منصوره حسینی، مجری شبکه ضدفرهنگی من وتو در این باره می نویسد: «صبح که داشتم می رفتم قهوه بخرم به مریل استریپ فکر می کردم، صحنه ای از فیلمش را به یاد آوردم که شیک و مجلسی از در می آمد توی دفتر کارش و پالتو اش را پرت می کرد روی میز منشی و می رفت … چه ناامیدی بدی است که هیچوقت نمی توانی مریل استریپ باشی و سال ها می گذرد و وقتی که همسن مریل استریپ باشی هیچوقت نمی توانی به اندازه او خوشگل باشی و اصلا شاید مرده باشی یا شاید در خانه سالمندان. این سندرم آنقدر قوی است که فکر می کنم اصلا زندگی چه فایده ای دارد وقتی تو چشم اندا مریل استریپ نداشته باشی؟

ﺷﻜﺴﺖ ھﺎی ﭘﻲ در ﭘﻲ در ﻣﺴﯿﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻮﺟﺐ از دﺳﺖ رﻓﺘﻦ اﻋﺘﺒﺎر و ارزش ﺧﻮد ﻣﻲ ﮔﺮدد.ﺳﺮﻛﻮب ﻛﺮدن ﻧﯿﺮوھﺎ و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ھﺎی ﻣﺜﺒﺖ آدﻣﻲ ﺑﺪان جهت ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﯿﺮوھﺎ و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ھﺎی ﻣﺜﺒﺖ ھﻢ ﺟﻨﺒﻪ رﻳﺸﻪ ھﺎی ﺑﻨﯿﺎدﻳﻦ ﺧﻮد را دارد و ھﻢ ﻋﺎﻟﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ در ﺧﻮد رقم می زنند، ﻟﺬا در ﻣﻮﻗﻊ ﺳﺮﻛﻮب ﺷﺪن ھﺮ دو ﺟﻨﺒﻪ رﻳﺸﻪ ای و ﻧﺘﯿﺠﻪ ای «ﺧﻮد» ﺗﺒﺎه ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺑﻄﻮر طﺒﯿﻌﻲ ﺣﻘﺎرت ﺧﻮد را ﻓﺮا ﻣﻲ ﮔﯿﺮد و ﺧﻮد ﻛﻢ ﺑﯿﻨﻲ در نهایت اﻧﺴﺎن را ﺑﻪ واﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ «ﺧﻮد» دﻳﮕﺮان ﻣﻲ ﻛﺸﺎﻧﺪ و ﻳﺎ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎری ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺧﻮد و … ﻣﺒﺘﻼ ﻣﻲ ﺳﺎزد.