به گزارش کمال مهر، نزدیک بهار که می شود و یا آغاز فصل بهار زنان محله که به یکدیگر می رسند تبریک فرا رسیدن بهار شادی بخش را می گویند.

مادربزرگ ها که عامه آن ها را کلانتر محل می گویند به یکدیگر رسیده می گویند: خُوار جُ بساط سِمِنیرا امسال دایر نیمی کُنی؟ آن یکی می گوید: خاله جُ تو باید جِلو بّفتی، الحمدالله همه وسیلُش را هم که داری.ظرفِ ۲۴ ساعت محله خبردار می شوند که باید بساط”سِمِنی” عَلَم بشود.

گندم ها را روی ظرف مخصوصی می ریزند تا مدت روییدن و سبز شدن آن سپری و آماده برای کوبیدن شود.بزرگ محله، زنان و دختران را برای کوبیدن سبزه بهاره خبردار می کرد، در حیاط بزرگ جمع می شدند و صدای ” دُسِ هونگ و دسِ سیرکو” که موسیقی خوش الحانی را بگوش همسایه ها و ساکنان محله می رساند.

آواز خواندن ها شروع می شد.تصنیف های محلی و ترانه ها جلوه گری می کرد.دخترها دسته جمعی می خواندند:

سِمِنی پِزُنِ لیلی          دوسِ دس خُوواریش خیلییِ (خیلیه)

در تمام مراسم هر شرکت کننده اعتقاد بر آن داشت که باید بدنش پاک باشد و وضو گرفته، در این مراسم ملی و مذهبی شرکت می کردند.

اینک “پاتیل” یا “تییُون” سِمِنی آماده شده تا پختن آن شروع می گردد.اجاق مخصوص را بسته اند، هیزم ها از چهار طرف زیر “تی یُن” گذاشته شده سرمدار مه زنی کدبانو است با فرستادن صلواتی بلند همراه شرکت کنندگان، اجاق ها را روشن می کنند.پاروهای چوبی بلند و سیخ های “تَه پَن” برای بهم زدن سِمِنی داخل “تی یُون” خودنمایی می کند.دود و دَمِ سِمِنی از گوشه حیاط و زیر سقفی بزرگ به هوا بلند شده است.خانواده های اعیان مظابق عقاید مذهبی و سنتی خود تنقلات فصل را در خوانچه و یا سینی بزرگ گذاشته با خلوص هرچه تمام تر برای گردانندگان سِمِنی به رسم خسته نباشی می آورند و بعد زن و دترشان به عنوان تبرک و همکاری دقایقی چند با صلوات” سِمِنی ” را هم می زدند و بعد از خوش و بشی دلبرانه محل مراسم را ترک می کردند.

آتش همچنان در زیر “تی یُن” سِمِنی شعله ور است. سِمِنی دارد غلیظ می شود زنان معمر این اعتقاد را دارند که تا انگشت مبارک حضرت فاطمه سلام الله علیها به مایه سِمِنی نخورد، قرمز، شیرین و خوش طعم نمی گردد.بنابراین در تمام مراسم برای آمدن آن حضرت با وضو، با خلوص و با درود و صلوات خدمت می کردند و معتقد بودند که در شب “بی بی هر دو جهان” به محل مراسم تشریف فرما می شوند.

شادی و سرور از دار و دیوار محل برگزاری مراسم می بارد.صدای غلغله و همهمه در هر گوشه ای شنیده می شود.دخترهای جوان، بازی های مخصوص در می آورند و نوجوانان،  مراسم عمو زنجیرباف و گُرگَم گَلت می زنم و امثال این بازی ها در این مدت ۴۸ ساعت شرکت کنندگان را سرگرم می ساختند.

یکی دیگر از اعتقادات خوب این مراسم این بود که زنان و حتی مردان محله اعتقاد داشتند که اگر در مراسم “سِمِنی پزُ” برا خلوص نیت خدمت و نسبت به بهتر اجرا شدنش کوشش کنی خداوند مراد مطلب ما را از قبیل: دادن اولاد، اداء قرض، زیارت رفتن و … آن را خواهد داد.

خانواده بیات؛ خانواده ای نمونه برای الگوی اقتصاد مقاومتی

بنا بر این گزارش در حال حاضر مراسم سمنو پزان آن طور که باید برگزار نمی شود و تعدادی از مراکز خدماتی همچون خیریه ها و یا بانوان خوش سلیقه تویسرکانی برای فروش شب عید سمنو را آماده کرده و در اختیار خریداران قرار می دهند.

خانم قدیره عبدالمالکی شهروند تویسرکانی از بانوانی است که سمنو را به طور سنتی در منزل تهیه می کند و از این بابت در اقتصاد خانواده به همسر خود کمک می کند.

همسر او آقای بیات می گوید: قدیره خانم از هر انشگشتش هنری می بارد.او نه تنها در پختن سمنو بسیار خوشمزه استاد است بلکه در تهیه رشته ختایی که سوغات تویسرکان است نیز مهارت بسیاری دارد.

خانم عبدالمالکی می گوید: همسرم لوازم خانگی فروشی دارد.من با کارهایی از قبیل تهیه عرق نعناع، رب، رشته ختایی یا همان رشته برشته و سمنو علاوه بر نگهداری فرزندان خود در تأمین اقتصاد خانه به همسرم کمک می کنم.

وی در خصوص فواید سمنو به خبرنگار ما گفت: سمنو مغذى و انرژى زا است و بویژه براى ورزشکاران پرورش اندام بسیار مفید است.سمنو داروى طول عمر و آرامش اعصاب است. سمنو شیرافزا است از این رو هم براى مادران شیرده و هم به علت مقوى بودن براى زنان باردار بسیار مفید است. حتی خوردن سمنو در تقویت ریشه های مو سر بسیار مؤثر است.

خواض معجزه آسای سمنو

باید گفت: از دیگر موارد مفید درمانى سمنو مى توان به اثرات شفابخش آن در درمان سوءهاضمه، نازایى، سختى زایمان، سنگ کیسه صفرا و اختلال صفرا، پادرد، کندى ضربان قلب، ریزش مو، لاغرى، یبوست، واریس، قندخون و دیابت، رشد قد، بى خوابى عصبى، احتلام، تصلب شرائین و کلسترول، ضعف حافظه، بهت زدگى، پرکارى تیروئید، ترمیم زخم ها، فلج مغزى، مقاومت در برابر عفونت، بهبودى زخم هاى قرنیه، بیمارى رینود، اکرودینى، کولى باسیلوز، برى برى، شارکو، هوابلعى، مخملک، کوریزاى مزمن، پیستوریازیس، ورم دستگاه تناسلى، تب برفکى، ورم میزراه، سرگیجه هاى منى پر، کم خونى هیپوکروم، آرتروز، ورم زبان همراه بار، آرتریت پا و شبیکه، پارکینسون، عوراض یائسگى، کمک به ترمیم شکستگى استخوان و عقیم بودن، به عنوان غذا و کمک درمانى اشاره کرد.