به گزارش گروه فرهنگی»کمال مهر»؛ امام علی (ع) در بخشی از نامه ۳۱ کتاب شریف نهج‌البلاغه به فرزند خود امام حسن (ع) در مورد نشانه های رحمت الهی و دعا کردن به درگاهش چنین می فرماید:
ای فرزندم بدان که خداوندى که خزاین آسمانها و زمین به دست اوست، تو را رخصت دعا داده و خود اجابت آن را بر عهده گرفته است و از تو خواسته که از او بخواهى تا عطایت کند و از او آمرزش طلبى تا بیامرزدت و میان تو و خود، هیچکس را حجاب قرار نداده و تو را به کسى وانگذاشت که در نزد او شفاعتت کند و اگر مرتکب گناهى شدى، از توبه‌ات باز نداشت و در کیفرت شتاب نکرد و چون بازگشتى سرزنشت ننمود و در آن زمان که در خور رسوایى بودى، رسوایت نساخت و در قبول توبه بر تو سخت نگرفت و به سبب گناهى که از تو سرزده به تنگنایت نیفکند و از رحمت خود نومیدت نساخت. بلکه روى گردانیدن تو را از گناه، حسنه شمرد و گناه تو را یک بار کیفر دهد و کار نیکت را ده بار جزا دهد و باب توبه را به رویت بگشود.
امام المتقین در این باره ادامه می‌دهد: چون ندایش دهى، آوازت را مى‌‌شنود و اگر در خلوت سخن گویى، آن را مى‌داند. پس حاجت به نزد او ببر و راز دل در نزد او بگشاى و غم خود به نزد او شکوه نماى و از او چاره غم‌هایت را بخواه و در کارهایت از او یارى بجوى.
امام علی (ع) همچنین در مورد شرایط استجابت دعا می‌فرماید: از خزاین رحمت خداوند چیزى بطلب که جز او را توان عطاى آن نباشد، چون افزونى در عمر و سلامت در جسم و گشایش در روزى.
خداوند کلیدهاى خزاین خود را در دستان تو نهاده است، زیرا تو را رخصت داده که از او بخواهى و هر زمان که بخواهى درهاى نعمتش را به دعا بگشایى و ریزش باران رحمتش را طلب کنى. اگر تو را دیر اجابت فرمود، نومید مشو؛ زیرا عطاى او بسته به قدر نیت باشد. چه بسا در اجابت تأخیر روا دارد تا پاداش سؤال کننده بزرگتر و عطاى آرزومند، افزونتر گردد.
همچنین امام علی (ع) در ادامه می فرماید: چه بسا چیزى را خواسته اى و تو را نداده اند، ولى بهتر از آن را در این جهان یا در آن جهان به تو دهند. یا صلاح تو در آن بوده که آن را از تو دریغ دارند. چه بسا چیزى از خداوند طلبى که اگر ارزانیت دارد، تباهى دین تو را سبب شود. پس همواره از خداوند چیزى بخواه که نیکى آن برایت برجاى ماند و رنج و مشقت آن از تو دور باشد. نه مال براى تو باقى ماند و نه تو براى مال باقى مانى.
انتهی پیام/