به گزارش گروه وبگردی«کمال مهر»، مدیا بنجامین بیش از ۳۰ سال است در آمریکا مشغول فعالیت‌های مدنی است. او به‌عنوان «یکی از متعهدترین و کارآمدترین جنگجویان حقوق بشر در آمریکا یا به نوشته لس‌آنجلس‌تایمز «یکی از رهبران برجسته جنبش صلح» شناخته می‌شود.
بنجامین سال ۲۰۰۲ و پیش از جنگ عراق گروهی به نام «کد پینک» (کد صورتی) را بنیان نهاد. کد صورتی برگرفته از نوعی بازی با سیستم هشدار وزارت امنیت داخلی آمریکاست که در آن وضعیت‌های مختلف با رنگ‌هایی مانند قرمز و نارنجی کدگذاری شده‌اند. این گروه که عمده اعضایش زنان هستند و آنان نیز مدیریتش را برعهده دارند، در حوزه‌های مختلف فعالیت می‌کند؛ از مقابله با جنگ‌های خارجی آمریکا، زندان‌ها و شکنجه‌های کاخ سفید گرفته تا حمایت از حقوق فلسطینیان و افشای ریاکاری‌های حقوق بشری واشنگتن در قبال کشورهایی مانند عربستان سعودی. «کد پینک» از برجسته‌ترین گروه‌های مدنی در آمریکا محسوب می‌شود و تاکنون بارها و بارها در این کشور خبرساز شده است. اما آنچه نام بنجامین و گروه «کد پینک» را در ایران مطرح کرد به ۲۸شهریور و سخنرانی برایان هوک رئیس کارگروه ایران در وزارت خارجه آمریکا در موسسه هادسون درباره اقدامات آمریکا در قبال ایران بازمی‌گردد؛ بلافاصله پس از پایان صحبت‌های هوک، بنجامین با تیشرت صورتی که روی آن به فارسی نوشته شده بود «صلح با ایران» روی سن رفت و به سیاست خارجی دولت آمریکا اعتراض کرد. او خطاب به هوک گفت: «جامعه جهانی و متحدان ما آلمان، فرانسه و بریتانیا خواستار حفظ توافق هسته‌ای با ایران هستند، اما شما می‌خواهید برای جنگ با ایران پرونده‌سازی کنید.» این فعال اجتماعی در حالی که با زور نیروهای امنیتی در حال بیرون رفتن از سالن بود در پایان صحبت‌هایش گفت که «ما جنگ نمی‌خواهیم. بیایید با ایران صلح کنیم.»«فرهیختگان» در گفت‌وگو با مدیا بنجامین به چرایی اعتراض او پرداخته است.
متن این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
اخیرا ویدئویی از اعتراض شما به سخنان برایان هوک در موسسه هادسون در مخالفت با رویکرد آمریکا در قبال ایران منتشر شد. راجع به آن جلسه توضیحاتی بدهید.
من بین حضار نشسته بودم و به سخنرانی گوش می‌دادم. در سخنرانی هوک بخشی از آنچه دولت ترامپ بر آن تاکید دارد تکرار شد: «ایران تهدیدی بزرگ برای آمریکاست.» همچنین گفته شد که ایران مهم‌ترین تامین‌کننده تروریسم در جهان است. برای همین به نظرم رسید که اهمیت دارد تا روی سن بروم و علیه این صحبت‌های دروغین موضع بگیرم. زمانی که روی سن رفتم شروع به پرسیدن سوالاتی کردم؛ از جمله درباره تحریم‌ها و اینکه این تحریم‌ها به چه کسانی آسیب می‌رساند؟ سوال درباره روابط آمریکا با عربستان سعودی و اینکه آیا ایران بزرگ‌ترین حامی تروریسم در جهان است و اگر این‌طور است عربستان را باید چه خطاب کرد؟ و همچنین به چالش کشیدن سیاست خارجی آمریکا به صورت کلی زمانی که دولت ترامپ قصد دارد برنامه‌ای را برای حمله به ایران ترتیب دهد. من این سوال را مطرح کردم که چطور چنین وضعیتی موجب جنگ عراق و سوریه شد؟ سوالی که وجود دارد این است که دولت آمریکا به‌گونه‌ای رفتار می‌کند که گویا مقصر جنگ یمن ایران است. این در حالی است که عربستان رهبری ائتلافی را برعهده دارد که یمن را بمباران می‌کند. این مسائل مهمی بود که به نظرم باید طرح می‌شد تا در مقابل دروغ‌هایی که برایان هوک به‌عنوان نماینده دولت ترامپ مطرح می‌کرد، واقعیت دیده شود.
