به گزارش گروه فرهنگی «کمال مهر»؛ همزمان با فرارسیدن عید نوروز و بهار طبیعت، استفاده از تعطیلات نوروزی فرصتی را مهیا می کند تا به دور از اشتغال و روزمرگی های مادی و معنوی، سری به اقوام، دوستان و … خود بزنیم و در دید بازدید های عیدانه کدورت ها را از بین ببریم و شادی و الفت را بیش از پیش تقویت کنیم.
همانگونه که بهار فصل رویش و نشانه ای از آیات الهی است، می تواند فرصتی برای تازه شدن دیدار ها هم باشد. خداوند در قرآن کریم و پیامبر(ص) و ائمه اطهار (ع) در احادیث و روایات خود بارها به کلمه «صله رحم» تاکید کرده و به برکات و آثار آن اشاره کرده‌اند.
اسلام توجه و تاکید بسیاری بر تحکیم رابطه های خویشاوندى و استحکام روابط خانوادگى دارد. چنانچه خداى متعال آن را در ردیف پرستش خویش قرار داده، مى‌فرماید: «وَاعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً وِ بِذِى الْقُرْبى … «۱» و خدا را بپرستید و هیچ چیز را شریک او قرار ندهید و به پدر و مادر و خویشان نیکى کنید.» و یا در جاى دیگر مى‌فرماید: «وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذى تَسائَلُونَ بِهِ وَ الْأَرْحامَ إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلَیْکُمْ رَقیباً «۲» بترسید از آن خدایى که به نام او از یکدیگر درخواست مى‌کنید و درباره ارحام کوتاهى نکنید، همانا خداوند مراقب شماست.»
همانگونه که خداوند در آیات نورانی قرآن کریم، به دست‌گیری و صله الرحم اشاره کرده‌است و مورد عنایت و پاداش قرار می دهد، به همان میزان نیز فسق کنندگان صله ارحام را شماتت می کند و مورد لعن و نفرین خداوند قرار می گیرند.
در سه جاى قرآن مورد لعن و نفرین قرار داده است. از جمله در آیه‌اى مى‌فرماید: «فَهَلْ عَسَیْتُمْ إِنْ تَوَلَّیْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِى الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَکُمْ أُولئِکَ الَّذینَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ «۳» اگر از فرمان خدا روى‌گردان شوید، آیا جز این انتظار مى‌رود که در زمین فساد کنید و قطع رحم نمایید؟ آن‌ها کسانى هستند که خداوند آنان را لعنت کرده است.» امام صادق علیه السلام در ضمن بیان خود به نقل از پدرش فرمود: پدرم حضرت سجّاد علیه السلام فرمود: «إِیَّاکَ وَ مُصاحَبَهَ الْقاطِعِ لِرَحِمِهِ فَإِنَّهُ وَجَدْتُهُ مَلْعُوناً فى کِتابِ اللَّهِ فى ثَلاثِ مَواضِعَ «۴» از معاشرت و دوستى با کسى که با بستگان خود قطع رابطه کرده بپرهیز، زیرا چنین کسى را در کتاب خدا (قرآن) در سه جا مورد لعن و نفرین یافته‌ام.»
با نگاهی به آیات و احادیث ائمه اطهار(ع) شرح مختصری از آثار و برکات صله رحم را در زیر بخوانید:
* طول عمر: یکى از مهم‌ترین آثار صله رحم، طولانى‌شدن عمر است. امام رضا علیه السلام فرمود: یَکُونُ الرَّجُلُ یَصِلُ رَحِمَهُ فَیَکُونُ قَدْ بَقِىَ مِنْ عُمْرِهِ ثَلاثُ سِنینَ فَیُصَیِّرُهَا اللَّهُ ثَلاثینَ سَنَهً وَ یَفْعَلُ اللَّهُ ما یَشاءُ «۵» چه بسا مردى که تنها سه سال از عمرش باقى مانده است، امّا خدا به خاطر صله رحم، باقى‌مانده عمرش را به سى سال مى‌رساند و خدا آنچه را مى‌خواهد، انجام مى‌دهد. شخصى به نام مَیسِر از امام باقر یا امام صادق علیهم السلام نقل کرده که آن حضرت فرمود: اى مَیسر! گمان مى‌کنم به خویشان خود نیکى مى‌کنى؟ گفتم: آرى فدایت شوم! من در نوجوانى در بازار کار مى‌کردم و دو درهم مزد مى‌گرفتم، یک درهم آن را به عمّه‌ام و درهم دیگر را به خاله‌ام مى‌دادم. آن‌گاه امام فرمود: به خدا سوگند تا کنون دو بار مرگت فرا رسیده، ولى به خاطر صله رحم به تأخیر افتاده است. «۶»
* فراوانى روزى: حضرت سجّاد علیه السلام فرمود: مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَمُدَّ اللَّهُ فى عُمْرِهِ وَ أَنْ یَبْسُطَ لَهُ فى رِزْقِهِ فَلْیَصِلْ رَحِمَهُ … «۷» هر کس دوست دارد، خدا عمرش را طولانى و روزى‌اش را افزایش دهد، باید صله رحم کند.
* حسن خلق: امام صادق علیه السلام فرمود: صِلَهُ الْأَرْحامِ تُحْسِنُ الْخُلْقَ «۸» رسیدگى به خویشان، اخلاق را نیکو مى‌کند.
* پاکى اعمال و دفع بلا: امام باقر علیه السلام فرمود: صِلَهُ الْأَرْحامِ تُزَکِّى الْأَعْمالَ وَ تَدْفَعُ الْبَلْوى … «۹» رسیدگى به خویشان، اعمال را پاک مى‌کند و بلا را دور مى‌کند.
* آسانى حساب: امام صادق علیه السلام فرمود: صِلَهُ الرَّحِمِ تُهَوِّنُ الْحِسابَ یَوْمَ الْقِیامَهِ … وَ تَقى مَصارِعَ السُّوءِ «۱۰» رسیدگى به خویشان حساب روز قیامت را آسان کرده و از مرگ بد جلوگیرى مى‌کند.
* آبادى شهرها: امام صادق علیه السلام فرمود: صِلَهُ الرَّحِمِ وَ حُسْنُ الْجَوارِ یَعْمُرانِ الدِّیارَ صله رحم و خوش‌رفتارى با همسایه شهرها را آباد مى‌کند.
پی نوشت:
۱. نساء (۴)، آیه ۳۶.
۲. نساء (۴)، آیه ۱.
۳. محمد (۴۷)، آیات ۲۲ ـ. ۲۳.
۴. سفینه البحار، ج. ۱، ماده رحم.
۵. اصول کافى، ج. ۲، ص. ۱۵۰.
۶. بحارالانوار، ج. ۶، ص. ۲۶۴.
۷. اصول کافى، ج. ۲، ص. ۱۵۶.
۸. بحارالانوار، ج. ۷۴، ص. ۱۱۴.
۹. اصول کافى، ج. ۲، ص. ۱۵۲.
۱۰. بحارالانوار، ج. ۷۱، ص. ۱۰۴.
انتهای پیام/