اسماعیل آقازاده کشاورز البرزی، ۴۰ سال است که بر روی زمین کشت می کند و محصول به بار می آورد، محصولاتی نظیر کلم، کلم پیچ و سبزیجات، آنهم به صورت مرغوب و ارگانیک.
عشق به کشت و کار این مرد سختکوش را اینهمه سال بر روی پا استوار نگه داشته است وگرنه درد و دل هایش در بحثهای عدم حمایت مسئولین در بخش کشاورزی و ضرری که به دلیل نبود صادرات محصولات کشاورزی بر وی و دیگر کشاورزان تحمیل می شود، خود مثنوی هزار من کاغذ است.
وی می گوید: این ضرر گاهی به این صورت است که ۴۰ میلیون هزینه کاشت است و ۷میلیون برداشت و این یعنی کشاورزی را باید ببوسی و کنار بگذاری و همچنین کمبود بودجه برای گازوئیل که موتورآب را روشن نگه می دارد و کود که برای کشاورزی اساسی است هم مسئله ای مهم و طاقت فرساست.
این کشاورز با سابقه با بیان اینکه محصولات ما بسیار مرغوب است و نظیرش کمتر جایی یافت میشود اظهار داشت: متأسفانه خریداران تولیدات کشاورزی ما مردم محلی هستند و چند وانتی دوره گرد که تا بخواهند محصولات را به دست مصرف کننده برسانند دیگر چیزی از کیفیت آن نمانده است و آرزوی ما کشاورزان این است که روزی حمایت دولت آنقدر شامل حال این قشر بشود که بتوانند جنس خود را صادر و خستگی چند ماهه ی خود را از تن به در کنند.
اسماعیل آقازاده یکی از هزاران کشاورزی است که در تولید محصولات کشاورزی پایمردی می کند و سختیها را به جان می خرد بدون اینکه به بهره مندی از زحمات چند ماهه اش امید داشته باشد.
۶ کارگر بر روی زمینهای این مرد کشاورز البرزی کار می کنند که ۳ نفر از افراد فامیل و ۳ نفر از اتباع بیگانه هستند، گویا اتباع بیگانه از کشور افغانستان مزد کمتری دریافت می کنند و در قبال کار زیاد شکایت ندارند، خرد و کلانی که همه از بستگان هستند مانند عروس و خواهر و برادر گاهی به دلیل فراوانی محصول به آنها می پیوندند و یاری رسان می شوند،
پسر افغان مشغول آبیاری بخشهایی از زمین است که اصطلاحأ به آن کرت می گویند و عکس گرفتن های ما از محصولات برایش جالب توجه است، با اشتیاق جوابمان را می دهد و به زمینهای وسیع تر که محصولات بیشتری دارد هدایتمان می کند.
زمینی که محصولاتی نظیر بادمجان، گوجه فرنگی، خیار و فلفل سبز در آن پرورش داده شده است بسیار زیبا و طراوت بخش روح است.
کاش مسئولین به این زحمات اهمیت بیشتری دهند و با حل مشکلات کشاورزان امید و تلاش را در آنها چند برابر کنند.
انتهای پیام/