به گزارش گروه استانی «کمال مهر»؛ حرفهایشان صادقانه و شیرین است، از یک مهاجرت معکوس سخن می گویند، از اینکه شهر را به سمت روستا ترک کرده اند تا بیشتر زنده بمانند و زنده گنند چیزهایی را که مفت از چنگ داده اند.
می گویند: حالا که هوا همان هوای تمیز است و زمین هم همان زمین بخشنده، پس چرا با ماندن در شهر پر از دود و دم عمر خود را کم کنیم، آمده ایم تا در هوای پاک نفس بکشیم و در زمین کشت کنیم، مرغ و خروس نگه داریم و از شیر تازه گوسفند و میش بنوشیم.
میپرسم: مگر به شهر عادت نکرده اید؟ زندگی روستایی برای روستائیان هم این روزها سخت است!؟چطور از پسش بر می آیید؟
جواب می دهند: سالهای کودکی اینجا برایمان زندگی روییایی می گذشت، دستان مادربزرگ کاسه شیر را به خانه می آورد و کره و پنیر خالص رونق سفره ها بود، سبزی های سبزی بودند و عطر داشتند، نان ها مقوی بود و عطرش چند خانه آن طرفتر را بر میداشت، خسته شده ایم بس که نان خمیر و پر از جوش شیرین خوردیم، تخم مرغهای بی خاصیت و هورمونی استفاده کردیم و سبزی هایی خریدیم که با فاضلاب کشت شده بود و رشد کرده بود، ماست و پنیری خریدیم که شیر خشک ماده اصلی آن بود، آمده ایم تا به همه اینها پایان دهیم، میخواهیم عمر خود را طولانی کنیم و از مریضیهای شهری در امان باشیم.
این زن و شوهر ادامه می دهند: اوقور بخیرهایی که خالصانه و پر از صفا بود به انسان طول عمر می دهد و دیدن صورت پاک روستائیان ما را به گذشته ها بر میگرداند.
این همشهریان کوچ کرده به روستا در پایان خاطر نشان می کنند: گرجه سوت و کوری روستا و یادآوری از افرادی که درگذشته و دیگر در بین ما نیستند دلمان را میلرزاند ولی، دیگر حاضر نیستیم بقیه عمر را در شهر و میان دود و دم بگذرانیم.
برخی آمارها حاکی از این است مهاجرینی که به روستا کوچ معکوس داشته اند، پس از کسب مهارت و بازگشت به نواحی روستایی، تفاوت چشمگیری در سرمایه های انسانی، مالی، فیزیکی، اجتماعی و طبیعی افراد بازگشته رخ داده است.
مهمترین پیامدهای این نوع از مهاجرت کسب درآمد بیشتر، افزایش رفاه زیستی، کاهش آسیب پذیری، بهبود امنیت غذایی، بهبود شان و منزلت انسانی برای مهاجران بازگشته به روستاها بوده است.
انتهای پیام/
نیلوفرحبیبی-تیتریک