شما با فشار ماموران امنیتی از جلسه اخراج شدید. آیا آنان به شما آسیب رساندند یا شما به خاطر این اتفاق به زندان افتادید؟
نه، من به مناسبت‌های دیگری به زندان رفته‌ام؛ زمانی که مزاحمت برای نمایندگان کنگره ایجاد کرده بودم. ولی در این خصوص مرا به بیرون هدایت و به‌طور مادام‌العمر بنده را از حضور در این موسسه محروم کردند.
در یک مراسم دیگر، کنفرانسی با موضوع صلح با ایران برگزار شد. در این کنفرانس شما سعی کردید درباره تحریم‌ها صحبت کنید. اگر می‌شود درباره این کنفرانس و خروجی آن برای ما توضیح دهید.
دلیل برگزاری این کنفرانس گردهمایی چند صد نفر از افرادی بود که مساله ایران برایشان مهم بود و دوست داشتند بدانند چه کار می‌شود کرد؟ خروجی این کنفرانس تشکیل کمیته‌های متعدد بود. برای مثال کمیته رصد رسانه‌ها سعی خواهد کرد مقالات و گزارش‌هایی در نشریات مختلف به چاپ برساند که در تقابل با نقطه‌نظر دولت ترامپ است. کمیته دیگری داریم که تلاش می‌کند تحریم‌ها را به واسطه ارتباط آن با کمک‌های انسان‌دوستانه به چالش بکشد. کمیته دیگر هم تلاش می‌کند فرهنگ ایران را گسترش دهد تا مردم بتوانند عمق و زیبایی فرهنگ ایران را ببینند. برنامه‌هایی مانند شب فیلم، شعرخوانی و کتابخوانی بخشی از کمپین آموزشی ما برای فهم بهتر مردم ایران است.
آیا منتقدان سیستم در آمریکا توانسته‌اند بر افکار عمومی در این کشور تاثیر بگذارند؟ گفته می‌شود مردم آمریکا علاقه زیادی به سیاست خارجه ندارند. آیا لزوما نیازی به تغییر افکار عمومی برای تغییر در سیاست خارجه آمریکا وجود دارد؟
ما باید از طریق افکار عمومی کاری کنیم که قانونگذاران مجاب به اقدام شوند. برای اینکه بتوانیم به قانونگذاران برسیم باید بتوانیم با لابی‌های جنگ، سلاح و لابی صهیونیستی و لابی عربستان سعودی مقابله کنیم. برای این کار نیاز به جنبش مردمی داریم. برای همین اقدامات آموزشی لازم است بتوانیم مردم را به خیابان‌ها بکشیم و به تحرک واداریم و از آنها بخواهیم نماینده کنگره خود را ملاقات کنند و به آنها که در قدرت هستند بگویند در حوزه انتخابی آنها مردم سیاست دیگری را می‌طلبند. ما همیشه باید این را درک کنیم که نفوذ از کجا صورت می‌گیرد و ما چگونه می‌توانیم با آن مقابله کنیم. باید جریانی را معرفی کنیم که به جای راهکار دیپلماتیک و بدون خشونت به دنبال اقدام نظامی است.
چقدر نقش گروه‌های مردم‌نهاد و به‌طور خاص گروه‌های ضدجنگ در به چالش کشیدن تحریم‌های آمریکا علیه ایران اهمیت دارد؟ این تاثیرگذاری در چه حوزه‌هایی وجود دارد و میزان آن چقدر است؟
فعالیت‌های مردمی تاثیر فوق‌العاده‌ای در سیاست خارجی آمریکا طی سال‌های گذشته داشته است. من فعالیت‌های مردمی در حوزه سیاست خارجه را از جنگ ویتنام شروع کردم. ما جنبش گسترده‌ای به راه انداختیم که به موجب آن تغییراتی در سیاست‌های دولت به وجود آمد. طی سال‌های گذشته شاهد آن بوده‌ایم که چگونه جنبش‌های مردمی مانع مداخله آمریکا در کشورهای دیگر شدند. به‌طور مثال در سال ۲۰۱۳ دولت اوباما قصد داشت حضور پررنگ‌تر نظامی در سوریه داشته باشد ولی اعتراضات گسترده مردمی و همچنین حمایت گروه‌های مردمی از توافق هسته‌ای ایران در زمان دولت اوباما باعث شد که این توافق در آن زمان به امضا برسد. برای همین باید بگویم که گروه‌های مردمی می‌توانند تاثیر بسزایی در سیاست‌های آمریکا داشته باشند.
منبع:فرهیختگان
انتهای پیام/