گروه استانی «کمال مهر»، به نقل از «طنین شهر» ، “احسان آزادگان” جوانی مشکین دشتی است که به واسطه شعرهای مذهبی نابش در شهر شهره شده و اغلب باسروده هایش که توسط مداحان معروف کشور اجرا می شود شنوندگان را به حال معنوی خوبی دچار می کند.
او اولین فرزند خانواده است و نخستین سروده اش را در مدح اولین امام شیعیان حضرت علی (ع) سروده است.
در گفت و گویی صمیمانه از او خواستیم مشوقانش در این عرصه را معرفی کند و او در پاسخ گفت: ۲ نفر در ورودم به این عرصه نقش مهمی داشتند آقایان “صمیمی” و “فخری” ذاکر گرانقدر شهر مشکین دشت.
از احسان پرسیدیم چه زمانی بیشتر می نویسد و شعر می گوید و او گفت: معتقدم قلم ما در دست خودمان نیست و هر زمان که اهل بیت(ع) نظر کنند شعری در ذهنمان خلق می شود.
از ارتباطش با شهدا نیز پرسیدیم و از جوابی که احسان به این سوال دادکاملا مشخص شد که او با بودن در کنار مزار شهدا نیروی خاصی می گیرد.
چون آقای آزادگان در پاسخ به این سوال ما گفت: به قول دوستانم پاتوقم گلزار شهداست و واقعا با بودن در آن فضا حال خوبی را تجربه می کنم.
در ادامه به علاقه و توجه رهبری نسبت به شعرا خصوصا شعرای جوان اشاره کردیم و از او پرسیدیم اگر قرار باشد یکی از اشعارش را در حضور ایشان بخواند کدام شعر خواهد بود؟
او با اندکی درنگ گفت: اگر لایق باشم و سعادت دیدار و شعر خوانی نزد مقام معظم رهبری(مدظله العالی) را پیدا کنم قطعا شعری در وصف امام حسین(ع) را انتخاب می کنم.
شعری که احسان آزادگان تصمیم دارد نزد رهبری بخواند:
احساس میکنم که شبیه کبوترم
هرگز به غیر بام‌تو جایی نمی‌پرم
از لحظه‌ای که پای بساط تو آمدم
مشمول لطف دائم زهرای اطهرم
حتی حبیب هم به دلم غبطه می‌خورَد
وقتی میان روضه‌ی تو فیض می‌برم
بالای عرش می‌رسم از بین روضه‌ها
آن‌دم که در عزای تو پایین منبرم
هرگز ملائکه به مقامم نمی‌رسند
آنجا که در حسینیه پای سماورم
هیات، محل تربیت خانواده‌هاست
سینه‌زدم کنار پدر، با برادرم
گریه‌کن مجالس روضه‌ست مادرت
جاروکش مجالس روضه‌ست مادرم
جاماندم از زیارت شش‌گوشه یاحسین
این غصه را کجا ببرم؟ خاک بر سرم
از این شاعر جوان خواستیم اگر درد و دلی با سایر شعرای مذهبی سرای کشور دارد بگوید و او گفت: متاسفانه مدتی است که شاعران این عرصه به جای پرداختن به محتوای شعر سبک نوینی را که خالی از شور معنوی قبل است را دنبال می کنند و چنانچه این رویه استمرار یابد، محتوای اشعار تنزل یافته و قطعا مدح های تاثیرگذاری نیز سروده نمی شود.
از او در خصوص میزان حمایت مسئولان شهری و متولیان فرهنگی جویا شدیم و او مانند شخصی که سوال عجیبی شنیده باشد با لبخندی گفت: ما یک گروه از شاعران را تشکیل دادیم و هر چند وقت یکبار اقدام به برگزاری کنگره شعری از هزینه شخصی خود می کنیم اما بدون اغماض باید گفت، حمایت از شعر و شاعری نه تنها در مشکین دشت بلکه در سراسر کشور همیشه در حاشیه بوده و از این ظرفیت برای انتقال فرهنگ غنی ایران به خوبی استفاده نشده است.
در پایان از این جوان مشکین دشتی خواستیم به عنوان سخن آخر هر مطلبی را که می پسندد عنوان کند و او گفت: آرزو دارم تاپایان عمر نوکر آستان علوی و محب اهل بیت(ع ) بمانم و بتوانم در مدح و وصف آن ها شاعری کنم.
انتهای پیام/