یکی از این گونه‌ها به خودی خود ناپدید شد و دیگری منجر به گسترش جهانی و ظهور بیماری دوباره در اواخر دهه ۱۸۰۰ شد و یافته‌های جدید نشان می‌دهد گونه جدید طاعون ممکن است در آینده دوباره در میان انسان‌ها ظهور کند.
تحقیقات هندریک پواینار، مدیر «مرکز دی‌ان‌ای باستانی» دانشگاه مک‌مستر و همکارانش قابل‌توجه است زیرا اکنون اطلاعات اندکی در مورد منشا طاعون جاستینیان (طاعونی که به سرنگونی امپراتوری روم کمک کرد) و ارتباط آن با «مرگ سیاه» در ۸۰۰ سال بعد وجود دارد و دانشمندان امیدوارند تحقیقات جدیدشان به درک بهتر دینامیک بیماری‌های عفونی مدرن از قبیل نوعی طاعون که هنوز هم سالانه هزاران نفر را به کام مرگ می‌برد، کمک کند.
طاعون جاستینیان حدود قرن ششم میلادی ظاهر شد و بین ۳۰ تا ۵۰ میلیون نفر (نیمی از جمعیت جهان) را از بین برد و طاعون سیاه نیز ۸۰۰ سال پس از آن، ۵۰ میلیون نفر از مردم اروپا را به کام مرگ فرستاد.
با استفاده از شیوه‌های پیشرفته، محققان دانشگاه‌های مک‌مستر، آریزونای شمالی و دانشگاه سیدنی، قطعات ریز دی‌ان‌ای را از دندان‌های ۱۵۰۰ ساله متعلق به دو قربانی طاعون جاستینیان در آلمان ایزوله کردند؛ با تحلیل این قطعات کوچک، آنها ژنوم قدیمی‌ترین باکتری یرسینیا پستیس را بازسازی کردند.
این باکتری مسئول طاعون جاستینیان بود و دانشمندان آن را با پایگاه داده‌های ژنوم‌های بیش از ۱۰۰ گونه معاصر مقایسه کردند؛ آنها دریافتند مسئول شیوع این طاعون یک “بن‌بست” تکاملی بود و این بن‌بست متفاوت از گونه‌های دخیل در مرگ سیاه و دیگر طاعون‌هایی بود که پس از آن آمدند.
دانشمندان می‌دانند که باکتری یرسینیا پستیس از جوندگان در طول تاریخ به انسان منتقل شد و مخازن جوندگان این طاعون هنوز در بسیاری از بخش‌های جهان وجود دارد.