به گزارش خبرنگار گروه ورزش خبرگزاری آنا، پرونده تیم ملی کشتی فرنگی در مسابقات جهانی با کسب ۲ مدال نقره و ۱ مدال برنز برای بنا و شاگردانش بسته شد تا خاطرات تلخ از بلگراد صربستان برای در کارنامه این تیم ثبت شود. تیم ملی کشتی فرنگی سال گذشته در جریان مسابقات قهرمانی جهان به میزبانی نروژ با ۶ امتیاز اختلاف با تیم قهرمان روسیه به نایب‌قهرمانی رسید و انتظار می‌رفت در بلگراد با توجه به غیبت روس‌ها، ایران بر سکوی قهرمانی بایستد، اما تیم محمد بنا به سکوی قهرمانی نرسید و در جایگاه چهارم قرار گرفت.
پس از نایب‌قهرمانی در نروژ، علیرضا دبیر بار‌ها می‌گفت جایگاه واقعی تیم کشتی فرنگی ایران ایستادن روی سکوی قهرمانی است، اما این رویا خیلی زود سراب شد و تیم ملی کشتی فرنگی با حضور نفراتی، چون محمدرضا گرایی، محمدهادی ساروی و… یکی از ضعیف‌ترین نتایج را رقم زد.
چرا کشتی‌گیران از نفس افتاده‌اند؟
شاید کمتر کسی فکر می‌کرد محمدرضا گرایی که طلای المپیک و جهان را در کارنامه خود دارد در مسابقات جهانی این دوره به مدال نقره برسد. گرایی در یک کشتی برنده، شکست خورد تا پازل ناکامی‌های تیم محمد بنا تکمیل شود. محمدهاید ساروی ۲۴ ساله با آرتور الکسانیان ۳۱ ساله به لحاظ بدنی کم آورد یا علیرضا نجاتی کشتی‌گیر جوان کشورمان مقابل حریف گرجستانی خود شکست خورد. از دید اهالی کشتی علت اصلی شکست کشتی‌گیران بدن‌های ناآماده و خسته آن‌ها بود. کشتی‌گیران شادابی لازم را نداشته‌اند و باید از اهالی فن پرسید آیا علت این عدم شادابی به تمرینات بدنسازی غیرعلمی و غیراصولی برمی‌گردد یا تمرینات اشتباه بوده است.
نبود برنامه؛ ضعف فرنگی‌کاران
اهالی کشتی معتقدند علاوه بر اینکه ملی‌پوشان بدن‌های ناآماده و خسته داشته‌اند؛ هیچ برنامه‌ای هم برای رویارویی با حریفان خود نداشته‌اند و یکی دیگر از دلایل باخت فرنگی‌کاران همین بود. در واقع تمامی کشتی‌گیران ایرانی در رویارویی با حریفان خود برنامه خاصی نداشته‌اند و این در حالی است که کشتی‌گیران دیگر کشور‌ها در ثانیه‌های پایانی هم با برنامه پیش می‌رفته‌اند. شاید به همین دلیل بود که کشتی‌گیران ایران با اینکه از حریفان خود جلو بودند، اما به یک‌باره کشتی برنده را واگذار می‌کردند. محمدهادی ساروی و محمدرضا گرایی چنین شرایطی داشته‌اند و این ضعف بیشتر به عدم برنامه‌ریزی برمی‌گردد.
سقوط آزاد شاگردان بنا
تیم ملی کشورمان با ۸۱ امتیاز در رده چهارم جهان قرار گرفت، این در حالی است تیم‌های ترکیه، آذربایجان و صربستان جایگاه اول تا سوم را به خود اختصاص داده‌اند و این نتیجه عملا نشان داد کشتی فرنگی فرسنگ‌ها با سایر کشور‌ها فاصله پیدا کرده است. در مسابقات جهانی خبری از تاکتیک و نقشه نبود و کچینگ کارساز و سرنوشت‌ساز هم از کادرفنی دیده نشد و در نهایت نتیجه‌ای برای فرنگی‌کاران ایران رقم خورد که به غیر از چهره‌های غمگین و ناراحت با بدن‌های ناآماده چیزی از آن‌ها ندیدیم.
