به گزارش گروه وبگردی «کمال مهر»، شاید یکی از دلایلی که در تعالیم دینی ما “شهرت طلبی” به شدت نکوهیده شده و در روایات معصومین تاکید شده است آنچنانکه از یک شیر درنده می گریزید از “شهرت” فرار کنید این است که اساسا شهرت به دنبال خود انسان را مبتلا به نوعی “مستی” و “توهم خودبرتری” می کند.
افراد سرمست از شهرت و خودبرتربین (چه در عرصه هنر یا ورزش و یا سیاست) معمولا خود را در همه زمینه ها صاحب نظر دانسته و ازخودشیفتگی به خودشگفتی رسیده همواره خود را تافته ای جدا بافته از افراد عادی جامعه می پندارند.
خداوند متعال در قرآن کریم در سوره مبارکه “شعراء” که در واقع تعبیری از سلبریتی ها به مفهوم امروزی آن است از سرمستان از شهرت و همچنین جامعه ای که تحت تاثیر آنان است به شدت انتقاد و آنان را موجب گمراهی معرفی می کند.
از آنجا که شعر در جزیره العرب هنری فاخر و بسیار مورد توجه به شمار میرفت موجب جایگاهی ویژه برای صاحبان این هنر و تاثیر به سزای آنان در افکار عمومی و مناسبات سیاسی اجتماعی عصر خویش محسوب میشد .
به گواهی تاریخ جزیره العرب شاعران جاهلی که دارای نفوذ فراوان در جامعه بودند در تعامل با جریانات قدرت و ثروت و در مقابل مطامع دنیوی یکی از اصلی ترین منشاءهای رسوخ بسیاری از خرافات و انحرافات در افکار عمومی عصر خویش به شمار میرفتند.
خداوند در آیه ۲۲۴ سوره شعراء ضمن انتقاد از این طایفه میفرماید: “وَالشُّعَرَاء یَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ: تنها کم خردها از شعراء تاثیر می پذیرند و تبعیت می کنند.” و سپس به دو ویژه گی آنان اشاره میفرماید: “أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِی کُلِّ وَادٍ یَهِیمُونَ: آیا ندیدی که آنان به هر وادی و حوزه ای ورود و بدون دانش نظر میدهند؟! “وَأَنَّهُمْ یَقُولُونَ مَا لا یَفْعَلُون: و آنان کسانی هستند که میگویند آن چرا که خود عمل نمیکنند.”
به وضوح باید گفت نگون بخت جامعه ای که افکار عمومی آن بجای نخبگانش از سلبریتی هایش تاثیر بپذیرد و این مفهوم چقدر این روزها برای ما قابل درک است وقتی ناکارآمدی دولتی که سلبریتی ها برای روی کار آمدنش حنجره پاره میکردند را به چشم می بینیم و جز سوختن و ساختن چاره ای نداریم.
بیشتر بخوانید:فاصله ویترین اینستاگرام و واقعیت سلبریتی‌ها/بینوایان لاکچری!
صد البته پر واضح است که شهرت به صورت مطلق نکوهیده نیست و چه بسا افراد مشهوری که از شهرت خود در راه خدا و خدمت به خلق استفاده کرده و می کنند آنچه مضموم است شهرت طلبی و سرمستی و خودشگفتی از شهرت است و اسف بارتر از آن تاثیر و تبعیت جامعه از این قبیله خودبرتربین.
منبع:حوزه
انتهای پیام/