دکتر محمدعلی مولوی در سال ۱۳۰۰ شمسی در تبریز متولد شد و چهار سال ابتدایی را در تبریز و بقیه دوران دبستان، دبیرستان و دانشکده پزشکی را در تهران سپری کرد. بعد از گذراندن دوره عمومی برای مدت چهار سال عازم پاریس و به عنوان دستیار خارجی در بیمارستان کودکان پاریس در بخش پرفسور لامی استاد کودکان و ژنتیک مشغول به فعالیت شد.
مولوی، در سال ۱۳۳۲ به ایران بازگشت و پس از گذراندن آزمون جامعی، وارد کادر هیات علمی دانشگاه تهران در بخش دکتر منوچهر اقبال شد و از همان زمان اقدام به تدریس دروس مرتبط با علم ژنتیک کرد.
وی در سال ۱۹۶۲ از طرف سازمان بهداشت جهانی برای تکمیل دوره ژنتیک عازم دانمارک و در سال ۱۹۶۴ برای گذراندن دوره یک ماهه عازم آمریکا و در سال ۱۳۳۶ از طرف این سازمان به عنوان کارشناس ژنتیک معرفی شد.
دکتر مولوی علاوه بر تالیف مقالات علمی، در راهنمایی رساله‌های متعدد در زمینه بیماری‌های ارثی کودکان و عفونی مشارکت داشته است.
وی در سال ۱۳۳۶ در کنگره بین المللی کودکان، دو بیمار مبتلا به نشانگان فریاد گربه را معرفی کرد و در سال ۱۳۴۰ انجمن ژنتیک با شرکت کلیه متخصصان ژنتیک انسانی، دامی و گیاهی تاسیس کرد.
این محقق علم ژنتیک در سال ۱۳۴۵ فعالیت خود را در بیمارستان زنان بخش خصوصی شروع کرد به گونهای که امروزه آزمایشگاه خصوصی وی از معتبرترین مراکز ژنتیک به شمار می‌رود و در سال ۱۳۴۰ در بیمارستان امام خمینی(ره) (یک‌هزار تختخوابی) به کمک دکتر نفیسی و دکتر خاوری بخش سیتوژنتیک را راه‌اندازی کرد.
وی در سال ۱۹۵۵ مأموریت یافت تا مرکز تحقیقات ژنتیک را در بیمارستان حمایت مادران (بیمارستان شهید اکبر آبادی کنونی) دایر کند ولی بعدها به دلیل بی‌توجهی به این مرکز تحقیقاتی ۲۷ تن از کارمندان آن به بخش‌های دیگر منتقل شدند.
دکتر مولوی نخستین کسی است که علم ژنتیک انسانی را در سال ۱۹۳۲ به ایران آورد و آن را به‌صورت رایگان به مدت ۳۰ سال در دانشکده پزشکی تدریس کرد. وی همچنین سه مرکز ژنتیک بیمارستان اکبرآبادی، دانشکده توانبخشی و بهزیستی را در کشور راه اندازی کرده است.
وی در سال ۱۳۷۸ به سبب کوششهای بی‌دریغ در رشته پزشکی، از طرف وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی وقت، لوح تقدیر و مدال دریافت کرد.
پدر علم ژنتیک ایران امروز یکشنبه ۱۶ خرداد به علت ابتلا به بیماری سرطان پانکراس در بیمارستان امام رضا(ع) کرمانشاه دار فانی را وداع گفت.
انتهای پیام