به گزارش کمال مهر؛سالیان زیادی است که محمود کریمی را می شناسیم، سال هایی که به یقین برای بسیاری از ما از تعداد انگشتان دو دست بیشتر است و در این سال ها چه خاطرات زیبایی با روضه ها، مولودی ها، نوحه ها و سبک هایش داریم.
چه آن سال هایی که واحد زیبا و دلنشین عشق یعنی انقلاب فاطمه … را از او شنیدم، نوایی که تا سال ها و حتی تا به امروز هنوز هم همان قدر طرفدار دارد و چه همین سال گذشته که نوای سنج و دمام عزاداریش هوش از سر همه ربود. مداح فارس زبانی که حتی نوکران و محبین آذری زبان و عرب زبان حضرت هم او را دوست دارند و تسلطش را بر نواها و سبک های آذری و عربی می ستایند.
در این چند سال گذشته که حضرتش توفیق بیشتری برای آستان بوسی کربلای دلها را عنایت فرموده است. همیشه با دوستان هیاتی و همسفران این نوای زیبا را در مسیر حرم با شور و اشتیاق دم گرفته ایم و زمزمه کرده ایم. هنوز ظهر تاسوعای سال گذشته را فراموش نکرده ام که شاید کل مسافران پرواز تهران- نجف با اشک و گریه با هم زمزمه می کردند:
شوریده و شیدای توام شیرینی رویای منی
تا به قیامت پای توام دین منی دنیای منی
آه کربلا کربلا کربلا ….
مداح و ذاکری که شاید در بین جوانان بیشترین طرفدار را در میان علاقه مندان به دستگاه عظیم و الهی روضه حضرت سید الشهداء صلوات الله علیه دارد. و بسیاری از مداحان جوان در گوشه و کنار این کشور علوی و حسینی در مناسبت های مختلف سبک ها و نواهای حاج محمود را تقلید می کنند و می خوانند.
مداحی که اکنون نزدیک به ۴۵ سال از خداوند متعال عمر گرفته و پا در زمره پیرغلامان گذاشته است و در عین تسلط به روضه و مقاتل و با عنایت به هنر ذاتیش در زمینه شعر و سبک، امروز در سینه زنی و شورخوانی نیز گوی سبقت را حتی از همه جوانان این عرصه ربوده است.
مداحی که شاید بشود گفت پا به پای مخاطبانش در طول روضه می سوزد و گریه می کند و اشک می ریزند و از این جهت بی نظیر است.
مداحی که خود فرزند شهید و برادر شهید است و همیشه در خط انقلاب و رهبری بوده است و از این رو در میان تمام خطباء، وعاظ، مادحین و شعرا دارای احترام و اعتبار است.
صحبت محمود کریمی نقل امسال و پارسال و حرف هیات امام زاده علی اکبر چیذر و هیات ثارالله تهران نیست. سخن از یکی از نام آوران و بزرگان این عرصه در چندین و چند سال گذشته است. کسی که اگر در هر گوشه تهران و هر شهر از ایران علوی و حسینی نامش بر پلاکارد و بنر هیاتی ثبت شود مشتاقان زیادی را برای بهره بردن به آن مجلس و محفل می کشاند. نام آوری که اگر از خودش سوال کنی به یقین خواهد گفت: من کمترین و روسیاه ترین نوکر این آستانم.
امروز محمود کریمی سرمایه ای عظیم برای محبین اهل بیت علیهم السلام است و بدخواهان بدانند علاقه مندان و نوکران اهل بیت و دوستداران انقلاب از این سرمایه خویش قطعا محافظت خواهند کرد و روسیاهی مثل همیشه برای ذغال خواهد ماند.
شاید همین محبویت فراگیر باشد که امروز بددلان از هیچ کوششی برای خراب کردن نامش پرهیز نمی کنند و اکنون که به زعم خویش فرصتی برایشان فراهم شده است با تمام توان می خواهند نه فقط محمود کریمی که همه موثرین و نوکران این آستان را تخریب کنند.
پروپاگاندای رسانه ای دشمن در این چند روز به حدی بود که هیچ رسانه ای حاضر نشده است به طور جدی به میدان بیاید و از محمود کریمی و مادحین و ذاکرین اهل بیت دفاع کند. ساده انگاری است اگر آتش تهیه به این گستردگی را فقط برای تخریب محمود کریمی بدانیم.
دشمنی که در این چند سال گذشته به برکت جلسات روضه اهل بیت و هیات های حسینی جوانان بسیاری را از دست داده است و حاصل تلاش یک ساله خود در تهاجم فرهنگی اش را در یک محرم و صفر بر باد رفته می بیند باید هم اینگونه از کمترین فرصت ها برای سیاه نمایی و تخریب موثرین این جبهه فرهنگی استفاده کند.
البته طبیعی نیز همین است، کریمی ها، حدادیان ها، هلالی ها، سلحشورها و دیگر نوکران اهل بیت که در مناسبت های اسلامی تعداد کثیری از جوانان را به مساجد و حسینیه ها می کشانند، باید اینگونه مورد غضب دشمنان مکتب اهل بیت باشند.
شاید بسیاری از دوستان ندانند که شبکه های ماهواره ای ساعات زیادی را به این موضوع اختصاص داده اند و به زعم باطل خود در حال تحلیل و آسیب شناسی این موضوع هستند به طور مثال شبکه ورشکسته سیاسی صدای آمریکا یک برنامه کامل یک ساعته خود با حضور کارشناسان و بینندگان را به این موضوع اختصاص داده است که مثلا چرا فلانی تیر درکرده است.
