جملاتی که پدران نباید به فرزندانشان بگویند

من پسر/ دختر می‌خواستم

فرزندان به آنچه والدین شان فکر می‌کنند، اهمیت زیادی می‌دهند. اگر شما به فرزندتان بگویید که دختر یا پسر می‌خواسته اید، حتی اگر این حرف را به شوخی بزنید، به کودک احساس بدی را منتقل کرده اید. در واقع او فکر می‌کند که اشتباهی به دنیا آمده و احساس بی ارزشی می‌کند؛ بنابراین بدون توجه به جنسیت فرزندتان، با او رفتار کنید. کودک شما نباید به دلیل جنسیتی که دست خودش نبوده، سرزنش شود.

ظاهرت را تغییر بده

نظر دادن در مورد ظاهر فرزندتان، اشتباه محض است. اگر شما همیشه به فرزندتان بگویید که خوشگل است، در واقع این پیام را به او منتقل می‌کنید که ظاهر مهمترین فاکتور زندگی اوست. از طرف دیگر، اگر مدام به او بگویید که ظاهرش را به گونه‌ای دیگر تغییر دهد، در واقع به او حس زشت بودن را منتقل می‌کنید و اعتماد به نفس را از او می‌گیرید. فرزندان دوست دارند که پدر و مادرشان را راضی نگه دارند، بنابراین اگر احساس کنند که به دلیل حرف شما از نظر ظاهری این توانایی را ندارد، ممکن است که دست به اقدامات خطرناکی بزنند.

گریه نکن

جمله «گریه نکن» مثل این است که شما به فردی که ترسیده بگویید: «آرام باش». این حرف هیچ تاثیر مثبتی روی فرزندتان نخواهد داشت. اگر شما از فرزندتان بخواهید که گریه نکند، در واقع این پیام را به او منتقل می‌کنید که گریه کار اشتباهی است. گریه نوعی بیان احساسات است بنابراین نباید جلوی فرزندتان را بگیرید، در غیر این صورت او فکر می‌کند که گریه نشانه ضعف است و به دنبال راه دیگری برای تخلیه انرژی اش می‌گردد. شما باید به فرزندتان شیوه درست بیان احساسات را یاد دهید.

احساس تو واقعیت ندارد

یکی از اشتباهاتی که اکثر پدران مرتکب می‌شوند این است که احساسات فرزندانشان را نادیده می‌گیرند. زمانی که فرزند شما احساسات یا نظرات خود را بیان می‌کند، اما شما با آن مخالفت می‌کنید یا طرز فکرش را به مسخره می‌گیرید، روی کودک تان تاثیری منفی خواهید گذاشت. در این شرایط کودک شما به خودش شک می‌کند که این عدم اعتماد به نفس و خود باوری در آینده می‌تواند برایش مشکل ساز شود؛ بنابراین به فرزندتان این فرصت را بدهید که خودسانسوری نکند و آزادانه هر آنچه در ذهن اش می‌گذرد را به زبان آورد.

رفتارت بچه گانه است

اگر پدری در نتیجه یک کار اشتباه فرزند، به او بگوید که رفتار بچه گانه‌ای دارد، این پیام را به کودک منتقل خواهد کرد که بچه بودن به معنی بد بودن است که این تصور واقعیت ندارد؛ بنابراین در زمان‌هایی که کودکان در کاری ضعف دارد، او را بچه نخوانید. به او فرصت دهید تا در با سن خودش رشد کند.

حرف هایت را باور ندارم

کودکان باید بدانند که شما آن‌ها را باور دارید و به حرف هایشان گوش می‌دهید. پدری که فرزندش را دروغگو می‌خواند و اطلاعاتی که او می‌دهد را باور نمی‌کند، فرزندش را در موقعیت خطرناکی قرار می‌دهد. شما باید به گونه‌ای با فرزندتان رفتار کنید که او بفهمد شما باورش دارید. اگر احساس کردید که حرف‌های او دروغ است، با او صحبت کنید. بذارید که او به شما آنقدر اعتماد داشته باشد که حقیقت را به زبان آورد.

چرا نمی‌فهمی؟

فرزندان نمی‌توانند مفهوم حرف‌های شما را مانند بزرگسالان دریافت کنند و این کاملا طبیعی ست. با گفتن جمله «چرا نمی‌فهمی؟» فرزندتان احساس می‌کند که یک احمق است. در این شرایط بهتر است که به جای سرزنش او، یک قدم به عقب بردارید و به دنبال راه دیگری برای رساندن منظورتان باشید. اگر کودک شما دلیل درک نکردن حرف‌های شما را بفهمد، بدون استرس مشکل اش را حل خواهد کرد؛ بنابراین نفهمیدن فرزند شما، عمدی نیست و نباید بابت آن سرزنش اش کنید.

من ترکت می‌کنم

مهم نیست که کودک شما چقدر بی منطق است، شما نباید تحت هیچ شرایطی تهدید را برای به کرسی نشاندن حرف هایتان پیش بگیرید. کودک شما باید بدانید که شما هیچگاه او را ترک نمی‌کنید. شما حق دارید عصبانی شوید یا حتی او را تنبیه کنید، اما هیچگاه به او نگویید که تنهایش خواهید گذاشت. فرزند شما نباید احساس کند که در مواقع مشکلات، پدری برای تکیه کردن نخواهد داشت.

مادرت رفتار خوبی ندارد

حتی اگر همسر شما رفتار خوبی نداشته باشد، شما نباید پشت سر او نزد فرزندتان حرف بزنید. یکی از بدترین شرایط این است که کودک تان را وسط دعواهایتان قرار دهید. فرزند شما باید بدانید که شما هوای یکدیگر را دارید؛ بنابراین یا از مادرش تعریف کنید، یا اگر نمی‌توانید سکوت کنید و در مورد او کلمه‌ای به زبان نیاورید.

قبل از تو، وقتم آزادتر بود

طبیعی ست که شما هم مانند همه پدر و مادران دیگر قبل از بچه دار شدن، وقت آزاد بیشتری داشتید، اما نباید این واقعیت را در مقابل فرزندتان به زبان آورید، زیرا این حس را به او منتقل می‌کند که اضافی و دست و پا گیر است. این شمایید که برای بچه دار شدن تصمیم گرفتید، بنابراین سختی‌های آن را گردن فرزندتان نیاندازید. این ناعادلانه است و عزت نفس کودک را به خطر می‌اندازد.

تو باید وارد این حرفه شوی

کودکان بازتابی از زندگی شما نیستند. آن‌ها انسان‌های مستقلی هستند که خود باید برای زندگی شان تصمیم بگیرند. لزومی ندارد که فرزند شما به همان رشته‌ای که شما بدان علاقه داشتید، وارد شود. او نیاز دارد که آرزو‌های خودش را دنبال کند؛ بنابراین به او این فرصت را بدهید که در زمینه مورد علاقه خودش بدرخشد و او را برای رسیدن به آرزوهایش تشویق کنید. همین عمل موجب می‌شود که ارتباط شما با فرزندتان مستحکم‌تر شود.

منبع: برترین‌ها

انتهای پیام/