نگاه سلیقه‌ای؛ ضربه مهلک بنا به پیکره بی‌جان کشتی فرنگی
یکی از موضوعاتی که همیشه منتقدان به محمد بنا داشته‌اند سیستم سلیقه‌ای او در انتخاب کشتی‌گیران بود. نمونه آن علی ارسلان که سال‌ها مورد بی‌توجهی کادرفنی قرار گرفته بود، اما او با انتخاب یک راه دیگر و کشتی‌گرفتن برای تیم صربستان خودش را ثابت کرد. ارسلان به هر دلیلی مورد توجه آقای خاص کشتی فرنگی نبود، او را دوپینگی خواندند، اما اراده و همت او باعث نشد از پا بیفتد. در نهایت او چند ماه پیش از برگزاری مسابقات جهانی راهی صربستان شد تا برای این کشور کشتی بگیرد. ارسلان برای نخستین بار در تورنمنت جهانی شرکت کرد و توانست طلای این رقابت‌ها را به نام خود ثبت کند. اشک‌های ارسلان پس از کسب مدال خوش‌رنگ طلا، تیری خلاص به قلب کشتی فرنگی ایران بود. این مدال و این افتخاری که می‌توانست برای پرچم کشورمان ایران باشد.
بنا در تمامی این سال‌ها “انتصاب” را به “انتخاب” ترجیح داده، او نگاه و قوانین خاص خودش را دارد و همین موضوع ضربه‌های زیادی به تیم وارد کرده است. در همین مسابقات جهانی تنها در وزن ۱۳۰ کیلوگرم انتخابی برگزار شد که قرعه به نام امین میرزازاده افتاد و اگرچه به مدال طلا نرسید، اما او قوی‌تر از بقیه ظاهر شد. نگاه انتصابی بنا تنها به کشتی‌گیران محدود نمی‌شود؛ خیلی از مربیان کشتی که کارنامه موفقی هم دارند سال‌هاست بیرون از گود نشسته‌اند و در مقابل کسانی به تیم ملی اضافه شده‌اند که به لحاظ تجربه راه درازی در پیش دارند.
راه خروجی برای بنا باز شده است؟
بدون شک محمد بنا یکی از مربیان بزرگ کشتی فرنگی است که افتخارات زیادی برای کشتی ایران رقم زده است و هیچ کس نمی‌تواند منکر آن شود. در المپیک لندن بنا به همراه ناصر نوربخش و جمشید خیرآبادی بهترین نتیجه تاریخ را رقم زده‌اند، اما در المپیک ریو و توکیو و مسابقات جهانی صربستان، تیم تحت اختیار بنا نتوانست درخشش سال‌های قبل را تکرار کند و بنا همچنان به سرمربی که نتوانسته جام قهرمانی در جهان بالای سر ببرد نام گرفته است. البته این فرصت طلایی می‌توانست در غیاب روس‌ها در صربستان برای ایران رقم بخورد، اما مفت از دست رفت.
البته بنا در تمامی این سال‌ها نشان داده خیلی با انتقادها میانه خوبی ندارد و بار‌ها با هر اتفاقی، رفتن را به ماندن ترجیح داده و قهر‌های مکرر او زبانزده عام و خاص است. بعید نیست بنا پس از بازگشت به ایران با توجه به نتایجی که به دست آورده از نظر‌ها غایب شود، اما این بار شرایط کمی متفاوت شده چرا که مردم و اهالی کشتی از نتایجی که تیم ملی کشتی فرنگی در صربستان به دست آورده راضی نیستند و خواهان کناره‌گیری و استعفای بنا هستند. حال باید دید آیا بنا این بار پاسخگوی عملکرد ضعیف خود و شاگردانش می‌شود یا آیا بنا به راه خروج آری می‌گوید و سکان هدایت تیم ملی کشتی فرنگی را به دست دیگری می‌سپارد یا خیر.
انتهای پیام/۴۰۵۷/
∎