خشکسالی، سقوط اقتصادی و افزایش قیمت مواد غذایی میلیون‌ها نفر را در افغانستان به گرسنگی کشانده است.
به گزارش فرارو، افغانستان بدترین خشکسالی خود را در ۲۷ سال گذشته داشته است که باعث از بین رفتن محصولات کشاورزی و تشدید کمبود مواد غذایی شده است.
ماهر، در منطقه‌ای زندگی می‌کند که زمانی به خاطر باغ‌های بادامش معروف بود، اما باغ او کاملاً مرده است. پدر شش فرزند می‌گوید: ما قبلاً بادام می‌کاشتیم، اما اکنون آن درختان به اندازه بقیه زمین‌ها خشک شده‌اند. خشکسالی ویرانی‌های زیادی در این منطقه ایجاد کرده است. هکتار‌ها زمین کشاورزی ویران شده است. بسیاری از خانواده‌ها مانند من در حاشیه زندگی می‌کنند.
رحیم، یکی از پسران ماهر، دلتنگ مادرش است که با یکی از برادرانش در بیمارستان بستری است. ماهر می‌گوید: زندگی با خشکسالی‌های امسال سخت بوده است. بعضی روز‌ها چاره‌ای جز علف خوردن نداریم. این باعث شده پسر و همسرم بیمار شوند. دکتر گفت روده هایشان آسیب دیده است. هر روز برای بهبودی سریع آن‌ها دعا می‌کنم.
ماهر می‌گوید: در حال حاضر موادی برای تهیه نان داریم. ما گاهی می‌توانیم دو وعده غذایی در روز درست کنیم.
طی شش ماه گذشته، کمک‌های مالی کمیته اضطراری بلایای طبیعی (DEC) نزدیک به ۲۵۰ هزار نفر را با پول برای رفع نیازهایشان حمایت کرده است.
خشکسالی که درختان بادام ماهر را از بین برد، به افزایش قیمت مواد غذایی در سراسر افغانستان کمک کرده است، اما این تنها بخشی از مشکل است. افغانستان همیشه به شدت به غلات و روغن نباتی وارداتی وابسته بوده است. قیمت جهانی مواد غذایی با جنگ در اوکراین افزایش یافته و هزینه گندم وارداتی را دور از دسترس‌تر کرده است.
فرحانه که دو فرزند دارد، می‌گوید که قیمت آرد و سایر مواد غذایی در سال گذشته بیش از دو برابر شده است: یک بطری ۱۰ لیتری روغن نباتی در سال گذشته به ۹۰۰ افغانی [حدود ۸ پوند] رسید. الان قیمت ۲۰۰۰ افغانی است.
این خانواده زمستان را پشت سر گذاشت، اما به کمک‌های نقدی که از طریق خیریه‌های محلی توزیع می‌شود متکی است. فرحانه می‌گوید: از زمانی که پول نقد دریافت کردم، توانستم برای فرزندانم لباس و غذای مناسب تهیه کنم تا بتوانند رشد کنند. امیدوارم غذایی که می‌خریم بتواند به آن‌ها انرژی کافی برای داشتن یک زندگی موفق بدهد.
برنامه جهانی غذا در افغانستان می‌گوید در حالی که قیمت آرد گندم حدود ۵۰ درصد افزایش یافته است، دستمزد‌ها نسبت به سال گذشته کمتر است و اغلب کار در دسترس نیست. فروپاشی اقتصادی باعث بیکاری گسترده شده است.
علی وقتی می‌تواند با حدود ۳.۵۰ دلار (۳ پوند) در روز به عنوان کارگر کار می‌کند. وقتی نمی‌تواند کار کند، زباله جمع می‌کند تا به عنوان سوخت برای گرم کردن خانه یا برای فروش آن پولی به دست آورد. او می‌گوید: من از جمع‌آوری بطری‌ها روزی ۱ تا ۲ دلار درآمد دارم. نمی‌توانم روزی را به خاطر بیاورم که فرزندانم بتوانند سه بار در روز غذا بخورند.
هیچ یک از فرزندان علی در مدرسه نیستند. او نمی‌تواند آن‌ها را بفرستد، زیرا وسایل مدرسه در افغانستان رایگان نیست.
تحصیل میلیون‌ها کودک در سراسر افغانستان از جمله خواهر و برادر کوچکتر محمد ۱۷ ساله مختل شده است. از زمانی که پدرش در سال گذشته بر اثر سرطان درگذشت، محمد نان آور خانه شامل مادر و هشت برادر و خواهرش شده است. او روزی چند دلار درآمد دارد که کفاف غذای آن‌ها را هم نمی‌دهد، چه برسد به کتاب و مداد. هر کدام از خواهر و برادر‌ها یکی یکی ترک تحصیل کردند.
مادر محمد می‌گوید که دریافت مقداری کمک نقدی به این معناست که فرزندانش می‌توانند به مدرسه بازگردند، اما آن‌ها همچنان کمبود غذا دارند. محمد می‌توانست به جای خرید غذا، برای برادران و خواهرانش کیف و کتاب‌های مدرسه تهیه کند.
منبع: گاردین/ نام‌ها تغییر کرده اند. نام عکاس به دلایل امنیتی اعلام نشده است.