شبکه ای که در کشور مربوطه اش هفته ای نیست که مدرسه ای یا دانشگاهی به سبب تیراندازی های متعدد خون جوانان و نوجوانان بیگناه بر زمین ریخته می شود، امروز در بوق و کرنا می کنند که چرا فلانی برای دفاع از خود اقدام به تیراندازی کرده است. کشوری که در آن داشتن سلاح برای همگان آزاد است فریاد سر می دهد که چرا شخصیتی مثل محمود کریمی مجوز حمل سلاح داشته است.
روی سخنم با صدای آمریکا و بی بی سی فارسی و من وتو سایر اذنابشان نیست که از ایشان جز این انتظار نمی رود، در عجبم از دوستانی که جاهلانه و یا عامدانه از آن ها پیروی می کنند. در این چند روز گذشته سایت ها، وبلاگ ها و شبکه های اجتماعی از یک سو و عرصه دیگر ارتباطی یعنی شبکه های اجتماعی و گفتگوی اینترنتی موبایل بنیان یعنی وی چت و تانگو و … از یک سو از خبرهای دروغ و قضاوت های عجولانه و عکس های طنز و کاریکاتور گونه پر شده اند و نویسنده و منتشر کننده این مطالب نیز از خود نمی پرسند با اجازه چه کسی و با کدام مجوز شرعی و قانونی با آبروی افراد بازی می کنند؟
کسانی که خود و ارگان های مطبوعاتی شان هر روز شعار حقوق شهروندی و عدم تفتیش عقاید و سرک نکشیدن به زندگی دیگران را می دهند در این چند روزه چقدر به زندگی شخصی حاج محمود کریمی سرک کشیدند. چه دشمنی با محمود کریمی و امثال او وجود دارد که از اتهام تیراندازی شایعات به این جا می رسد که فلان شخصیت که مثلا شریک بابک زنجانی است هنگام حادثه همراه کریمی بوده است. و یا مثلا دوستی ساعت واقعه را یک نیمه شب تخمین زده و نوشته است که محمود کریمی ساعت یک نیمه شب کجا می رفته و چرا می رفته است، انصافا غیر از به تو مربوط نمی شود جوابی برای این سوال وجود دارد.
امروز اگر خبر زخمی و مجروح شدن کریمی بر اثر این سانحه منتشر می شد غیر از دشمنان قسم خورده، دیگر دوستانی که الان آب به آسیاب دشمن می ریزند همه مدافع کریمی بودند و برایش مرثیه سرایی می کردند. اما اشکال در این است که در فرهنگ ما مظلومان محبوب هستند و کسی که از خودش دفاع کند بد قلمداد می شود و هم تعدادی از دوستان مطبوعاتی بلاخره باید امرار معاش کنند و باید تیتری بزنند که فردا روی دکه خودنمایی کند و یا در موتورهای جستجو کلیک خور داشته باشد.
همه کسانی که خود را به نادانی می زنند می دانند شخصیت های علمی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجرایی این مملکت همیشه مورد تهدید واقع شده اند. آیا ترورهای داشمندان و مدیران فرهنگی و سیاسی را در این چند سال گذشته از یاد برده اند؟ آیا مثلا یک اشتباه از سوی کسی که مجوز سلاح داشته است دلیل می شود اصل این کار را زیر سوال برد و همه تصمیات و مجوزات مربوطه را اشتباه دانست؟
کسانی که به دنبال این هستند که بدانند محمود کریمی چرا و از کجا مجوز حمل سلاح داشته است با کدام مجوزی اینگونه به او حمله می کنند؟ که اگر اسلحه در کف خودشان بود به جای تیر هوایی، گلوله بر قلب طرف مقابل می نشاندند.
بعضی از دوستانی هم که به دفاع از ایشان مطلبی نگاشته اند پیشاپیش حاج محمود را مقصر دانسته اند. ولی تا رای دادگاه و بررسی های کارشناسان مربوطه مشخص نکند من نمی دانم کریمی مقصر است یا نیست نتیجه بعد از آن مشخص می شود. لذا اکنون در این باره حرفی نمی توان زد اما بر فرض اگر هم مقصر باشد جریمه و عقاب قانونی اش را متحمل می شود. شاید این روزها سخت ترین روزها برای حاج محمود عزیز باشد وقتی ببیند دوست و دشمن به او می تازند. اما بی شک هم برای خودش هم برای دیگران این حادثه درسی بزرگ است.
نه نگارنده این یادداشت و نه دیگران محمود کریمی و بزرگتر از محمود کریمی را معصوم از خطا و اشتباه می دانند و نه به خاطر یک اشتباه و جوسازی رسانه ای عمری مجاهدت و نوکری کریمی و امثال ایشان فراموش می کنند که خداوند ستار و ارحم الراحمین است.
از قدیم گفته اند سنگ را به قطاری می زنند که در حال حرکت است و گرنه با قطار ایستاده کسی کاری ندارد و محمود کریمی باید بداند که چرا دارد این سنگ ها را می خورد و باید بداند که بعد از ین بیشتر باید مراقب خودش باشد که حتی قبل از این حادثه تلخ متعلق به خودش فقط نبوده است.
این واقعه اما نهیب و هشداری است برای همه فعالان و موثرین دستگاه اهل بیت که بدانند دشمن دانا و دوستان نادان در کمین نشسته اند تا با کوچکترین اشتباهی بیشترین استفاده ها را ببرند و همراه با تخریب شخصیت هدف خود جامعه اطراف او را نیز مورد هجمه و شبهه فرهنگی قرار دهند.
اخلاص و تواضع دو بال بزرگ نوکری آستان اهل بیت است که خداوند ان شاالله این دو ویژگی ارزشمند را ملکه ذهن همه نوکران اهل بیت قرار دهد.