رسانه هایی که امروز دایه عزیزتر از مادر شده اند و از حقوق سربازان ایرانی دفاع می کنند، قبلاً در مقابل جنایت های سردسته گروهک جیش الظلم! سکوت کرده و حتی گاهی این رسانه ها تریبونی برای اظهار نظر عبدالمالک ریگی شده بودند.
سابقه دیرینه این رسانه ها نشان می دهد که هرگاه در مسأله ای در کشور مان دخالت کرده و در مورد آن اظهار نظر کردند، قصد بهره برداری های سیاسی خود را داشتند.
به عنوان مثال در جریان فتنه ۸۸، این رسانه ها با بزرگ کردن تعداد کشته و زخمی های فتنه ۸۸ و همچنین القای این موضوع که این کشته ها کار نظام بوده است به دنبال ایجاد نا امنی بیشتر در کشور بودند.
قطعاً این سربازان که در دفاع از مرزها به دست این گروهک تروریستی افتاده‌اند، فرزندان کشور هستند و تلاش مسئولین در جهت آزادسازی آنها بر هیچ کس پوشیده نیست.
نکته جالب این است که رسانه های اپوزیسیون با تبلیغات گسترده ای این کمپین را معرفی می کنند و از این طریق سعی در القای عدم تلاش دولت برای آزادسازی این گروگان ها دارند.
باید دید تعیین شرط از سوی گروهک تروریستی جیش الظلم! برای آزادسازی این گروگان ها به چه منظور صورت گرفته و پشت پرده آن چیست؟
نکته جالب این است که هم این گروهک ها به طور مستقیم از سوی آمریکا حمایت می شوند هم رسانه هایی که پرچم حمایت از گروگان ها را بلند کرده اند، آلت دست آمریکا و هم پیمانانش هستند.
رسانه هایی که تاکنون دوستی آنها برای کشور ثابت نشده است امروز به دنبال بهره برداری های سیاسی خود از این موضوع هستند.
