به گزارش گروه سیاسی«کمال مهر»؛»، رئیس جمهور محترم کشور در آیین افتتاح نمایشگاه مطبوعات امسال طی سخنانی از لزوم جلوگیری از برخورد و فشار بر رسانه ها سخن گفت و با بیان جملاتی نظیر “از قلم شکسته و دهان بسته کاری ساخته است؟ نشکنیم قلم‌ها را به بهانه‌های واهی، نبندیم دهانها را با بهانه‌های غیراساسی، بگذاریم در این جامعه آزادی باشد و بگذاریم آزادی مسئولانه باشد، امنیت امروز برای ما اصل است اما فکر نکنید تنها با تفنگ امنیت ساخته و یا حفظ می‌شود که تفنگ هم به جای خود لازم است. اما قلم چه؟ اما بیان؟ و اما فرهنگ؟” موضع خود را در برابر این قشر از جامعه اعلام کرد، هر شنونده هنگامی که مخاطب این مطالب قرار می گیرد این طور برداشت می کند که بینش حاکم بر رسانه ها اعتدال و تسامح است؛ این عرائض رئیس جمهوری صراحتاً انتقاد از قوه قضائیه و رویه حاکم بر آن است.
ایشان ادامه نمی دهند که با کدام رسانه بدون منطق قانونی و مستندات برخورد شده است؟ در دوره شما آن تعداد از رسانه که توقیف شده اند و از انتشار آنها جلوگیری شده با بهانه های واهی و غیر اساسی بوده؟
در ادامه نمونه هایی از نشریات توقیف شده دوره اخیر را بررسی می کنیم تا مشخص شود آیا واقعاً بهانه های واهی و غیر اساسی باعث برخورد شده است؟
روزنامه آسمان
این روزنامه هنگامی که طی مطلبی از حکم قصاص انتقاد کرده بود و آن را غیر انسانی قلمداد کرده بود مورد اعتراض تعداد زیادی از علما و مردم قرار گرفت و در نهایت از انتشار ان جلوگیری شد
.
روزنامه مردم امروز
پس از انتشار مطلبی تحت عنوان من شارلی هستم که اشاره به حمایت یکی از بازیگران هالیوودی از نشریه موهن فرانسوی داشت توقیف شد. این نشریه فرانسوی پس از توهین به پیامبر اعظم (ص) موجب اعتراضات گسترده ای در جهان اسلام شد.
روزنامه بهار
این نشریه نیز بعد از انتشار مطلبی که در آن از امام علی (ع) انتقاد شده بود مورد اعتراض مسئولین و مردم قرار گرفت، مردم شهر نائین نیز در پی انتشار این مطلب راهپیمایی کردند و در نهایت با نظر دادگاه این روزنامه توقیف شد.
روزنامه قانون
در این نشریه خاطرات یک بازداشت یک روزه آنقدر غیر واقعی و با سیاه نمایی همراه بود که موجب اعتراض نهاد های امنیتی و سازمان زندان ها شد
.
در کنار این ها باید تعدادی از رسانه هایی که به دلیل انتقاد به دولت و دستاورد های هسته ای تحت فشار قرار گرفته اند نیز نام ببریم که البته از حوصله این مطلب خارج است؛ اما در نهایت می توان نتیجه گرفت که همه این دست برخوردها با رسانه ها قانونی و موجه بوده و نمی توان تحمل کرد که به بهانه آزادی و آزادی بیان هر گونه توهین و جسارت به ارزش ها و اعتقادات عموم مردم گفته شود و حکومت نیز از کنار آنها بگذرد.
چه چیز برای مردم ایران از پیامبر اعظم(ص)، امام علی(ع)، احکام اسلام با ارزش تر است که جسارت به آنها را بتوان از یک نشریه و رسانه داخلی تحمل کرد؟
آیا این گونه مسائل برای برخورد با خاطیان بهانه های واهی و بی اساس است؟
کمتر از یک روز پس از این موضع رئیس جمهور آیت الله آملی لاریجانی پرده ای دیگر از این نمایش بر می دارد؛ ایشان ضمن انتقاد از سخنان آقای روحانی اعلام می دارد که چرا در جلسات خصوصی دولت همواره تاکید بر فشار برمطبوعات دارد اما در جلسات علنی کاملاً برعکس آن موضع می گیرد.
آیت الله آملی لاریجانی در این خصوص افزود: “برادر بزرگوار شما خودتان شفاهاً یا کتباً با واسطه یا بی‌واسطه بارها گفته اید که چرا با فلان روزنامه یا فلان سایت برخورد نمی کنید یا نزد مقام معظم رهبری گلایه می کنید که چرا دستگاه قضایی با فلان روزنامه برخورد نکرده است. اما وقتی در بین اهالی مطبوعات و رسانه حضور می یابید ندای آزادی مطبوعات سر می دهید و اینکه قلم‌ها را نشکنید و دهانها را نبندید! البته ما به هیچ کدام از این سخنان کاری نداریم و راه قانونی خود را می رویم“
این گفته رئیس قوه قضائیه نشان دهنده رفتار دوگانه و فریب کارانه است؛ چرا که در جلسات خصوصی بر فشار و برخورد تاکید می شود و در رسانه ها دم از آزادی بیان زده می شود.
در پایان می توان گفت که این گونه مسائل اگر نگوییم رفتار منافقانه و تزویر آلود، بلکه ناشی از سیاست یک بام و دو هوای دولت در مواجه با رسانه ها و فرهنگ است که البته مختص به فرهنگ هم نمی باشد.
انتهای پیام/