میناوند نوشت:
“من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی/ولی با منت و خواری پی شبنم نمی گردم.شاید همین تک بیت بهترین تعریف و وصف حال برای بزرگمرد فوتبال ایران،زنده یاد ناصر حجازی باشد. اسطوره ای که فارغ از تمام دلبستگی های رنگی، شخصیتی کاریزماتیک و محبوب برای یک ملت بود.مردی که همیشه همراه و همپای مردمش قدم برداشت، مردی که همیشه از دردهای سرزمینش گفت،مردی که عجیب شبیه به حرفهایش بود. ناصر حجازی در قلب یک سرزمین جای گرفت تا هیچ وقت فراموش نشود حتی اگر در نبودش برای تولدش شمع روشن کنیم.بیست و سوم آذر ماه متعلق به اوست، روز میلادش و یادبود ستاره ای که هیچ وقت خاموش نخواهد شد.”
انتهای پیام/