به گزارش «کمال مهر»؛؛ علوم اعصاب اجتماعی زیر شاخه‌ای از علم عصب‌شناسی است که رفتارهای اجتماعی انسان‌ها را مورد مطالعه قرار می‌دهد، عشق یکی از بهترین نمونه‌ها از این نوع رفتار است.
در بررسی غیر عصبی عشق موارد غیر ارادی مانند افزایش ضربان قلب، لبخند و تغییر مردمک‌ها را می توان نام برد.
در بررسی عصبی عشق محققان شروع به یک مطالعه تجربی کردند و تصویری که یک فرد عاشق آن است را به وی نشان دادند و همزمان علائم عصبی فرد را با روش‌های تصویربرداری ( FMRI ، EEG، MEG، PET ) یا روش‌های دیگری که تغییر شیمیایی عصبی در خون را اندازه گیری می‌کند، ثبت کردند.
محققان اظهار کردند: برای نتیجه مطلوب ما علائم عصبی فرد را در دو حالت نگاه کردن به عکس عشق خود و یک عکس معمولی مورد بررسی قرار دادیم و در نتایج مشاهد کردیم که ذهن انسان در لحظات عاشقانه الگوی متفاوتی را از خود نشان می‌دهد.
دانشمندان تصریح کردند: عشق فعال کننده منطقه تگمنتوم شکمی مغز شامل نورون‌های انتقال دهنده عصبی دوپامین است، دوپامین مرتبط با پاداش، مجازات، اعتیاد، یادگیری، نوآوری، تعجب و برجستگی پدیده‌های دیگر است همچنین عشق ممکن است باعث کاهش سطح سروتونین خون نیز شود.
علاوه بر موارد فوق عشق ممکن است باعث کاهش فعالیت در قشر جلوی مغز ( PFC ) و در آمیگدال شود، این بخش بزرگ مغز چندین عملکرد را به عهده دارد که تصمیم گیری، شناخت، توجه، احساسات و برنامه‌ریزی در این بخش صورت می‌گیرد همچنین آمیگدال یک مرکز مهم از سیستم عاطفی است مخصوصا در هنگام ترس سریعا واکنش نشان می دهد.
عشق در مغز زنان و مردان تاثیر متفاوتی دارد، در مردان قشر بصری مغز و در زنان هیپوکامپ (یک بخش کلیدی از سیستم حافظه) تحت تاثیر قرار می گیرد.
منبع: medicaldaily
انتهای پیام/