسکلت دایناسور به طور کامل رویداد بسیار نادری است، بنابراین این فسیل دایناسور استثنایی محسوب می‌شود و می‌تواند جزئیات مهمی را در مورد ظاهر و آناتومی کلی این جاندار نشان دهد.
این فسیل در حین جستجو توسط دانش‌آموزان مدرسه صحرایی کشف شد. در سال ۲۰۲۱، دکتر برایان پیکلز از دانشگاه ریدینگ و تیم پژوهشی او طی یک سفر در مدرسه صحرایی با این فسیل دایناسور برخورد کردند. این کشف در واقع زمانی رخ داد که یکی از خدمه داوطلب به نام تری کاسکی متوجه تکه کوچکی از اسکلت شد که از دامنه تپه بیرون زده بود.
اولین مدرسه بین‌المللی رشته دیرینه‌شناسی با حضور دانشگاهیان و دانشجویان دانشگاه ریدینگ و دانشگاه نیوانگلند استرالیا، امسال آغاز می‌شود. اعضای تیم با همکاری موزه سلطنتی تایرل در کانادا، برای محافظت از قسمت‌های مختلف فسیل دایناسور که در معرض دید قرار دارد، در حین حفاری اسکلت در تلاش هستند. دکتر پیکلز در بیانیه خود گفت که اکتشافات هیجان‌انگیزی وجود دارد که باید انجام شود و ما امیدواریم که حفاری را در دو فصل آینده تکمیل کنیم.
بر اساس اندازه کوچک دم و پا، دکتر پیکلز معتقد است که این احتمالا فسیل یک دایناسور جوان باشد. شواهد فسیلی زیادی برای دایناسورهای بالغ با منقار اردکی شکل وجود دارد، اما کشف فسیل دایناسور های جوان‌تر رواج کمتری دارد. در نتیجه، این یافته می‌تواند به دیرینه شناسان در درک چگونگی توسعه و رشد هادروسارها کمک شایانی کند.
به گفته دکتر کالب براون از موزه سلطنتی تایرل، کشف فسیل های هادروسور در این منطقه نسبتاً رایج است. با این حال، این یافته به دلیل پوست فسیل شده‌ای که بخش‌های زیادی از اسکلت در معرض دید را پوشانده است، بسیار منحصربه‌فرد محسوب می‌شود.
محققان پیشنهاد می‌کنند که اگر قسمت‌هایی بیشتر از پوست حفظ شده در داخل سنگ وجود داشته باشد، می‌توانیم بینش کامل‌تر و دقیق‌تری در مورد ظاهر هادروسورها به دست آوریم. پس از اتمام پروژه اکتشافی، فسیل دایناسور به آزمایشگاه آماده‌سازی موزه سلطنتی تایرل منتقل می‌شود، جایی که تکنسین‌های آموزش دیده بر روی ساختار فسیل مطالعات دقیق انجام خواهند داد.
آماده‌سازی شامل تعیین میزان حفظ اسکلت جاندار، سالم بودن آن و مقدار باقی مانده از پوست می‌شود. شناخت دقیق دایناسورهای منقار اردکی تنها در صورت یافتن جمجمه قابل انجام است. این نمونه با توجه به اندازه و نگهداری آن ممکن است چندین سال طول بکشد تا به طور کامل برای تحقیق و نمایش آماده شود.