به گزارش سرویس بین‌ الملل کمال مهر، نیویورک تایمز در گزارش خود که بخشی از آن اظهارات یکی از مزدوران عربستانی است که تحت عنوان به اصطلاح “جهاد” چندین بار به سوریه رفته تا در برابر ارتشیان دولت بشار اسد بجنگد، ضمن اشاره به حمایت همه جانبه ریاض از مزدوران و تروریست ها در سوریه به این نکته هم اشاره می کند که سعودی ها در عین حال نگران قدرت گرفتن القاعده و دیگر شورشیان وبازگشت آنها به خاک عربستان هستند.

خاندان سعودی نگران آن هستند که مزدوران دست پرورده خود به عربستان برگردند و این کشور را نیز به سرنوشت سوریه دچار کنند.

در این گزارش که به قلم رابرت ورت تحت عنوان” سعودی ها با وجود خطرات از شورشیان سوریه حمایت می کنند” منتشر شده آمده است: ابو خطاب در ماه اوت ،در هشتمین سفر خود به سوریه برای جنگیدن در کنار شورشیان،چیزی دید که او را آزار داد: دو کودک کشته شده که اجساد خونین آنها در کنار خیابان یک روستا در نزدیکی ساحل مدیترانه  افتاده بود. او می دانست که شورشیان همکار او آنها را به قتل رسانده بودند.

ابو خطاب ، مدیر۴۳ ساله بیمارستانی در عربستان  که در تعطیلات خود به دنبال جهاد(!) بود ، ابو خطاب به تازگی در طی یک مصاحبه در ریاض به یاد می آورد  که  از فرمانده محلی خود ، که یک مرد بدنام وحشی به نام ابو ایمن العراقی بود، درباره( قتل این دو کودک) پاسخ خواست . فرمانده او را بی ادبانه اخراج کرد و  گفت: افراد او کودکان را به قتل رسانده اند  ” چرا که آنها مسلمان نیستند  “

آن موقع بود که ابوخطاب به این باور رسید که جنگ در سوریه ،مطابق با اراده و خواست خدا نیست. اما زمانی او به ریاض  بازگشت، دولت کشورش به حامی اصلی شورشیان سوریه تبدیل شده بود ، اما او در حال حاضر به طور داوطلبانه در برنامه ای حضور دارد تا دیگران را از رفتن به سوریه بازدارد.

سرخوردگی ابو خطاب – که خواسته است  از ذکر نام کامل او خودداری شود ، زیرا او هنوز هم نگران  مجازات از سوی دیگر شورشیان است – کمک  می کند چالش بزرگی که اکنون حاکمان عربستان سعودی  با آن مواجهند، نشان داده شود. این چالش بزرگ آن است که ریاض  چگونه با استفاده از ستیزه جویان شبه نظامی متعصب  که  تقریبا هیچ کنترلی روی آنها ندارد،به جنگ خونین و پر هرج و مرج در سوریه ادامه دهد.

سعودی ها از قدرت گرفتن وابسته های القاعده در سوریه  بیمناک هستند، و آنها فراموش نکرده اند که یک دهه قبل زمانی که شبه نظامیان سعودی که در افغانستان جنگیده بودند به کشور بازگشتند چه اتفاقی افتاد. آنها قصد داشتند دست به شورش های داخلی بزنند. آنها رسما  شهروندان خود را از رفتن به سوریه برای جهاد منع می کنند، اما این ممنوعیت اجرا نمی شود، به گفته مقامات وزارت کشور حداقل هزار نفر ،  از جمله برخی از اعضای خانواده های برجسته به سوریه رفته اند.

تنها ابزار واقعی سعودی ها برای مبارزه با آنها از طریق کمک های نظامی و مالی به شورشیان سوریه است وموثرترین این شورشیان به اصطلاح اسلامگرایانی هستند که عقیده و مرام آنها از القاعده تفکیک ناپذیر است.

ابو خطاب ، مردی لاغر اندام با چشمان برآمده و ریشی خشن ازسلفیان فوق العاده افراطی است، مظهر برخی از این تناقضات است. او اکنون در ریاض  به طور داوطلبانه یک بار در هفته در مرکز توانبخشی دولت برای جهادگران( مزدوران) به مردان جوان در مورد زرق و برق دروغین جهاد سوریه هشدار می دهد.  او گفت :” شرایط مذهبی برای جهاد در سوریه وجود ندارد .” او افزود، بسیاری از ستیزه جویان افراد غیر نظامی سوریه  را می کشند، که نقض قوانین اسلام است.

اما وقتی ابو خطاب در مورد سوریه صحبت کرد، به نظر می رسید اعتقادات خود او به ندرت با عقاید دیگر ستیزه جویانی که او آنها را تقبیح کرد متفاوت است. او به صراحت گفت که او مسلمانان شیعه و فرقه علوی اسد کافرو برای مردم خود خطرناک می داند.

