به گزارش گروه استانی «کمال مهر»، دورنمای اشتغال در کشور برای نسل جوان تیره و تار است و اغلب جوانان از اینکه نمی توانند بنا به خواست خود شغلی آبرومند را دست و پا کنند دل نگرانی دارند. این در شرایطی است که بخش بزرگی از شاغلان نیز در وادی فقدان امنیت شغلی به سر می برند و برای حفظ شغل حاضرند هر شرایط کارفرما را قبول کنند تا آب باریکه درآمدشان برقرار بوده و دچار مشکل معیشت نشوند. به این معادله باید رکود اقتصادی به همراه تورم را هم اضافه کرد تا تصویر دقیق اما پیچیده معضل بزرگی به نام بیکاری را دید.
در این اوضاع اگر کسی به پشتوانه ارتباط و سرمایه مجهز باشد، می تواند برای آتیه خود برنامه ای بچیند و وارد گود زندگی شود ولی آنکه دورنمایی برای خود ندارد شرط احتیاط را در پیش گرفته و حداقل دست نگه می دارد تا وضعیتش مشخص شود. برخی نیز دل را دریا زده و وارد گود می شوند به امید حل مشکلاتشان در آینده که در آن شرایط شانس برد و باخت برابر بوده و گاهی حتی به تباهی فرد و خانواده می انجامد.
البته در زمینه آسیب های بحث بیکاری نکته ظریف و در عین حال نهادینه شده ای در جامعه ایرانی فراگیر شده است که اغلب مردم به دنبال جایگاه های خاص و همچنین پشت میز نشینی هستند و گاهی برخی افراد حاضر هستند که بیکار بمانند و با تنگی معیشت بسازند ولی کارهای یدی و میدانی انجام ندهند.
از همین روست که امروزه می بینیم اغلب قریب به اتفاق جوانان با تحت فشار گذاشتن خانواده خود مسیر تحصیلات دانشگاهی را طی می کنند تا از آن طریق به شغل دهان پرکنی نائل شوند و به قول گفتنی پز آن را به اطرافیان بدهند. غافل از اینکه بازار کسب و کار فارغ التحصیلان اغلب رشته های درسی اشباع بوده و از طرف دیگر دولت نیز توان جذب کارمند جدید را به خاطر سنگینی تامین حقوق بگیران کنونی اش ندارد.
آسیب های اجتماعی ناشی ازبیکاری
یک جوان کرجی می گوید: بعد از ۶ سال تحصیلات و هزینه دانشگاهی، از ناچاری مسافرکشی می کنم. احمد دیلمی می افزاید: در حال حاضر هیچ کس در تخصص و رشته خود اشتغال ندارد و برای گذران زندگی مجبور است هر کاری انجام دهد.
وی می گوید: شغل برای یک جوان مهمترین هدف و درواقع تعیین کننده خط زندگی اوست و زمانیکه بیکار باشد یا شغل مناسبی نداشته باشد، قطعا دچار اسیب های روانی و اجتماعی خواهد شد.
۸۲ درصد فارغ التحصیلان البرزی بیکارند
در همین شرایط است که مدیرکل اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان البرز می گوید ۸۲ درصد فارغ التحصیلان البرزی بیکار هستند.
اسماعیل خلیلی با اعلام اینکه در استان البرز ۴۰۰ هزار بیمه‌شده اجباری وجود دارد که ،۴۶ درصد آنها در صنعت، ۳ درصد در بخش کشاورزی و ۵۲ درصد دیگر در حوزه خدمات مشغول به کار هستند، می گوید: متأسفانه حدود ۸۵ درصد نیروی انسانی کارخانه‌ها قراردادی هستند.
وی بر لزوم برقراری تعامل کارگر و کارفرما در شرکت‌ها و واحدهای تولیدی تاکید دارد و می گوید: باید در راستای تبلیغ کار شایسته وارد عمل شد و در این راستا با جدیت اقدام کرد.
خلیلی همچنین با اشاره به وضعیت اقتصادی حاکم بر جامعه می گوید: در این زمینه نقش علما در کارخانه‌ها می‌تواند نسبت به کاهش دغدغه‌های موجود درحیطه اشتغال و اقتصاد تأثیرگذار باشد.
