دختران مجرد و عشوه گر سواحیلی در کنیا وقتی قصد ازدواج دارند، نگاهشان را تبدیل به هنر نگاه کردن می‌کنند! در این عکس می‌بینید که “خدیجه ” با نگاهش حرفی را به پسر مورد علاقه اش می‌زند که به دلیل فرهنگ قبیله‌ایشان جرات بیانش با زبانش را ندارد.
در منطقهء شمال پورتریای کشور آفریقای جنوبی “زانه لا” دختری از قبیلهء “نده بل” عبایازدواجش را به دور خود پیچانده است. او این عبا را برای همیشه حفظ خواهد کرد و در همهء مراسمی‌که در تمام عمرش در آنها شرکت می‌کند، بر دوشش خواهد افکند. مراسم ازدواج در قبیلهء نده بل سه مرحله دارد و ممکن است بین هر مرحله اش سالها فاصله باشد. آخرین مرحلهء مراسم ازدواج دختران نده بلی پس از تولد اولین فرزندشان برگزار میشود.
دختری از قبیلهء رشیده در کشور اریتره لباس عروسی اش را بر تن نموده و چهره اش را پشت نقابی که “برقعه” نامیده میشود پنهان کرده است. دختران جوان تا پیش از ازدواجشان باید چهرهء خود را با برقعه بپوشانند.
قبیلهء رشیده در واقع مهاجرانی هستند که سالهای سال پیش از کشور عربستان کنونی به اریتره کوچ کردند و شغل اصلی و سنتی شان پرورش شتر است. مردمان قبیلهء رشیده نه به غریبه ها زن می‌دهند و نه از غریبه ها زن می‌گیرند.
قبیلهء رشیده سالی یک هفته را به عنوان هفتهء عروسی اختصاص می‌دهند. در این هفته همهءازدواجهای قبیله انجام میشود.
در طول هفتهء ازدواج، مراسم مسابقات شتردوانی برگزار میشود و از مهمانها با گوشت بز و فرنی گندم و چایی شیرین پذیرایی می‌کنند.
لاویشلی، دخترکی جوان از اهالی قبیلهء ماسایی کنیا در لباس عروسی اش. این قطره های اشکی که بر گونه های لاویشلی می‌چکند نشانه های لحظهء خداحافظی او با خانواده اش هستند. این عروس جوان پس از پایان مراسم ازدواجش باید سرزمین مادری اش در کنار تپه های “لویتا” در جنوب کشور کنیا را ترک کند و همراه با همسرش به شهری دیگر برود.
اشکهای این دختر ماسایی حقیقتی را بیان می‌کنند که در کنیا وجود دارد. خانوادهء لاویشلی او را به ازدواج با مردی درآورده اند که از خودش بسیار مسن تر است. لاویشلی شناخت چندانی هم از شوهرش ندارد.
امروزه در کشورهای آفریقایی هم مراسم سنتی ازدواج در حال محو شدن هستند و جای آنها را مراسمی‌امروزی و پیشرفته گرفته اند. اما با اینحال هنوز هم در بسیاری از قبایل و کشورهای این قاره از شکوه ازدواجهای سنتی شان چیزی کم نشده است. عکس بالا عروسی از کشور جیبوتی است. این عروس خانم در واقع دختر سلطان منطقهء ” عفر ” است.
حتی در خانواده های متوسط آن منطقه نیز مراسم عروسی فرزندانشان تا چند شبانه روز به طول می‌انجامد، چه رسد به عروسی باشکوه دختر سلطان عفر.
در میان کوههای بلند اطلس واقع در شمال کشور مراکش، جایی که قبایل بربر زندگی می‌کنند،دخترکی دوازده ساله مانند “هدا ” هم می‌تواند چشم خواستگاران را بگیرد. اگر پدر و مادر ایندخترک دوازده ساله ر روستای ” ایمیلشه ” با ازدواج فرزندشان موافقت کنند، دوران نامزدیدخترشان با همسر آینده اش شروع میشود و خانوادهء داماد می‌توانند بعد از رسیدن هدا به سن قانونی ازدواج ( که در مراکش شانزده سال است ) او را به خانهء بخت ببرند.
البته قبایل بربر گاهی اعتنایی به این قانون ندارند و دخترشان را زیر این سن نیز شوهر می‌دهند