یک مرد ۴۴ ساله تامیلی زیر یک آفتاب سوزان در مزرعه بادام زمینی اجاره‌ای خود در سریلانکا کار می‌کند. او فقط می‌توانست روی دستانش حرکت کند، زیرا حمله هوایی در سال ۲۰۰۹ هر دو پای او را گرفت.
به گزارش فرارو، سینگارام سوساییاموتو، در تلاش روزانه برای غلبه بر تورمی که بسیاری از ملزومات را از دسترس خارج کرده است، گفت: مشکلات من از یک کارگر روزمزد بیشتر است.
حمله هوایی سال ۲۰۰۹ در آخرین مراحل جنگ داخلی ۲۶ ساله بین دولت سریلانکا و گروه ببر‌های آزادی بخش تامیل بود که برای یک کشور مستقل تامیل می‌جنگیدند.
جمعیت عمدتا تامیل این ناحیه ساحلی شمالی ملایتیو در حمله نهایی جنگ ویران شد و بحران اقتصادی امروز ضربه دوم را وارد کرد.
سینگارام گفت که بسیاری از ساکنان به عنوان کارگر روزانه برای گذران زندگی کار می‌کنند، اما او نمی‌تواند. وی افزود: اگر من برای کار روزانه بروم، هیچ کس مرا استخدام نمی‌کند.
او قبل از بحران اقتصادی – بدترین بحران سریلانکا در ۷۰ سال اخیر – به عنوان یک ماهیگیر کار می‌کرد، اما کمبود سوخت او را مجبور کرد برای کسب درآمد به کشاورزی و کشت بادام زمینی روی بیاورد.
وی گفت: حتی اگر مجبور باشیم گرسنگی خود را کنترل کنیم، نمی‌توانیم به فرزندانمان بگوییم: ببین بچه، این همه چیزی است که باید بخوری، حالا برو بخواب! می‌توانیم؟
خانواده او در میان ۶.۲ میلیون سریلانکایی هستند که طبق برآورد سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد، از نظر غذایی ناامن هستند، زیرا تورم مواد غذایی در ماه گذشته به ۹۳.۷ درصد رسید.
بحران مالی سریلانکا نتیجه سوءمدیریت اقتصادی و همه‌گیری ویروس کرونا است که بخش گردشگری آن را که یک درآمدزای کلیدی است، نابود کرد.
جمعیت ۲۲ میلیونی ماه‌ها با قطع برق، تورم افسارگسیخته، روپیه سقوط کرده و کمبود ذخایر ارزی دست و پنجه نرم می‌کنند که پرداخت هزینه واردات مواد غذایی، سوخت و دارو را دشوار کرده است.
سنتیپان کالاچلوی که پس از آواره شدن در ماه‌های پایانی جنگ به دلیل گلوله‌باران دچار معلولیت شده، گفت که بزرگسالان خانواده‌اش گاهی گرسنه می‌مانند تا اطمینان حاصل کنند که کودکان به اندازه کافی غذا می‌خورند و او فقط می‌تواند یک روز در میان دوش بگیرد.
این زن خانه دار ۳۸ ساله که پروتز جایگزین پای چپش شده و دست راستش قطع شده است، گفت: مردم فقیر به اینجا رانده می‌شوند.
آژانس پناهندگان سازمان ملل در سال ۲۰۱۰ تخمین زد که مراحل پایانی جنگ داخلی حدود ۳۰۰ هزار تامیلی مانند کالاچلوی را از خانه‌های خود آواره کرده است.