وی بابیان اینکه در سال به ۱۵ الی ۱۶ هزار پرونده شکایات رسیدگی می‌کنیم که هزینه بالایی را متحمل ما می‌سازد، تصریح می کند: به همین دلیل باید کارگر و کارفرما را به صلح و سازش تشویق کنیم.
خلیلی می گوید: رفع معضل بیکاری در البرز نیازمند همت و تلاش همه دستگاه های اجرایی است و باید اقدامات و برنامه‌ریزی‌های بیشتری را برای رفع معضل بیکاری در این استان انجام دهیم.
وی همچنین می گوید: در زمینه ایجاد اشتغال در این استان اقدامات موثری انجام شده است، اما به دلیل مهاجرپذیر بودن، همچنان معضل بیکاری در این استان وجود دارد.
لزوم داشتن مهارت برای جذب بازار کار
مدیرکل اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان البرز با اشاره به اینکه استان البرز ظرفیت‌های بسیاری را برای توسعه اشتغال دارد، می گوید: وجود ۳۵۰۰ واحد تولیدی و صنعتی یکی از مهمترین ظرفیت‌های البرز برای ایجاد اشتغال محسوب می‌شود و رفع مشکلات واحدهای تولیدی و صنعتی و پیش بردن آنها به سمت توسعه و تحول می‌تواند ما را نیز در ایجاد اشتغال و رفع معضل بیکاری در استان تا حد بسیاری زیادی کمک کند.
خلیلی با بیان اینکه رشد جمعیت فارغ‌التحصیلان در این استان نیز یکی از مهمترین مسائلی است که باید به آن توجه شود، توضیح می دهد: داشتن مهارت یکی از مهمترین موضوعاتی است که جویندگان کار باید به آن اهتمام ویژه داشته باشند و در این راستا جویندگان کار باید در یکی از رشته‌های فنی و حرفه‌ای مهارت کافی را داشته باشند تا بتوانند به راحتی جذب بازار کار شوند.
مهاجرپذیری دلیل ثابت بودن نرخ بیکاری
کرج و البرز اما به لحاظ مشکلات اشتغال شرایط ویژه ای را نسبت به دیگر استان ها و شهرها دارد و آن مهاجر پذیری است. در واقع اشباع شدن تهران از لحاظ تراکم جمعیت همسایه اش را به شدت درگیر ساخته و به خاطر قرابت کرج با پایتخت عده زیای از مهاجران شهرستانی به همسایه تهران هدایت می شوند.
مهاجران هم اغلب سودای شغل و کار داشته و برای معیشت خود را به پایتخت نزدیک می کنند. در این وضعیت است که کرج باید پاسخگوی اشتغال اضافه بر بیکاران خود بوده و خیز اشتغالزایی در البرز باید بلندتر از دیگر نقاط کشور باشد.
حال با این اوصاف استاندار البرز مدعی است که از ابتدای سال ۹۲ تاکنون ۴۰ هزار فرصت شغلی ایجاد شده است، اما نرخ بیکاری علی رغم رشد مهاجرت به استان ثابت مانده است.
سیدحمید طهایی با بیان اینکه در سال ۹۲ تعداد ۱۸ هزار و ۸۰۰ نفر از بیمه بیکاری استفاده کردند، تصریح می کند: اکنون این آمار نزدیک به ۱۱ هزار نفر رسیده است.
وی با اشاره به اینکه این آمار کاهش داشته در حالی که نرخ مشارکت در استان البرز بالا رفته است، ادامه می دهد: فرصت‌های کسب و کار در استان البرز افزایش داشته است. اما به سبب اینکه استان البرز مهاجر پذیر است، علی‌رغم اینکه زمینه اشتغال در استان البرز فراهم شده است ، نرخ بیکاری در این استان ثابت مانده است.
به هر تقدیر بی دلیل نیست که بیکاری را ام المفاسد نامیده اند و عنوان مهمترین دغدغه کشور را از آن خود کرده است. هنوز تلاش دولت و مردم برای رفع این معضل جامعه ایرانی جدی است ولی فریادها برای اشتغال همچنان درباره این سوژه کلیشه ای فروکش نکرده است.
خدیجه ستارزاده