 ابو خطاب گفت: «اگر شیعیان در کنترل سوریه موفق شوند، آن تهدیدی برای کشور من است. من برای محافظت از کشورم به سوریه رفتم. “

ابو خطاب نیز با افتخار می‌گوید با جهاد غریبه نیست. او به عنوان یک نوجوان در افغانستان و چند سال بعد ، در بوسنی جنگید. او با تنفری در چهره اش گفت ،تصمیم گرفت با آمریکا در عراق  مبارزه نکند” زیرا شیعیان بسیاری در آنجا وجود دارد. “

با این حال، این مردی است که هر هفته در مرکز توانبخشی در مورد اخلاق و جنگ سخنرانی می کند . این مرکز ، مانند بسیاری از موسسات عربستان ،پر است از تناقض های سیاست عربستان درقبال سوریه . اگر چه  در این مرکز برخی از مردانی که به خاطر تلاش برای سفر به سوریه دستگیر شده اند نگه داشته می شوند، در تابستان گذشته ، خواهر زاده مدیر آن ، در حالی که در آنجا می جنگید کشته شد.

اخیرا، مرکز دچار ناامیدی حتی گزنده تری شده است.ازجمله یکی از بهترین و شناخته شده ترین فارغ التحصیلان آن، یک جهادی اصلاح شده به نام احمد آل الشایع هم سرخورده شده است. او به خاطر زنده ماندن پس ازحمله انتحاری در عراق، در سال ۲۰۰۴ ، در بمب گذاری که توسط شبه نظامیان شاخه عراقی القاعده ترتیب داده شده بود، در عربستان سعودی  معروف شد .الشایع آتش گرفت و دچار آسیب دیدگی شدیدی  شد، اما پس از ماه ها در بیمارستان احیا شد. او به عنوان ” انتحاری زنده ”  معروف شد.

در ماه نوامبر الشایع از عربستان سعودی به سوریه ، رفت ،جایی که او در حال حاضر در کنار دولت اسلامی عراق وشام مبارزه می کند. او با افتخار بازگشت خود را به جنگ در توییتر خود اعلام کرد.

مقامات عربستان سعودی می گویند که آنها از شهروندان خود خواسته اند  به سوریه نروند، اما آنها نمی توانند هر عربستانی را که می خواهد برای جنگیدن به آنجا برود ردیابی کنند. ” :” منصور الترکی ، سخنگوی وزارت کشور عربستان گفت “ما برای جلوگیری از آن تلاش می کنیم ، اما در آنچه ما می توانیم انجام دهیم محدودیت هایی وجود دارد. ” شما نمی توانید مانع خروج همه جوانان از عربستان شوید. بسیاری از آنها به لندن یا جاهای دیگر سفر می کنند، و پس از آن به ترکیه و سوریه می روند. “

او گفت ، زمانی که او برای اولین بار در تابستان سال ۲۰۱۲ ، به سوریه رفت، به طور مستقیم از ریاض به شهر انتاکیه ترکیه ، در نزدیکی مرز سوریه پرواز کرد. در آن پرواز سعودی های دیگری  نیز بودند که روانه میدان جنگ بودند، و هیچ نشانه ای از تلاش دولت عربستان سعودی برای نظارت و یا جلوگیری از آنها وجود نداشت .

در ترکیه ، او بسیاری دیگر از ستیزه جویان خارجی ، و شورشیان سوری را که مشتاق بودند آنها را به میدان جنگ ببرند پیدا کردند . او گفت “آنها به ویژه عربستان سعودی ها را دوست دارند ، زیرا سعودی ها تمایل بیشتری به انجام عملیات انتحاری دارند “.

ابو خطاب گفت در طول سال آینده ، او هفت بار دیگر  به سوریه  بازگشت، معمولا در روزهای تعطیل ۴فرزند خود را به همسرش می سپرد ، و هر بار به مدت ۱۰ روز تا دو هفته در سوریه می ماند. او با انواع گروه های جنگیده ، چند بار در حلب،حمص و لاذقیه  شاهد نبرد بوده است.

به تدریج او از هرج و مرج جنگ سرخورده شد. او اغلب خود را در میان مردمی که به طور آشکار حاکمان عربستان سعودی و دیگر کشورهای حوزه خلیج فارس را کافر و مستحق مرگ می دانستند ،می دید . او گفت این موضوع او را ناراحت می کرد، اما مانع بازگشتش به میدان جنگ نمی شد.

او گفت در پایان، کشتار مردم بی گناه بود که باعث شد او تصمیم به ترک سوریه بگیرد ، و این که شورشیانی که در کنار او بودند به دلایل درست این کار را انجام نمی‌دادند . او گفت “اگر مبارزه صرفا برای خدا نباشد ، یک جهاد واقعی نیست ،”. ” این افراد برای پرچم خود مبارزه می کنند. “