تلاش برای یافتن ردی از میمون وانزولینی
این گونه از میمون ساکی نخستین بار در سال ۱۹۳۶ توسط طبیعت گرد اهل اکوادور، آلفونسو اولالا (Alfonso Ollala) مشاهده شد، اما پس از این تاریخ، هیچ گزارشی مبنی بر رویت این حیوان به شکل زنده ثبت نشد.مارش، سال های زیادی را برای تحقیق درخصوص ساختار طبقه بندی گروه Pithecia میمون های ساکی صرف کرده است، اما هیچ شواهد تصویری از این حیوان در اختیار نداشت.
برای یافتن این میمون گمشده، تیم تحقیقاتی متشکل از دانشمندان، عکاسان، گروه های حفاظت از محیط زیست و راهنمایان محلی، یک سفر اکتشافی ۴ ماهه را در امتداد آمازون غربی آغاز کردند.
محققان قصد داشتند در این طرح، چشم اندازهای مختلف زیست محیطی این منطقه از آمازون را مورد بررسی قرار دهند؛ اما اصلی ترین مأموریت آنها، یافتن ردی از گونه ناپدید شده میمون ساکی بود. در نهایت محققان موفق شدند پس از ۸۰ سال، بار دیگر این میمون ساکی را زنده رویت کنند.
نام علمی این گونه Pithecia vanzolinii است؛ اما برای گرامیداشت یاد جانورشناس برزیلی، پائولو وانزولینی، این میمون به نام وانزولینی (Vanzolini) نامگذاری شده است.
مارش در گفتگو با نشنال جئوگرافی، این کشف را بسیار هیجان انگیز توصیف و تأکید کرد که این گونه، از ویژگی های فیزیکی منحصر بفردی برخوردار است. دست و پاهایی پوشیده از موهای طلایی و موهای چتری روی پیشانی، از جمله خصوصیات ظاهری میمون وانزولینی است.
این منطقه که میمون ساکی وانزولینی در آن مشاهده شد، به ندرت مورد مطالعه قرار گرفته است، چراکه این منطقه در اعماق آمازون قرار داشته و جستجوی حیوانات در آن بسیار سخت و هزینه بر است.
خبرآنلاین
انتهای پیام/