✍️ رضا قاسمپور
حال خوب ساختنی است نه یافتنی؛ حتی می توان با چوب کبریتی جهانی را به آتش کشید و یا بر قلب سیاهی ها تاخته و بر اعماق تاریکی ها رخنه نمود.
احتمالا شما هم با من همدل باشین که برخی سورند و سرور، انرژی بخشند و مثبت اندیش، مهربانند و بی توقع، متبسم اند و متعهد،تحول گرا هستند و انتقاد پذیر،چندبعدی اند و دور اندیش و کلانشهر کرج (شهر تضادها، تنوع اقوام، ادیان، مذاهب، زبانها و در یک کلام ایران کوچک) مملو از چنین آدمهای عاشق پیشه ای است.
امروز در ازدحام حادثه فرصتی دست داد تا در موزه فاخر تمبر یکتا، گپ و گفتی دوستانه با استاد احمدوند معلم بازنشسته ای که در تلاش است تا بر تاریکی های حیات پرتو افکنده و بر پلشتی های زندگی با چوب کبریت های جانش ستون امیدواری زده است داشته باشیم وی با کلکسیون بی نظیر کبریت ها در صدد است تا دلهای یخ بسته نسل جدید را به هیجان و غلیان آورده و بذر امید،محبت و دوست داشتن را در جانشان جاری و ساری نماید.
احمدوند معلمی است چند وجهی (دلسوز، صبور، دوراندیش و در یک کلام عاشق پیشرفت مام میهن با پیشینه پرافتخارش)
استاد احمدوند با نیم قرن تجربه به عنوان اولین مجوز دار از میراث فرهنگی، عاشق کبریت از همه نوعش بوده و تسلط عجیب و غریبی بر تاریخچه و دنیای پر رمز و راز کبریت ها از سال اختراعش توسط جان واکر در سال ۱۸۲۷ تا لحظه مصاحبه دارد وی سوئد را مهد کبریت دنیا خوانده معتقد است کبریتها دارای انواع و اقسام مثلثی، مقدایی، چوبی و…بوده و ابعاد کبریت ها را از بند انگشتی تا ۵۰ سانتی متر می باشد.
احمدوند به مزاح، خانمها را هوی مجموعه داران خوانده می افزاید: در نیم قرن بیش از ۳۰ هزار کبریت از سراسر دنیا جمع کرده و مجموعه ام را در ۲۲ نمایشگاه در چهارگوشه مملکت به نمایش گذاشته ام.
دغدغه اصلی احمدوند نهادینه کردن فرهنگ مجموعه داری و حفاظت از اشیا به جا مانده از نیاکان و انتقال به هنگام و صحیح آنها به نسل جدید می خواند.
احمدوند با مخلفات کبریت ها، خالق برج میلاد،برج ایفل،مقبره کوروش و…می باشد.آنچه ذیلا می خوانیم محصول گپ و گفت دوستانه ما با معلم کبریت باز و عاشق کلکسیون کبریتهاست.
“به نام بزرگ مجموعه دار جهان هستی که مجموعه هایش را به زیبایی آفرید تا ما به عظمت او پی ببریم*
عرض ادب و احترام دارم خدمت شما دوستان و سروران و اساتید عزیزم
ضمن آرزوی سلامتی و شادکامی برای شما بزرگواران
اجازه می خواهم مراتب تشکرخودم را از جناب آقای قاسم پور عزیز اینکه این فرصت را در اختیار بنده قرار دادند تقدیم نمایم.
همچنین آرزوی سلامتی و موفقیت روز افزون برای هیئت مدیره و تمامی اعضای محترم انجمن، از خداوند مهربان خواستارم.
اینجانب خسرو احمدوند در ساعت ۱۵/۳۰دقیقه بیست و ششم تیرماه سال ۱۳۳۶ در شهرستان تویسرکان زادگاه کبریت افسر در خانواده ای فرهنگی پا به عرصه وجود گذاشتم.
