وی ماجرای ایجاد تنش در محیط خانوده اش را این گونه تشریح کرد: پیش از این از برنامه های کاربردی تلفن همراه بی اطلاع بودم و تنها از یک تلفن همراه ساده برای برقراری تماس استفاده می کردم تا این که در پی رفت و آمد با برخی دوستان با نرم افزارهای موجود در تلفن های همراه هوشمند و شبکه های اجتماعی آشنا شدم. به ترغیب آن ها و علیرغم مخالفت همسرم یک تلفن همراه هوشمند خریدم و از آن پس با تعدادی از دوستان و اعضای فامیل عضو گروه هایی در تعدادی از شبکه های مجازی شدم و دائم با اشتراک فیلم، عکس و اطلاعات مختلف در خصوص برنامه های آشپزی، اقدامات روزانه، مسافرت، خواص دارویی مواد و دیگر محتوای شبکه های اجتماعی با هم در ارتباط بودیم.

در همان وهله نخست وقت زیادی از روز و شبم صرف این ارتباطات مجازی می شد و همسرم بیشتر اوقات که سرگرم پیام نگاری بودم ملامتم می کرد و دلیل مخالفتش را مشغولی دائم به سرگرمی های کاذب و کم توجهی به فرزندان عنوان می کرد و از من می خواست همچون گذشته وقت بیشتری را برای امور منزل و فرزندانمان بگذارم اما من زیاد به تذکراتش اهمیت نمی دادم.

تا اینکه پس از مدتی به سفارش یکی از دوستان تصویری زیبا و آرایش شده از خودم را به عنوان عکس پروفایلم در یکی از شبکه های اجتماعی انتخاب کردم و اندکی بعد این موضوع خودش باعث دردسر عظیمی در زندگی ام شد.

مدتی بعد نمی دانم سر و کله فردی که با ارسال تصاویر و پیام های عاشقانه به من ابراز علاقه می کرد چگونه و از کجا پیدا شد و من هم از روی کنجکاوی بعضی پیام های او را پاسخ می دادم و بیشتر اوقات به پیام ها و درخواست هایش توجهی نداشتم تا این که همسرم به طرز رفتار و سرگرمی تمام وقت من با تلفن همراه شک کرد و چند نوبت به طور مخفیانه تصاویر و پیام های تلفن همراهم را بررسی و در نهایت به طور قاطع در رابطه با برخی ارتباطات مجازی ام از من بازخواست کرد.

در ابتدا سعی کردم او را متقاعد کنم گاهی دست یابی به عکس و اطلاعات دیگران در فضای مجازی بدون خواست و اراده فرد نیز قابل انجام است و وقوع این مسائل در این محیط ها عادی و ناشی از سوء تفاهم یا جابه جا شدن یک عدد و رقم است و هیچ گونه ارتباط دو طرفه ای بین من و آن فرد که زن یا مرد بودنش هم مشخص نیست وجود ندارد. اما همسرم با مشاهده برخی پیام های رسیده و پاسخ های هرچند کوتاه و بی اهمیت من به آن ها به ویژه دیدن عکس پروفایلم به هیچ یک از توجیهاتم توجه نکرد و حتی موضوع را با والدینم درمیان گذاشت و این گونه بود که روابطمان به سردی و جار و جنجال کشید. طوری که وساطت و پادرمیانی بزرگترها هم نتوانست تفکر و تصمیم همسرم را تغییر دهد.

هم اکنون هم شوهرم با وجود دو فرزند با قاطعیت قصد جدایی دارد و تاکنون تنها وساطت فامیل باعث جلوگیری از طلاقمان شده اما کاش در این شرایط می توانستم به او ثابت کنم در ارتباطات مجازی من هیچ گونه ارتباط دو طرفه ای وجود نداشته و من عاشق زندگی ام هستم اما افسوس که به دلیل مراوده های مجازی خالی از منطق دیوار بی اعتمادی بدجور بین من و همسرم قامت راست کرده است.

نظرکارشناس:

اکثر شبکه های اجتماعی که تولیداتی نو ظهور و اساسا دارای خواستگاه بیگانه و غیربومی هستند و از نقطه نظر اهداف تولیدکنندگان و گستره بهره برداری با سبک زندگی ما فاصله بسیار دارند .

این تولیدات نوظهور با شعار اشتراک افکار عمومی و کاهش فاصله بین انسان ها خیلی زود وارد زندگی اقشار مختلف در جوامع هدف شده و علی رغم ظرفیت های بهره برداری مفید و موثر در کسب دانش و توسعه ارتباطات انسانی، در برخی مواقع به شکل نادرست مورد استفاده قرار می گیرند مانند ارتباطات مجازی بیهوده و خالی از فایده که تنها برای کاربران تبدیل به ابزار سرگرمی شده و وقت زیادی از افراد را بدون این که بازخورد و بهره خاصی داشته باشند معطوف خود می کنند.

ایجاد فاصله بین زوجین و افراد خانواده، تحمیل برخی هزینه های غیرضروری به افراد، تنش عاطفی منجر به تیرگی روابط و پیامدهایی همچون طلاق، کاهش ارتباطات چهره به چهره، کاهش تمایل به حضور در فعالیت های اجتماعی، بروز ارتباطات خارج از عرف و موازین اخلاقی، ترویج مسائل مغایر با فرهنگ و ارزش های بومی، ایجاد زمینه سواستفاده از تصاویر و اطلاعات خصوصی افراد و صدها مورد دیگر از جمله آسیب های مادی و معنوی استفاده نابجا از امکانات و ابزارهای ارتباطی نوین است که لازم استبا توجه به ظرفیت های سو استفاده از این فن آوری ها در ابتدا فرهنگ استفاده از آنها را فراگرفته و سپس آنها را هوشمندانه و به صورت هدفمند مورد بهره برداری قرار دهیم چراکه برخی از تبعات حاصل از این مراودات مجازی مانند سوء ظن، بدگمانی و کاهش اعتماد بین افراد به ویژه زوجین در مواردی غیرقابل جبرانند.

داستان فوق از سوی پایگاه اطلاع رسانی پلیس ارسال شده است.