تحصیلات خود را در دامنه کوه های سربه فلک کشیده زاگرس و در کنار دیار عاشقان ،شیرین و فرهاد و ییلاق پادشاهان ساسانیان طاق بستان سپری کردم تا آنجا که ذهنم یاری می‌کند در اواخر دوران تحصیلات ابتدایی ۱۳۴۷ یا ۴۸ وارد دنیای پر رمز و راز و جذاب و فریبنده کبریت شدم ابتدا این کار بعنوان نوعی سرگرمی و تفنن و پر کردن اوقات فراغت برایم بود تا اینکه در پایان دوران دبیرستانم ۱۳۵۴ بعنوان هدفی فرهنگی و میراثی آن را در زندگیم ثبت کردم.
علی ایحال این عشق به جمع آوری تا سال ۱۳۵۷ ادامه داشت که با شروع انقلاب و بدنبال آن جنگ تحمیلی این عشق و علاقه در لابلای حوادث و شرایط حاکم بر جامعه و خانواده به فراموشی سپرده شد.
خاطرم هست که مجددا از اواخر جنگ تحمیلی ۱۳۶۵ تا ۱۳۷۰ این حس نهفته در وجودم شعله ور شد و کم و بیش به خرید کبریت روی آوردم تا اینکه حدودا در سال‌های ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۵ با دوستان انجمن وقت آشنا و از آن به بعد بصورت حرفه ای و علمی به جمع آوری کبریت پرداختم. پس از اندک زمانی به عضویت هیئت مدیره انجمن و سپس بعنوان مدیر عامل انتخاب و در همین ایام در استان البرز با جناب آقایان حمزوی و مهندس شهمنش اولین انجمن رسمی ثبت شده استانی را بعد از انجمن مجموعه داران ایران تاسیس نمودیم.
تا بحال ۲۲ نمایشگاه کبریت در سطح استان های البرز و تهران و… تشکیل داده ام، با انجام مصاحبه با شبکه های مختلف رادیویی و تلویزیونی و مطبوعات تلاش کردم فرهنگ مجموعه داری بویژه در حوزه کبریت را احیا کنم. در این مدت به پاس تلاش های انجام شده از سوی ۱-ایکوم کمیته ملی موزه های خصوصی ایران، اداره کل میراث فرهنگی و صنایع دستی و گردشگری استان البرز، سازمان فرهنگی اجتماعی شهرداری حوزه پارک های استان البرز، انجمن مجموعه داران البرز، انجمن مجموعه داران ایران، مدارس و مجتمع های آموزشی البرز به پاس تلاش های بعمل آمده و برگزاری نمایشگاه های مختلف موفق به اخذ تقدیر نامه و تندیس گردیدم.
من به همه نوع کبریت عشق می ورزم، من نگاه جنسیتی (پلاستیکی، جوبی، مقوایی و….) و تفکیکی و تبعیض آمیز به کبریت نمی کنم، من خودم را میراث بان و حافظ این بخش از میراث بجا مانده از گذشتگان در حوزه کبریت می دانم نه نگهبان و انبار دار. من ضمن علاقه شدید به کبریتهای تولید شده در گذشته و حمایت و دفاع از هویت و اصالت این کبریتها، به نوع آوری و تحول در صنعت در حال احتضار کبریت سازی که با تفکر پیکانیسم پیش می رود بسیار علاقه مند هستم. از اینکه در محضر اساتید خودم اطاله کلام شد پوزش می خواهم.
تقریبا همه‌ی مجموعه های ما با اندکی کم و زیاد با هم مشابهت های زیادی دارد که مجموعه اینجانب در مقابل مجموعه بسیاری از شما بزرگواران قطره ای در مقابل اقیانوس است. امیدوارم که نمایش مجموعه حقیر بتواند موجب نشاط و شادی در شما عزیزان گردد و در پایان قلبا عرض میکنم با ارزش ترین و بزرگترین مجموعه من، وجود شما دوستان گرانقدر و محترم است، نه چند عدد کبریت …
گزارش: رضا قاسمپور